Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Meer dan alleen de schuldige zoeken
Ook twee dagen na de aanslag in Luik, waarbij drie mensen het leven verloren, blijven de belangrijkste vragen onbeantwoord. Hoe is het mogelijk dat Benjamin Herman toelating heeft gekregen om de gevangenis te verlaten? Hoe is hij geradicaliseerd geraakt? Waarom werd hij niet beter in het oog gehouden? En vooral: hoe kunnen we een drama als dit in de toekomst vermijden?
Sinds zijn 16de zat Benjamin Herman om de haverklap in een of andere cel. Jarenlang draaide hij mee in de molen van misdaad, veroordeling, opsluiting, vrijlating, misdaad, veroordeling … Elke keer doorliep hij hetzelfde proces zonder er ooit beter van te worden.
In de zoveelste ronde van die mallemolen is het misgegaan. Hij had al twee keer de voorwaarden van penitentiair verlof geschonden en toch mocht hij nog eens de gevangenis verlaten. Dat klopt niet. Dat moet worden uitgezocht. Niet alleen om een bepaalde schuldige vinden, vooral om te weten te komen of we het systeem van de verloven niet moeten verbeteren. Er zijn elk jaar enkele duizenden gevangenen die er gebruik van maken. Het mag niet te vaak misgaan.
En dan is er de radicalisering. Sinds 2015 hebben we een plan voor deradicalisering in de gevangenissen. Dat bestaat er vooral uit dat de zwaarste gevallen worden geïsoleerd zodat ze anderen niet zouden aansteken. Maar Benjamin Herman was zeker geen zwaar geval, hij hield zijn radicale ideeën zelfs goed verborgen. Toch stond hij op een lijst van de Staatsveiligheid. Hoe kan dat? Werd hij voldoende gevolgd?
Ook dat moet het onderzoek uitwijzen, maar vooral moeten we de aanpak van de radicalisering in de gevangenissen eens grondig evalueren. Er is al van in het begin veel kritiek op. Die zou wel eens terecht kunnen zijn.
Nooit kunnen we alles en iedereen onder controle houden, maar uit respect voor de slachtoffers moeten we een antwoord krijgen op deze vragen. Meer nog, het doel van het onderzoek dat nu gevoerd wordt, mag er niet alleen uit bestaan die ene schuldige te vinden. Het moet leiden tot op zijn minst een efficiënter gevangeniswezen, met grondige controles op vrijlatingen en verloven en met voldoende inzet van mensen en middelen in de strijd tegen radicalisering.
In Luik hebben kinderen hun moeder verloren, ouders hun kind, is er een aanslag gepleegd op de mensen die instaan voor onze veiligheid. Alles moet in het werk worden gesteld om dit niet meer te laten gebeuren.