“Ik ben er geraakt, mijn pesters niet. Dat is de beste wraak”

Alison Van Uytvanck praat openhartig over leven, liefde en lijden

Justine Henin, Dominique Monami en Ivo Van Aken: het zijn niet de kleinste namen die het talent van Alison Van Uytvanck (24) loven. Nochtans kenden weinig speelsters

een moeizamer voortraject. Als prille tiener werd ze op de Vlaamse Tennisschool het slachtoffer van zware pesterijen. “Succes is de beste wraak op mijn pesters.”

Van Uytvancks traject oogt apart. Zo hebben weinig speelsters uit de top 50 zich met succes doorheen een gewone middelbare school geworsteld. “Makkelijk was het niet, maar ik genoot ervan om met vrienden over andere dingen te praten dan tennis. Stel dat het niets geworden zou zijn met mijn sport, dan wilde ik toch een diploma achter de hand hebben. Tijdens mijn laatste twee jaar zat ik constant op de limiet. Na de schooluren ging ik nog trainen, waardoor ik pas om half tien ’s avonds aan mijn huiswerk kon beginnen.”

Als jonge belofte was Van Uytvanck op de Vlaamse Tennisschool in Wilrijk beland. Haar donkerste uren braken aan, toen pesterijen van andere leerlingen haar leven vergalden. Ze was elf jaar, broos en breekbaar. Had iemand moeten ingrijpen? “Ik verzweeg wat er met mij gebeurde. Sowieso vertrouwde ik daar niemand, ook de trainers niet. Een kind van die leeftijd voelt zich beschaamd om dat te bespreken. De mentale pesterijen waren de ergste van allemaal. Ik wilde zeker mijn ouders niet belasten met mijn problemen. We kunnen nooit genoeg aandacht besteden aan pesten, zeker niet als het over kinderen gaat. Helaas zijn er nog al te veel klassen waarin het gebeurt. Soms wordt iemand zodanig gekweld dat hij of zij geen uitweg meer ziet. Zo kunnen zelfs zelfmoordneigingen ontstaan. Sindsdien ben ik uiteraard heel gevoelig geworden voor dergelijk gedrag. Op de VTV zei ik vaak dat kinderen naar mij mochten komen als ze gepest werden.”

Complimenten van Henin

Wij zijn nu twaalf jaar later. Sinds 2012 reist Van Uytvanck de wereld rond als tennisprof. Haar kwelgeesten van de Tennisschool zijn uit beeld verdwenen. “Of ik ooit excuses heb gekregen? Neen. Dat gaat nooit gebeuren. Ook al waren ze twaalf jaar, die pesters wisten goed genoeg hoeveel pijn ze mij deden. Hun spijt zou trouwens niet gemeend zijn. Voor mij hoeft het niet. Ik ben er geraakt en zij niet. En dat is de best denkbare wraak.”

Drie jaar geleden toonde Van Uytvanck met een kwartfinale in Parijs voor het eerst voluit haar capaciteiten. Sindsdien menen veel insiders dat ze een plek bij de top 20 mag ambiëren, maar de 24-jarige Brabantse gaat op de rem staan. “Complimenten doen altijd deugd, maar tennis is zo veel meer dan tegen een balletje kloppen. Op de baan kamp ik soms met twijfels, maar dat kan je aan de buitenwereld moeilijk uitleggen. Je moet er gestaan hebben – op je eentje, met een paar duizend man op de tribune, live op televisie… – om écht te weten wat het is. Versta me niet verkeerd: toen Justine Henin – de beste allroundster die we ooit hebben gekend – me een compliment gaf na de Fed Cup, genoot ik daar wel van.”

Rolmodel

Van Uytvanck, die vandaag in de tweede ronde van Roland Garros de Duitse Julia Görges bekampt, staat momenteel 49e op de wereldranking. Haar piekpositie was 41e. “In Australië liep het dit seizoen aanvankelijk wat stroef, maar nadien ben ik op een behoorlijk niveau geraakt. Op dit moment hoor ik gewoon bij die beste 50. Of ik me aan iemands loopbaan spiegel? Nog nooit over nagedacht. Ik zie wel waar we uitkomen. Is dat top 20: mooi. Is dat niet zo: ook goed. Opnieuw: veel buitenstaanders miskijken zich op deze sport. Ze vragen zich soms af hoe het mogelijk is dat iemand een bepaalde bal mist, maar zo makkelijk is het niet. Anders zou iedereen Roger Federer zijn. Ik heb het stilaan opgegeven om dat uit te leggen. Het tennismilieu is trouwens niet zo’n aangename omgeving. Je hebt een paar mensen met wie je goed overeenkomt, maar het is een wereld vol jaloezie en concurrentie. Daarom is een hechte entourage zo belangrijk, met mijn ouders en mijn vriendin op de eerste plaats.”

Sinds kort woont Van Uytvanck samen met haar vriendin Greet Minnen, een collega-tennisster. “Dat ik openlijk over mijn relatie met een ander meisje spreek, zorgt voor veel positieve reacties. Mensen zijn blij voor ons en waarderen onze eerlijkheid. Het moeilijkste in dit hele verhaal vond ik de reactie van mijn ouders. We hebben er drie maanden over gedaan om het hen te vertellen, maar mama en papa namen het heel goed op. Ze hadden trouwens ook wel hun vermoedens. Ze zagen meteen hoe gelukkig ik was. Aan Greets kant lag het iets moeilijker, maar ik heb daar begrip voor. Ondertussen ben ik blijkbaar al een rolmodel geworden. Ik krijg alleszins veel verzoeken om me te engageren voor allerlei acties, maar doordat ik zo weinig thuis ben, kan ik daar helaas niet altijd op ingaan.”

Alison Van Uytvanck

“Ik heb nooit excuses gekregen van mijn pestkoppen. Laat maar, het zou toch niet gemeend zijn.”