Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Lukaku en de band met de fans: “1 applaus gehad in 9 jaar”
Belgische WK-hoop in de spits kan vele fluitconcerten niet vergeten
Wie dacht dat het sinds de applausvervanging van Romelu Lukaku (25) tegen Saudi-Arabië opnieuw koek en ei was tussen de spits en de Belgische fans, heeft het helemaal mis. ‘Big Rom’ is de fluitconcerten uit het verleden nog niet vergeten en zal dat ook nooit doen.
“Vinden jullie echt dat Romelu op handen gedragen wordt?” Het was kleine broer Jordan (23) die gisteren de knuppel in het hoenderhok gooide. Toen een journalist tijdens de persconferentie vroeg of het deugd deed dat zijn broer na jaren einEén delijk geapprecieerd wordt door de Belgische fans, was Jordan het duidelijk niet eens met die stelling. “Vinden jullie dat? Dat gevoel heb ik niet, hoor. Hij krijgt nu wat liefde omdat hij al op jonge leeftijd de topschutter van het land is. Dan moet iedereen wel toegeven dat hij iets kan.”
En toen moest de persconferentie van Romelu Lukaku zelf nog beginnen. Die probeerde een kwartier later de woorden van Jordan eerst nog af te zwakken. Maar wanneer hem werd gevraagd of alles vergeten en vergeven is na de applauswissel in maart, kwam het eruit. “Na negen jaar een eerste applaus. Is alles dan vergeten en vergeven tussen mij en het publiek? Wat mij betreft alvast niet. Of dat wel zo zal zijn bij een wereldtitel? Ach, we zien wel.” Maar wie tussen de regels leest, weet dat het te diep zit bij Lukaku om het nog echt goed te laten komen.
Het is niet de eerste keer dat de Lukaku’s klagen over een gebrek aan appreciatie in eigen land. Ze hebben het gevoel dat ze al heel hun leven tegen de publieke opinie moeten opboksen. Niet toevallig liet Romelu tussendoor nog achteloos vallen dat “Jordan sinds hij in Italië speelt, daar wordt geapprecieerd. Niet zoals in België”.
De prestaties van Lukaku verdelen de voetbalfans al van sinds hij bij Anderlecht debuteerde. Hij scoort veel, maar door zijn speelstijl heb je een kamp believers en non-believers. Hij werd zelfs al uitgefloten bij de Rode Duivels, maar dat leek verleden tijd nu hij in de laatste zes interlands tien keer scoorde. Hij kreeg zelfs een applausvervanging bij de laatste interland. Afwachten hoe de fans zaterdag reageren op deze uitspraken.
Romelu Lukaku (25) meldde zich in het auditorium van het hotel bij de pers opvallend vrolijk. “Ik ben toch altijd blij?” Misschien, maar deze dagen wel blijer dan ooit, zal blijken. Blij dat hij weer honderd procent fit is na zijn enkelblessure. Blij met bondscoach Roberto Martinez ook. “Ik maakte de laatste twee jaar bij de nationale ploeg veel progressie, ik profiteer van onze manier van spelen.” Daar is hij zo blij om dat hij niet meer wil dénken aan, laat staan spreken over diens voorganger Marc Wilmots. Nog maar enkele weken geleden gromde Big Rom nochtans dat Wilmots hem alleen liet spelen “omdat hij niet anders kon”. En dat de Rode Duivel voor het EK zelfs had gedacht: “Fuck
off. Laat me thuis.” Maar daar wil hij niet meer op terugkomen. “Iedereen weet dat Marc en ik meningsverschillen hadden, maar niet iedereen kan met iedereen overweg. Ik vind niet dat ik er nog aandacht aan moet besteden. Laten we niet meer achteruit, maar vooruit kijken. Ik amuseer me weer, dat is het belangrijkste.”
Want dat hij straks weer een WK, het walhalla van het topvoetbal, mag meemaken, dát maakt Romelu Menama Lukaku Bolingoli nog het meest blij. “Ik wil zo veel mogelijk genieten.” En dat mag zo lang mogelijk duren. “Over de finale wil ik niet spreken. Dat deden we vooraf in 2014 en 2016 wel… Een halve finale is in elk geval alweer een stap vooruit. Dan spreken de mensen over je. En we hebben nu meer ervaring én meer kwaliteit, we zijn beter geworden.” En de Rode Duivels zijn beter dan Manchester United, dat mocht er ook bij. Topscorer aller tijden
Allemaal goed nieuws dus. Het lijkt hem nog maar weinig te raken, het gebrek aan respect, laat staan liefde, van de fans. Dat komt van zijn kant nooit meer goed, lijkt het. Ook niet als België wereldkampioen wordt. Lukaku haalt zijn schouders op: “Dan zien we nog wel.”
Zijn status is sinds het EK 2016 in elk geval danig gestegen. Toen was hij voor iedereen nog een twijfelgeval, voor Wilmots nog het meest van al blijkbaar. Onder Martinez is hij in de spits de onbetwiste nummer 1. Niet moeilijk, als je op je 25ste al topscorer aller tijden van België bent.
En zijn we nog geen wereldkampioen, dan bewijst het WK misschien wel dat we met Romelu Lukaku al de beste spits ter wereld hebben. Dat is niet overdreven, vindt alvast Martinez. De Spanjaard zei vorige week alvast: “Misschien is Romelu wel de meest complete nummer negen in de wereld. Hij is sterk, snel, technisch ook goed. Hij kan fungeren als aanspeelpunt en als counterspits: dat maakt hem uniek. Hij is ook nog maar 25 en heeft – zeer belangrijk – de mentaliteit om steeds beter te willen zijn. En hij heeft uiteraard dat uitzonderlijke talent om doelpunten te scoren.”
Dat uitzonderlijke talent maakte hem al op zijn 25ste topscorer aller tijden bij de Rode Duivels, dat zegt al veel. In Rusland kan hij zich misschien al bewijzen als de beste ter wereld. Guardiola zei over De Bruyne dat die net naast de tafel van Messi mag zitten, misschien mag Lukaku aan de tafel naast Lewandowski en co (zie kader).
Champions League
Half maart 2017 zei Lukaku, als ambassadeur van Kick it Out, een organisatie tegen racisme in het voetbal, daar al het volgende over:
“Ik ben één van de beste spitsen in de Premier League maar ik kan ook één van de beste van de wereld worden. Ik ben al dicht bij mannen als Suárez, Lewandowski, Cavani… Het enige wat ik mis om dat te tonen is een platform.” Hij doelde toen op de Champions League.
Met Manchester United lukt dat dit seizoen maar half: 5 goals op 8 matchen maar er wel uit in de 1/8ste finales. Dus moet het maar op het àllerhoogste platform, tussen 14 juni en (liefst) 15 juli in Rusland.
Daar moet hij, nog steeds welgezind, toch even van blazen. Maar dan antwoordt hij bloedserieus.
“Toch denk ik dat ik eerst nog een paar jaar in de Champions League moet kunnen presteren. En dan bedoel ik: mijn ploeg bij de laatste vier of in de finale helpen. Of misschien moet ik eens een seizoen een absurd aantal doelpunten maken. Of een paar seizoenen na elkaar, dat zou wel tof zijn. Ik ben nog steeds maar 25 en verbeter nog elk jaar.” Het mag nu al Romelu. En dan zal het applaus wel negen jaar goedmaken.
“Over de finale wil ik niet spreken. Dat deden we vooraf in 2014 en 2016 wel… Ook een halve finale is alweer een stap vooruit.” Romelu Lukaku Rode Duivel