Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Het mag wel wat concreter
Wat moeten we besluiten na een dag van debatteren in het parlement over de aanslag in Luik? Dat niemand een fout heeft gemaakt? Dat het systeem van penitentiair verlof ondanks dit drama het beste is om de definitieve vrijlating van gevangenen voor te bereiden? En dat je nu eenmaal niet elke gevangene die tekenen van radicalisering vertoont dag en nacht kunt bewaken?
Daar komt de verdediging van minister van Justitie Koen Geens wel een beetje op neer. Behalve het Vlaams Belang repte geen enkel parlementslid over het ontslag van Geens. Dat zou ook weinig zoden aan de dijk brengen, maar zijn belofte om “door te zetten om beter te doen” blijft wel erg vaag. Koen Geens heeft zich in het parlement verdedigd met een zeer gedetailleerde en goed opgebouwde redevoering. Hij maakte duidelijk dat alle procedures zijn gevolgd en dat elke beslissing over het dossier weloverwogen was. Hij ging ook uitgebreid in op de reden waarom Benjamin Herman niet was opgenomen in de Staatsveiligheidslijst van gevaarlijke geradicaliseerden. Het argument dat er jarenlang te weinig is geïnvesteerd in het gevangeniswezen speelde volgens hem in dit verhaal geen rol. Herman zat in een van de nieuwste en best uitgebouwde gevangenissen van het land, die van Marche-en-Famenne.
Gelukkig besloot Geens zijn toespraak met de belofte dat hij wil werken aan een verbetering van het systeem. Premier Michel riep vooral op tot eenheid en sprak het vaste voornemen uit om de strafuitvoering tegen het licht te houden en te verbeteren. Maar geen van beiden was erg concreet over die “verbetering”. En dat hadden ze wel moeten zijn. De nabestaanden van de slachtoffers, het politiekorps van Luik en alle agenten over het hele land hadden allicht meer verwacht.
Hoe sturen we de aanpak van de geradicaliseerde gevangenen aan? Hebben we daarvoor meer personeel nodig? Wordt er genoeg geluisterd naar cipiers die de gevangenen goed kennen? Het is misschien niet mogelijk om in enkele dagen tijd concrete maatregelen aan te kondigen, maar Michel en Geens kunnen daar toch best zo snel mogelijk mee uitpakken. Alles wat gedaan kan worden om drama’s als dat van Luik te vermijden, moet ook worden gedaan. Mooie woorden volstaan niet. En een land in eenheid is sterk, op voorwaarde dat het met die eenheid iets onderneemt.