Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik heb leverkanker maar daar mag ons zoontje niet onder lijden”
Joyce Moralis (31) uit Ravels kreeg week na geboorte van Ilias (8 maanden) dramatische diagnose
Een week na de geboorte van hun zoontje Ilias (acht maanden) tuimelde Joyce Moralis (31) uit Ravels van de roze wolk. Er werd leverkanker bij haar vastgesteld. “Samen met mijn vriend hebben we twee dagen gehuild”, zegt ze. “Nu doe ik er alles aan om te genezen en genieten we zo veel als we kunnen met z’n drietjes.”
In het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen kreeg Joyce woensdag haar eerste chemokuur. “Het was zwaar en emotioneel. Maar de dag voordien heb ik nog meer afgezien toen de katheter onder het sleutelbeen werd geplaatst”, zegt ze. “Opnieuw mag ik onze kleine Ilias tien dagen niet optillen. En de eerste zes maanden van zijn leven heb ik al niet als een échte mama voor hem kunnen zorgen.”
Ilias werd op 23 september vorig jaar geboren. Hij kwam drie weken te vroeg, maar was kerngezond. Hij woog 2,480 kilo en was 48 cm groot. “Omdat mijn water een week eerder was gebroken, moest hij vier dagen in de couveuse blijven. Nadien zouden we genieten met ons gezinnetje”, vertelt Joyce. “Maar drie dagen later was de pijn in mijn buik niet meer te houden. De vroedvrouw stuurde ons meteen naar spoed. Ik kreeg voor een scan een contrastvloeistof ingespoten. Ik moest meteen stoppen met borstvoeding. Mijn moederhart brak.”
Gezwel van 4,8 kilo
Verder onderzoek in het UZA bracht een ernstig levergezwel aan het licht. Op 25 januari volgde een operatie. “Er werd een gezwel van 4,8 kilo verwijderd. Eigenlijk ben ik al twee keer bevallen, een eerste keer van onze Ilias en vier maanden later van een tumor die het dubbele woog. ‘Maar we hebben genoeg marge genomen. Alles is verwijderd’, stelden de dokters ons gerust. Toen ik het ziekenhuis mocht verlaten, moest ik nog zes weken heel voorzichtig zijn. Ik had een litteken in de vorm van een omgekeerde T op mijn buik. Mijn schoonmoeder woonde bij ons in om mee voor Ilias te zorgen.”
Het herstel verliep schijnbaar naar wens. Joyce speelde al met het idee om in mei haar werk te hervatten als bediende bij Würth in Turnhout. “Ik voelde me ook goed. Daarom trokken we vol verder trouwen met z’n drieën naar de controle op 30 april. Daar kregen we de zwaarste klap. Ik bleek vijf tumoren op mijn lever te hebben, met uitzaaiingen naar de longen”, zegt Joyce. “Toen de chirurg dat vertelde, voelde ik de grond on-
onze voeten wegzakken.
Moet ons zoontje weldra opgroeien zonder mama?
flitste het door mijn hoofd. Thuis zijn mijn vriend Ben en ik dicht bij elkaar in de zetel gekropen en hebben we ons zoontje geknuffeld. Bijna twee dagen lang heb ik onophoudelijk geweend. Mijn borstkas deed pijn. Ik dacht dat de kanker overal zat, maar ik had pijn van verdriet.”
Knop omgedraaid
Nadien heeft Joyce de knop omgedraaid. “Zitten janken heeft geen zin en zuigt de energie weg. Ik heb besloten te vechten tot de laatste snik zodat Ilias niet verder moet zonder zijn mama”, zegt ze. “Op papier ziet het er niet goed uit, maar ik voel me wel goed. Deze ziekte treft vooral mannen tussen 50 en 60 jaar. Ik was een uitzondering. Als ze me in het UZA zien binnenkomen, dan zeggen ze daar nog: ‘Kijk, dat is dat meisje met die lever.’ Misschien ben ik wel de uitzondering die ooit van deze ziekte geneest.”
Omdat de kanker is uitgezaaid, is een levertransplantatie niet aan de orde. Over haar levensverwachting spreken de dokters zich niet uit. “Haal ik het einde van het jaar nog? Ik houd geen rekening met een slechte afloop”, zegt Joyce. “Ik probeer nog zo veel mogelijk uit het leven te halen. Na de eerste chemokuur ben ik ’s avonds nog naar het toneel geweest en de ochtend nadien met vriendinnen gaan ontbijten. De volgende chemokuur is op 13 juni. De behandeling kan de ziekte niet genezen. De bedoeling is de tumoren te verkleinen. Mogelijk
kom ik in aanmerking voor een testproject in het UZA.” Bucket list in hoofd
Op 16 augustus 2019 stappen Joyce en haar partner Ben Huygaerts (28) in het huwelijksbootje. “Ik ben Disneyfan en tijdens een weekendje in Disneyland voor mijn 30ste verjaardag heeft hij mij op 5 maart vorig jaar ten huwelijk gevraagd. Voor het kasteel van Doornroosje is hij op zijn knieën gaan zitten”, zegt Joyce. “Om niets aan het toeval over te laten, hebben we beslist om volgende maand, op 22 juni, op het gemeentehuis voor de wet te trouwen. Ik heb al een ivoorwit kleedje uitgekozen. Samen met twee nichtjes van 2 en 5 mag Ilias bruidskindje zijn. Nadien houden we in de tuin een feestje met de familie. Het grote feest blijft op 16 augustus volgend jaar.”
Joyce heeft ook een bucket list in haar hoofd. “Sinds het harde verdict genieten we veel meer van de kleine dingen. We zijn al naar de zee geweest en gaan zwemmen in Center Parcs. Zolang ik me goed voel, willen we zo veel mogelijk uitstapjes maken. Hoewel Ilias nog maar acht maanden is, willen we met hem naar Disneyland en de Efteling. We willen nog mooie foto’s waar we met z’n drieën op staan”, zegt Joyce. “Op de lijst staat ook nog het maken van een mooie huwelijksreis.”
Bij haar laatste bezoek aan het UZA vroegen de dokters of ze geen nood had aan een gesprek met een psycholoog. “Maar ik heb vele goede vrienden en familieleden. Ze staan altijd voor me klaar en helpen waar het kan”, zegt Joyce. “Ik heb ze gezegd dat het voorlopig niet nodig is.”
Enkele goede vriendinnen organiseren op 23 juni een barbecuebenefiet voor de jonge moeder. “Ik apprecieer dat warme gebaar. Ze willen ons ook financieel een hart onder de riem steken. Wanneer het met mij slechter gaat, kan mijn vriend tijdskrediet opnemen. Ik ben ook naar een medisch centrum in Rotterdam en Utrecht geweest voor een tweede opinie. De twee consultaties en bijbehorende onderzoeken kosten ons 1.300 euro, en dat bedrag wordt niet terugbetaald.”
Joyce Moralis
Kankerpatiënt
“Mijn vriend Ben en ik hebben beslist om volgende maand te trouwen voor de wet. Ik heb al een ivoorwit kleedje uitgekozen.”
Wie Joyce wil steunen, kan terecht op de Facebookpagina Wijvechtenmee.