Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Verkrachting is meestal niets meer dan slechte seks”
Feministe van het eerste uur schokt met pleidooi voor lichtere straf voor seksueel geweld
Germaine Greer, ’s werelds meest uitgesproken feministe, doet wel vaker straffe uitspraken. Maar met haar uitspraak dat verkrachting een overroepen misdrijf is dat te zwaar wordt bestraft, lijkt ze een stap te ver zijn gegaan. Zelf werd Greer gewelddadig verkracht toen ze 18 was. Ze deed zelfs geen aangifte. “Vrouwen zijn na verkrachting niet vernietigd. We zijn geërgerd, meer niet.”
“Er wordt ons verteld dat verkrachting een van de meest gewelddadige misdaden ter wereld is. Dat is bullshit: de meeste verkrachtingen leiden tot geen enkele verwonding.”
Germaine Greer (79) schuwde de straffe woorden niet tijdens haar lezing. Greer is bezig aan een tournee in Groot-Brittannië, een voorbode van haar nieuwe boek On Rape, dat in september verschijnt. Ze leek zelf wel te beseffen dat haar uitspraken in deze #MeToo-tijden slecht zouden vallen. “Ze gaan me lynchen voor wat ik zeg”, voorspelde ze.
Ze kreeg sneller gelijk dan ze gedacht had. De lezing van de Australische schrijfster kwam zo hard aan op het kunstenfestival in HayOn-Wye waar ze te gast was, dat een deel van de vrouwen in het publiek geschokt opstapte. Maar Greer ging onverstoorbaar verder in haar uiteenzetting dat verkrachting overdreven wordt als gewelddadig misdrijf. In de meeste gevallen is het gewoon “lui, onzorgvuldig, ongevoelig”.
“Telkens wanneer een man bij zijn uitgeputte vrouw kruipt en zijn huwelijksrechten oplegt, is hij haar aan het verkrachten. Voor een rechtbank kan je daar niet veel mee. In plaats van verkrachting te zien als een uitzonderlijk gewelddadige misdaad – wat sommige verkrachtingen zijn – kan je het beter bekijken als slechte seks. Zonder communicatie, tederheid en liefde.”
Tegen schenen schoppen
Nu wist haar publiek wel dat Greer graag tegen de schenen schopt. Als boegbeeld van de tweede feministische golf in de jaren zeventig is ze even geliefd als omstreden. Dat is al zo sinds haar eerste boek, The Female Eunuch, waarin ze brandhout maakt van termen als vrouwelijkheid en vrouw-zijn, omdat die enkel het feit verhullen dat de rol van vrouwen in de maatschappij beperkt is tot het vervullen van de fantasie van mannen. Streven naar gelijkheid tussen man en vrouw vindt ze onzin. In haar ogen is het niet meer dan assimilatie, waarbij vrouwen niets meer zijn dan onvrije mannen. De bevrijding van de vrouw moet zich richten op de eigen waarden en prioriteiten, in plaats van die van de man te kopieren. Die stelling leverde haar in het verleden al bakken kritiek op vanuit feministische hoek. Het is net die controverse rond haar persoon die een deel van haar publiek lokt – dat het vooral oneens
met haar is. Tien bruggen te ver
Maar de uitspraken over verkrachting waren ook voor dat publiek tien bruggen te ver. Het leidde tot een storm op sociale media. Germaine Greer werd in de hoek gezet als “iemand die verkrachting goedpraat” en “die de slachtoffers ervan een mes in de rug steekt”. Ook parlementairen schaarden zich achter de algemene veroordeling. Priti Patel, opkomend politiek talent van de Conservatieve partij in Groot-Brittannië, reageerde ontdaan. “Deze uitlating zijn een kaakslag voor
slachtoffers van zware misdrijven zoals verkrachting. Er moet zero tolerance zijn voor seksueel geweld.”
Veel medelijden toonde Greer tijdens haar lezing niet voor slachtoffers. Ze trok openlijk in twijfel dat 70% van de slachtoffers posttraumatische stress zou ervaren. Dat cijfer zette ze af tegen de 20% van de oorlogsveteranen die eraan lijden. “Op dat moment denk je toch: ‘wat ben ik in ’s hemelsnaam aan het vertellen’. Dat iets wat geen wonde of litteken nalaat bij vrouwen meer kwaad doet dan je vriend door een explosief uit elkaar gereten te
Germaine Greer
Brits feministe “Jullie willen misschien geloven dat een penis een dodelijk wapen is en dat alle vrouwen in doodsangst leven voor dat wapen. Dat is onzin.”
zien worden.” En meteen gooide ze haar eigen leven op tafel. “Toen ik 18 jaar was, ben ik gewelddadig verkracht door een rugbyspeler. Half bewusteloos geslagen. Ik heb geen aangifte gedaan. Waarom niet? Ik was niet kwaad genoeg. En dat ben ik nog altijd niet.”
200 uur werkstraf
Verkrachting wordt onterecht als ziekelijk bekeken, zei ze. “We zijn na verkrachting niet vernietigd. We zijn geërgerd, meer niet.” Goed beseffend dat ze de vrouwen tegen zich zou krijgen, ging ze nog een stap verder en haalde uit naar de feministen. “Jullie willen misschien geloven dat een penis een dodelijk wapen is en dat alle vrouwen in doodsangst leven voor dat wapen. Dat is bullshit. We leven niet in angst voor een penis. Een man kan niet doden met zijn penis.”
Even consequent als schokkend was Greer. Als verkrachting geen zware misdaad is, dan zijn ook geen zware straffen nodig. Ze maakte een uitzondering voor gewelddadige verkrachting – maar daar zou niet het seksueel misdrijf, maar het geweld moeten worden bestraft . “Voor een rechtbank wordt een vrouw tijdens de getuigenissen toch maar in stukken getrokken”, zei ze. Voor een “gewone” verkrachting moet men niet te streng zijn. Als mannen minder straf riskeren, zullen ze minder gaan betwisten en komen er meer veroordelingen omdat vrouwen geloofd zullen worden, was haar logica. Zelf had ze tweehonderd uur werkstraf als voldoende in gedachten. “En mogelijk ook de R van rapist (verkrachter, nvdr) getatoeëerd in de nek van de veroordeelde.”