Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Help, ik ben benauwd
Bedankt voor de speculaasjes, maar er moet mij iets van het hart. Dat kinderen met mondmaskers en ‘Help, ik stik’-plakkaten moeten manifesteren tegen autoverkeer en voor schone lucht, benauwt mij. Gisterochtend reed ik achter een vuilniswagen aan door de Uitbreidingstraat in Berchem, tot we aan Freinetschool De kRing moesten stoppen. Een vrouw kwam met een pamflet (en twee koffiekoekjes) mijn richting uit, toen ik pas goed zag wat er gebeurde. Het was geen carnaval, maar het deed er wel een beetje aan denken: kinderen, ouders – en leerkrachten? – stonden met borden gesticulerend een liedje over de aarde te zingen. Ik geloof dat het ‘De wereld is een toverbal’ was, maar ik ben niet zeker. Ik zag iets van ‘propere lucht’, en toen viel mijn frank. Het is vrijdag, dus het was weer dat soort actie. Een paar maanden nu al betogen elke vrijdag kinderen, ouders en leerkrachten aan hun scholen met een aantal eisen: het terugdringen van de auto, verkeersvrije schoolstraten aan iedere school, de promotie van elektrisch en openbaar vervoer, en nog een paar dingen in die trant. ‘Filter café’ heet de wekelijkse kerkgang van de luchtkwaliteit – althans tot aan de verkiezingen, die verantwoordt dat openbare straten worden afgesloten en kinderen gebruikt als misdienaar en kinderkoor. Ouders gaan in een stad als Antwerpen kamperen om hun kind in een bepaalde school ingeschreven te krijgen. Of ze bezoeken school na school om een goeie keuze te maken. En als ze dan hun kind elke dag naar die school kunnen brengen, zeggen ze aan dochter of zoon dat de lucht er gevaarlijk is. ‘Help, ik stik!’ Je zou bang worden om adem te happen.
En dat terwijl de luchtkwaliteit – een simpel woord voor een heel complex verhaal – in onze contreien er gestaag op vooruit gaat. Bepaalde normen worden op nauwe plekken wel eens overschreden, maar gelukkig wonen we in een land waar het op tijd en stond regent of waait van over zee. Tip: aan de zee gaan wonen is trouwens erg longvriendelijk.
Maar geef mij toch maar Antwerpen. Lekker druk, zoals het een stad betaamt. Waar betogen mag wie wil, maar waar ik gelukkig opgelucht kan zijn dat de school van mijn kinderen zich níet inlaat met stikken.