Wat voorafging

De strijd om Lierse SK start eigenlijk al op 8 september 2017. De Egyptische geldschieter en eigenaar van Lierse, Maged Samy, gooit na bijna tien jaar bewind de handdoek in de ring en kondigt de verkoop aan van Lierse. Het is het startschot voor woelige tijden op en rond het Lisp. Maandenlang komt de ene na de andere kandidaat-koper op de proppen. Japanners, Kazachen, Grieken… Lierse is blijkbaar populair in alle uithoeken van de wereld. De Grieken willen zelfs in bitcoins betalen. Maar tot een concrete piste komt het nooit.

Integendeel. Op het Lisp gaat het van kwaad naar erger. Lonen van spelers, personeelsleden en jeugdtrainers worden niet meer uitbetaald, in en rond de club proberen enkele overblijvers met meer goede wil dan middelen Lierse toch nog te runnen. Op het moment dat de moegetergde spelers met een staking dreigen, komt er verlossend nieuws. CEO Jan Van Elst meldt midden maart dat er “een akkoord” is dat “dit weekend” getekend zal worden.

Helaas, tijdens dat ‘weekend’ gebeurt er niets. De Letse investeringsgroep Sensum Gripa, die samen met enkele Belgische investeerders een bod op Lierse voorbereidde, haakt af. “Te risicovol”, luidt het. Alleen de groep rond David Nakhid, een voormalige profvoetballer uit Trinidad & Tobago (die onder meer bij SV Waregem speelde en in Libanon een voetbalschool runt) blijft over. Maar een deal tussen Nakhid en Samy raakt maar niet rond. Het vervolg is één grote race richting afgrond. De spelers staken, Lierse haalt de licentie niet, Nakhid haakt uiteindelijk definitief af (ook al lijkt er even een akkoord te zijn) en op 9 mei vraagt Lierse het faillissement aan. Maandag 14 mei is dat ook officieel: de Koninklijke Lierse Sportkring is dood. Het stamnummer 30 wordt begraven bij de voetbalbond. De chaos op Lierse is compleet. Aan die chaos lijkt nu een einde te komen.