Gazet van Antwerpen Stad en Rand
100 procent “Dju, gaan we toch niet halen”
Van minister tot staatssecretaris en burgemeester: kopstukken doorkruisen samen Vlaanderen met knalgele promobus
Het nationale succes lokaal overbrengen en zo CD&V ook in de gemeenten als grootste partij onttronen: om die reden startte N-VA dit weekend een grote campagne op met al haar nationale kopstukken. Het werd zaterdag alvast een triomftocht voor staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken.
“Streng, maar rechtvaardig. Niet te
zachtaardig.” Op de campagnebus richting Brugge weergalmt op Radio 2 het Rechtvaardige Rechterslied. Het zou evengoed het campagnelied van de Vlaams-nationalisten kunnen zijn. Nu prijkt op de promobus waarmee de N-VA-kopstukken doorheen Vlaanderen toeren de slogan ‘Veilig thuis in een welvarend Vlaanderen’.
Veiligheid, identiteit en economie zijn de drie thema’s waarmee N-VA straks ook in de gemeenten de harten van Vlaanderen wil veroveren. In 2012 prijkten Bart De Wever en co. overal in de heimat nog 24 vierkante meter groot op affiches, nu gaan ze in Vlaanderen zélf de hort op. Met kilo’s folders en – nu de sperperiode nog niet is ingegaan – doosjes kauwgom. N-VA moet blijven plakken bij de kiezer.
In het rode Oostende lukt dat nog niet helemaal. Francken en Jambon krijgen veel schouderklopjes. “Doe zo voort”, weerklinkt het vaak. Maar wanneer een gehandicapte in een rolstoel gratis kauwgom toegestopt krijgt, gooit hij het doosje naar het hoofd van de N-VA’ers. “Dju, we gaan geen 100% halen”, lacht Jambon. Het is een van de weinige valse noten van de dag.
Succes bij Franstaligen
Dat het veiligheids- en vluchtelingendiscours niet alleen bij Vlamingen, maar ook bij Franstaligen aanslaat, blijkt tijdens de West-Vlaamse tour. “Ik wou dat we in Brussel en Wallonië ook een N-VA hadden. Mijn zoon woont in Luik op vijftig meter van waar Benjamin Herman dinsdag toesloeg. Er moet dringend iets veranderen”, zegt de Luikse vrouw.
In Brugge spoort een andere Franstalige Francken aan “een grotere borstel” te gebruiken. “Ze had het over de politiek in het algemeen”, meldt de staatssecretaris achteraf. Hij is wel fier op de Franstalige steun. “Ga op Facebook maar eens kijken naar Les amis de Theo.”
Op Oostende na, lijkt de tour doorheen Brugge, Roeselare, Kortrijk en Gent veeleer op een koninklijke Blijde Intrede. Een gele golf overspoelt telkens de binnenstad. En het is vooral Theo Francken, bovenaan in de pop polls, die magnetisch de aandacht trekt. Strak in het blauwe pak, schrijdt hij met een grote grijns op het gezicht door de straten. Vaak geraakt de groep geen centimeter vooruit omdat iedereen met hem een selfie wil. Twee oudere dames slaan aan de Broeltorens in Kortrijk alles gade.
skwone vint hé”. Een mooie man. Bij het buitenrijden van Kortrijk
“Tes toch ne passeren we een manifestatie. “Voor een keer is het geen betoging, Theo”, grapt minister-president Geert Bourgeois. De Vlaamse regeringsleider – historisch zonder das – is in zijn nopjes en ontspannender dan ooit. Hij staat in de schaduw van Jambon en Francken, maar vindt dat niet erg. Ooit zat de founding father zielsalleen in de Kamer, ondertussen staat zijn partij aan het zenit.
Wanneer een persmedewerkster omroept dat er in Gent zeshonderd betogers staan te wachten, duikt de sfeer iets naar beneden. Maar eenmaal daar, is er van manifestanten geen spoor. De politie houdt de twee kampen ver uit elkaar. En dus trekken de N-VA’ers door de Veldstraat richting Vrijdagmarkt.
De mars doet sterk denken aan de vier sp.a-Teletubbies – Patrick Janssens, Frank Vandenbroucke, Steve Stevaert en Johan Vande Lanotte – die in 2003, vlak voor hun grootste verkiezingsoverwinning ooit, ook gloriërend door de Vlaamse steden trokken. Aan de terrasjes op de Korenmarkt beginnen sommigen spontaan te applaudisseren. “Racist”, roept iemand, maar die wordt door omstaanders al gauw de mond gesnoerd.
Mawda
Boven de Vrijdagmarkt stapelen zich ondertussen donderwolken op. Een vrouw, die net terug is van de actie ter ere van de gestorven Mawda, baant zich doorheen de kudde kanariegele N-VA’ers een weg naar het terras waar Jambon en Francken een frisse pint zitten te drinken. “Kunnen jullie echt nog goed slapen?”, vraagt ze met veel lef.
Na enkele minuten proberen de geënerveerde N-VA-regeringsleden de discussie stop te zetten. “Mevrouw, we gaan het nooit eens worden”, dixit Jambon. Niet zoveel later breekt een onweer los. Die 100% zal inderdaad nog niet voor meteen zijn, maar de komende dagen trekt de N-VA-karavaan gewoon weer verder.