Ook voor Messi is het nu of nooit

Heel Argentinië rekent op beste voetballer ter wereld voor wereldtitel, maar op wie kan hij rekenen?

Lionel Messi (30) krijgt alweer een kans (zijn laatste?) om voor eens en altijd tot beste voetballer aller tijden te worden uitgeroepen. Wat ons betreft is hij dat al. Anderen moeten nog overtuigd worden omdat de op één na beste aller tijden, Diego Maradona, wel wereldkampioen werd. In Argentinië wordt alles in het werk gesteld om Messi wereldkampioen te maken. Een heel land rekent op de tovenaarskunsten van de beroemdste voetballer ter wereld.

We zijn het al gewoon geworden: Lionel Messi krijgt de bal, zet een dubbelpass op of rent langs een muur van verdedigers om de actie af te ronden met een doelpunt. Bijna altijd een mooi doelpunt. Dat gebeurt doorgaans twee of drie keer per wedstrijd. Om nog maar te zwijgen van de hallucinante dribbels, de onnavolgbare tempoversnellingen en de kunstzinnige lobjes. Het is alsof hij niet kan falen. Althans, niet in het shirt van FC Barcelona. In het hemelsblauw van Argentinië verloopt dat moeizamer.

Heel Argentinië stelt al sinds het debuut van Messi in de nationale ploeg in augustus 2005 de vraag: hoe kunnen we het optimale rendement halen uit de beste speler ter wereld? Dat lukte bij zijn debuut tegen Hongarije al niet – Messi werd na één minuut na een vermeende slaande beweging met rood van het veld gestuurd – en dertien jaar later is het nog altijd zoeken. Wat bij FC Barcelona als vanzelfsprekend is, lijkt bij de nationale ploeg steeds weer niet te lukken.

Vier keer winnaar van de Champions League, drie wereldbekers voor clubs, negen Spaanse landstitels en zes bekers. Bij FC Barcelona kan het niet op. Daartegenover staat in dertien jaar geen enkele eindwinst met de A-ploeg van Argentinië. Wel drie keer verliezend

finalist in de Copa América en één keer op het WK, in 2014. Er waren die olympische titel in 2008 in Peking en de wereldbeker bij de min 20-jarigen in 2005 die door Lionel Messi en co gewonnen werden. Intussen tien en dertien jaar geleden en niet op het écht grote podium. Bij FC Barcelona haalt hij een gemiddelde van één goal per wedstrijd, in het nationale shirt komt hij aan 57 goals in 116 interlands, dat is dus net iets minder dan één goal per twee wedstrijden. Het verschil tussen de twee in cijfers uitgedrukt.

Geen Busquets, Iniesta, Suarez

Messi is het aan zijn stand verplicht om Argentinië een wereldtitel te laten winnen. Maar hoe? Gerenommeerde en minder gerenommeerde bondscoaches als José Pekerman, Alfio Basile, Diego Maradona, Sergio Batista, Alejandro Sabella en Gerardo Martino beten hun tanden er op stuk. De huidige bondscaoch Jorge Sampaoli ook.

Het probleem is dat er bij Argentinië geen Busquets, Iniesta en Suarez rondlopen. Zij hebben/hadden met Messi de ideale wisselwerking waarin hij kan schitteren en ploegmaats kan laten uitblinken. Messi is op zijn best als hij van achter de diepste spits met de bal aan de voet, of middels korte één-tweetjes, het strafschopgebied kan binnenkomen. Daarvoor is het belangrijk dat iedereen rondom hem weet hoe Messi denkt en waar of wanneer hij komt. In Barcelona is het elftal zo georganiseerd dat Messi wandelend en loerend op het juiste moment kan toeslaan. Een splijtende pass of een weergaloze dribbel, zelfs Messi heeft er wat ruimte voor nodig. Bij FC Barcelona zorgt Busquets voor de aanvoer voor Messi, Iniesta is het perfecte aanspeelpunt en Suarez schept de ruimtes voor de dribbels en loopacties. Daarom ook de vraag: wie lijkt bij Argentinië het meest op Busquets, Iniesta en Suarez? Er zijn spelers nodig die bij alles wat ze doen rekening houden met de wensen van Messi. Hun ego opzijzetten - zelfs Suarez heeft het gekund. Maar het gaat ook over specifieke kwaliteiten die bij Argentinië moeilijk te vinden zijn. Hoewel hij met sommigen bij Argentinië al tien jaar samenspeelt, blijft het daar bijzonder moeilijk om de vlotte samenwerking van bij FC Barcelona te imiteren.

55 spelers gebruikt

Aan de Argentijnse bondscoach Sampaoli zal het niet liggen. Hij doet er alles aan om het Messi naar de zin te maken. Paulo Dybala is de absolute ster van Juventus, maar staat doorgaans niet in de ploeg als Messi speelt. Te veel dezelfde types, oordeelt Sampaoli. Zijn zoektocht is zo fanatiek dat Sampaoli al een heel jaar een puzzel aan het leggen is. In zijn wanhopige zoektocht om Messi te doen stralen, heeft hij in tien maanden in tien wedstrijden liefst 55 spelers gebruikt.

Het plan is nu in balbezit een 2-3-3-2 (zelf uitgevonden door Sampaoli) met heel hoge flankverdedigers te spelen. Messi speelt dan naast Agüero in de spits. Bij balverlies wordt dat een meer traditionele 4-2-3-1. Het middenveld moet Messi zo ver mogelijk van het eigen doel in stelling brengen. Hij mag de bal niet komen ophalen, maar moet fris zijn om in de zone van de waarheid, de zogenaamde Messizone net voor het strafschopgebied, te kunnen opduiken. Een sleutelrol is daar weggelegd voor Ever Banega, ook bij FC Sevilla succesvol verbindingsstuk tussen defensie en aanval. Maar Banega was tot voor kort niet eens een vaste basisspeler. Alleen Di María, Otamendi, Agüero en Messi zijn zekerheden in de elf van Sampaoli. Hij testte vier verschillende systemen, maar de laatste oefenwedstrijd met een beetje moeilijkheidsgraad verloor Argentinië met 6-1 van Spanje. Zonder Lionel Messi. Met Messi draait het nog niet zoals het moet, maar zonder is het helemaal een ramp. Er is dan geen basis, niets om op

terug te vallen.

Vriend Mascherano

Lionel Messi is als voetballer weinig aan te wrijven, maar hij speelt ook zijn rol. Hij maakt deel uit van een hechte generatie dertigers en bijna-dertigers die al ruim tien jaar met elkaar samenspelen: naast Messi ook Sergio Agüero, Ever Banega, Javier Mascherano, Angel Di Maria en Federico Fazio. De kern van het team dat in 2005 wereldkampioen U20 en in 2008 olympisch kampioen werd. De wens van Messi is dat die spelers er altijd bij zijn en ook spelen. Vooral voor Javier Mascherano is dat eigenlijk een probleem. Mascherano gaf zeven jaar geleden de aanvoerdersband door aan Messi met de woorden: “Ik wil dat jij mijn aanvoerder bent”. Tot Nieuwjaar waren beiden ploegmaats bij FC Barcelona, waar Mascherano in 2010 op voorspraak van Messi belandde.

De 33-jarige Mascherano is dus, zacht uitgedrukt, een vertrouweling van Messi. Tot voor kort was dat geen probleem omdat Mascherano goed presteerde, maar de jongste tijd is dat minder. FC Barcelona was eigenlijk blij dat hij in januari voor het vele geld in China koos, maar sindsdien is het steil bergaf gegaan. In zoverre dat Masscherano na de 6-1 tegen Spanje ter discussie staat omdat hij werd overlopen in het middenveld. Hij kan nog mee als verdediger maar dat doet Mascherano liever niet. Maar Messi zal Mascherano altijd in bescherming nemen. Een dilemma voor bondscoach Sampaoli.

Geen overbelasting

Tot slot is er de overbelasting. In het geval van Messi ook steeds een heikel thema. Door de uitschakeling in de kwartfinales van de Champions League en de vroege landstitel heeft Messi dit seizoen ‘slechts’ 58 wedstrijden (51 goals) op zijn teller. Op het WK in Brazilië haalde Argentinië nog de finale maar na een lang en niet zo’n best seizoen was Messi toen duidelijk moe. Hij besliste enkele wedstrijden, werd tot speler van het tornooi verkozen, maar haalde eigenlijk zijn niveau niet. Op dat vlak zit het nu dus beter.

Heel Argentinië hoopt en bidt dat het nu lukt. Er staat geen nieuwe Messi klaar. De jonge talenten zijn Lautaro Martinez, topschutter in de Argentijnse competitie, Giovani Lo Celso, doorgebroken bij PSG, en Paulo Dybala, de vedette van Juventus. Maar geen van hen heeft de kwaliteiten om van Argentinië de wereldkampioen te maken. Messi wel. Het moet alleen een keer lukken.

Bij Barcelona scoort Messi gemiddeld één keer per wedstrijd, in het nationale shirt komt hij aan één goal per twee wedstrijden. Het verschil tussen de twee in cijfers uitgedrukt. De vraag waar de bondscoach zijn hoofd over breekt: wie lijkt bij Argentinië het meest op Busquets, Iniesta en Suarez?