De Grote Hazard Show

Wat een verschil. Na de eerste oefenwedstrijd tegen Portugal een fluitconcert, gisteren euforische taferelen. Zo snel kan het gaan als Eden Hazard het dirigeerstokje vastneemt en de anderen de juiste maat en toon houden. Portugal (00) en Costa Rica (41) zijn een wereld van verschil. Dat weet het publiek ook. Toch zoemden de woorden ‘finale’ en ‘wereldkampioen’ door het stadion. Dat is heel voorbarig en nog altijd niet realistisch. De zege tegen Costa Rica, toch ook een WKdeelnemer, was wel hartverwarmend. Alles wat we in de eerdere oefenwedstrijden als kritiek aanhaalden, deden de Duivels beter. Veel beter. Neem het tempo. Als de Duivels de bal hadden, ging het tempo omhoog. Pijlsnel omhoog. De Costaricanen konden niet volgen. Ze moesten zelfs oppassen dat ze niet met een verkoudheid op het vliegtuig richting Rusland zouden stappen. Dit Costa Rica, dat van zijn jongste acht wedstrijden er liefst zes verloor, is nog nauwelijks te vergelijken met de ploeg die op het WK 2014 de kwartfinale haalde. We willen echter niet te veel afbreuk doen aan de prestaties van de Duivels. Die was collectief goed tot zeer goed. Ook Meunier en Mertens waren beter dan voorheen. Carrasco evenzeer. Iedereen eigenlijk. Eigenlijk kunnen we dat alleen van Courtois niet zeggen. Omdat hij geen werk kreeg.

De allerbeste was Eden Hazard. Hij was de Hazard die we op het EK 2016 tegen Hongarije zagen schitteren. De aanvoerder was overal. Verloor geen enkele bal. Zijn versnellingen waren voor de Costaricanen zelfs in slow motion niet te volgen. Als een Duivel even niet wist wat hij met de bal moest doen, zocht en vond hij Hazard. Die wisselde verbluffende dribbels af met het klaarleggen van de ene na de andere doelkans op de voeten van zijn ploegmaats. Eden Hazard was veruit de beste, maar ook Romelu Lukaku was heel nadrukkelijk aanwezig. De spits was lang ongelukkig in zijn acties. Maar hij scoorde wel twee keer. Twee pareltjes overigens. Maar voor het ‘tiki taka’ dat de Rode Duivels in de eerste helft tot diep in het strafschopgebied van Costa Rica speelden, is Lukaku niet geboetseerd. Romelu Lukaku is Romelu Lukaku, daar moeten we mee leven. En doorgaans is dat aangenaam leven. Want je ziet zijn aanwezigheid op het scorebord. Mogen de Duivels morgen op wolkjes richting Moskou trekken? Het is plezant met een 41 het eigen publiek uit te zwaaien. Maar de defensie werd gisteren weer niet getest. Net zo min als het spelsysteem met drie verdedigers. De angel blijft daar zitten. Toplanden hebben deze wedstrijden ook op dvd. Die laten zich niet op deze manier wegvegen. Zij zien doorheen een 41 tegen een slap Costa Rica.