Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Alsof ik opnieuw een kind verlies”
Lies Vueghs uit Schilde ontroostbaar nadat chimpansee Judy (41) overlijdt in haar slaap
Lies Vueghs (78) uit Schilde is ontroostbaar. Judy (41), de chimpansee die tien jaar als een dochter bij haar inwoonde, is in de nacht van woensdag op donderdag overleden. “Een dikke week geleden bezocht ik haar nog. Ze was vrolijk en speels. En nu is ze er plots niet meer. Het is alsof ik opnieuw een kind verlies”, vertelt Lies geëmotioneerd.
“De laatste keer dat ik Judy zag, was een dikke week geleden”, vertelt Lies Vueghs, nadat ze woensdag van de Zoo te horen had gekregen dat Judy overleden was. Ze krijgt het maar met moeite over haar lippen. “Ze was vrolijk, keek heel de tijd in het rond, ze speelde, ze vloog naar alle kanten. Ze was de jongste niet meer, maar ze was ook niet sukkelachtig. Woensdagochtend kreeg ik die telefoon. Ik kon het niet geloven. Het was zo’n schok.”
Wat er juist is misgelopen, weet Lies nog niet. Ze trok gisterenvoormiddag zelf naar de Zoo voor tekst in uitleg. Niet met de auto, zoals gewoonlijk, maar met de taxi. Om te rijden was ze te geëmotioneerd. “Ze konden me
Lies Vueghs
‘Mama’ van chimpansee Judy
“Alles aapte ze na. Als ik stond te strijken, nam ze voorzichtig het strijkijzer en deed ze me na.”
alleen vertellen dat ze in haar slaap was gestorven. Heel vredig. Maar voor mij was het niet leuk om haar zo te zien. Het was mijn kindje, dus het doet pijn om afscheid van haar te nemen. Een jarenlange vriendschap eindigt hier abrupt.”
‘Chimpanseemoeder’
Lies’ verhaal ging in heel Vlaanderen over de tongen nadat ze in februari naar buiten was gekomen als ‘chimpanseemoeder’ in het Eén-programma Leve de Zoo!.
In een ontroerende aflevering vertelde Lies hoe Judy in 1979 in haar leven kwam. Lies had toen haar oudste zoon verloren in een auto-ongeluk. Om haar jongere zoon gezelschap te houden, wilde ze een aapje voor hem kopen als speelkameraad. Voor 80.000 frank (zo’n 2.000 euro) kocht ze een chimpansee van een verkoper in Westerlo.
“Judy sliep in een mand, zoals een hond”, vertelde Lies eerder al aan uw krant. “En maar spelen met de kleine, ze vochten om de afstandsbediening voor de tv. Wanneer mijn zoon naar school moest, bleef Judy bij mij. En maar kijken wat ik deed. Als ik stond te strijken, nam ze voorzichtig het strijkijzer en deed ze me na. Poetsen, tekenen: ze aapte alles na. Ik geef het toe: het was geen huisdier, maar een tweede kind.”
Judy was zindelijk, ze ging zelf naar de wc en veegde zelfs haar eigen billen af. En als ze dorst had, nam ze zelf een glas water
van de kraan. Ze at veel fruit en af en toe een pak friet. Achter glas
Toen Judy begon te puberen, werd het te moeilijk om haar bij te houden. Lies bracht haar naar de Antwerpse Zoo, zodat ze haar zou kunnen blijven bezoeken. Ook daarover vertelde ze in februari. Over hoe ze af en toe een traan liet wanneer ze bij Judy langsging. Want met haar enige zoon, voor wie ze Judy kocht, heeft ze geen contact meer en Judy zat achter glas. “Ik mis haar wel, zo in huis”, vertelde ze.
Of ze nu, na het overlijden van Judy, tevreden is dat ze toen haar verhaal heeft verteld?
“Jazeker”, glimlacht ze door de tranen heen. “Ik heb er veel reacties op gekregen, zelfs van mensen die ik niet persoonlijk ken. Ik heb lang getwijfeld of ik er wel of niet mee naar buiten zou komen. Maar achteraf is het goed geweest dat ik het heb gedaan. Nu hebben toch weer wat meer mensen haar leren kennen. En zo kennen ze nu haar échte verhaal.”