Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik heb me lang boter noch vis gevoeld”
“Ik trouwde eerst met een man en ga nu trouwen met een vrouw”, zegt Kat Van Nuffel (50). “Sinds mijn borsten om medische redenen verwijderd zijn, voelt dat eigenlijk als een opluchting. Ik kleed me ook graag wat mannelijker. Ben ik een lesbienne of ben ik genderfluïde? Ik vraag me af of ik wel in één hokje pas. De Q van questioning, die past misschien nog het best bij mij.”
Ze zit in vier holebiverenigingen, heeft een internationale job, een dochter én trouwplannen. “Hoe ik dat allemaal combineer? Ach, ik ben gewoon heel graag actief bezig. Op mijn werk weet iedereen dat ik van een vrouw hou, ik ben daar heel open in. Ik vind het belangrijk dat je ervoor uitkomt wie je bent. Want wantrouwen tegenover LGBT+’ers blijft vooral bestaan bij wie niemand kent die zo is. Als je iemand kent en je vindt die oké, dan maakt dat iemand die LGBT+ is meteen ook oké. Als iedereen er dus over zwijgt, dan komen we nergens. Dus nee, ik vind het niet erg om een boegbeeld te zijn.”
Op het internationale advocatenkantoor waar Kat werkt, richtte ze een pride group op voor LGBT+’ers. “Dat is heel goed onthaald: toen ik met mijn vriendin Hilde op het jaarlijkse diner in Amerika was, kwam de CEO helemaal naar onze kant van de tafel gelopen om te vragen of ik Hilde aan hem wou voorstellen. Super, toch?”
Outing op het werk
Dat neemt niet weg dat enkele collega’s toch aarzelden om zich te outen. “Ik denk nu aan onze Amerikaanse chef IT, die twee jaar geleden in dienst kwam. Wil je echt the dyke of the firm zijn, vroeg hij me toen. Waarom niet, antwoordde ik hem. Hij vertelde me dat hij toch wat twijfels had. Dat hij bang was dat de mensen aan wie hij leiding gaf hem niet meer op dezelfde manier zouden respecteren. En dat hij zich ook zorgen maakte om zijn carrière. Hij was bang dat open zijn over zijn geaardheid zijn jobkansen zou kunnen doen afnemen als iedereen het wist. Maar ondertussen heeft hij zich ook geout en zit hij in onze pride group. Zonder enige problemen.”
Kat kan zich wel iets voorstellen bij de angst om uit de boot te vallen. “Ik heb me altijd het meest comfortabel gevoeld in mannelijke kleren, op het werk draag ik bijvoorbeeld een broekpak met een hemd. Maar op een keer was er in Las Vegas een soort galadiner, waarvoor alle vrouwen zich op hun chicst kleedden. Tja, dan kon ik daar moeilijk met mijn broekpak gaan tussen staan. Ik met mijn moeder dus gaan shoppen, op zoek naar een glamoureus kleedje. Toen ik die avond in Las Vegas stond te glimmen in mijn kleedje tussen alle andere dames, kreeg ik veel complimenten. Maar ik voelde me net een travestiet. Die kleedjes, dat was ik niet.”
Kleerkast van broer De kleerkast van haar oudere broer was lang een inspiratiebron voor Kat. “Ik vond zijn baskets en zijn spullen
van Martinique veel leuker dan meisjeskleren. Toen ik mij rond mijn dertigste outte, ben ik me een tijdje heel mannelijk gaan kleden. Ik droeg mijn haar ook erg kort, zodat de verkoopsters in een winkel soms vroegen: ‘Kan ik u helpen, meneer?’ Op mijn borsten ben ik nooit trots geweest. Ik had daar niets mee, droeg ook nooit een decolleté.”
Toen Kat om medische redenen haar borsten liet verwijderen, zoals Angelina Jolie ook deed, voelde dat als een opluchting. “Ik voel me vaak eerder mannelijk dan vrouwelijk. Ik hou ook meer van Kat als naam dan van Kathleen, mijn geboortenaam. Als dj Kat draai ik graag op fuiven. Dat de stad Antwerpen deze maand de regenboogkleuren draagt om duidelijk te maken dat iedereen mag stralen, doet me veel plezier. Dat is ook nodig, want hoe meer je je welkom en aanvaard voelt, hoe meer mensen durven uitkomen voor hun geaardheid. Ik heb zelf lang genoeg in de kast gezeten.”
Kat Van Nuffel Questioning “Hoe meer je je aanvaard voelt, hoe meer mensen durven uitkomen voor hun geaardheid. Ik heb zelf lang genoeg in de kast gezeten.”