Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Parijse bistro’s bestellen erkenning als Unesco-erfgoed
‘Art de vivre’ van typische restaurantjes verliest terrein aan fastfood en broodjes
De kleine Franse bistro’s maken onlosmakelijk deel uit van de Parijse stadscultuur, maar ze verliezen terrein door de concurrentie van ketens en de hoge huurprijzen. Daarom ijveren de uitbaters bij de Unesco voor de status van immaterieel cultureel erfgoed.
Bistro’s zijn de bescheiden restaurantjes die een hele dag door lichte maaltijden serveren en vaak een terrasje hebben. “De voorbije tien jaar hebben bistro’s en terrasjes in Parijs terrein verloren aan broodjeszaken, fastfoodketens en exotische restaurants”, vertelt Alain Fontaine aan de Britse krant The Telegraph.
De eigenaar van de Parijse bistro Masturet is ook de voortrekker van het pleit voor erkenning door Unesco. “Zo verliezen we ook de ‘art de vivre’, een gevoel van gemeenschappelijkheid en een etnische, religieuze en sociale mix.”
In Parijs zouden er nu nog minder dan 2.000 typische kleine restaurantjes over zijn. Dat is 14% van het totale aantal restaurants in de stad, dat op 14.000 ligt. Twintig jaar geleden maakten bistro’s nog 30% van het totaal uit. Ook toeristen zijn volgens Fontaine de dupe van die evolutie. “Die komen hier niet alleen om de Eifeltoren of het Louvre te zien, ze willen de mensen van Parijs ook ontmoeten op de terrasjes.”
Niet tastbaar
Het stempel van immaterieel cultureel erfgoed heeft – zoals de naam zegt – nooit te maken met wat tastbaar is. De gebouwen van de bistro’s doen er niet toe, het gaat om de manier van leven. In België gaat het bijvoorbeeld om de Belgische biercultuur, het carnaval in Aalst en de garnaalvisserij te paard in Oostduinkerke.
Als ze de erkenning van Unesco zouden krijgen, hebben de uitbaters natuurlijk ook een extra promotiemiddel om toeristen te overtuigen. En een erkenning kan ook een extra bescherming vormen als er iets in de stadsplanning verandert of een groot bouwproject zich aandient. Want volgens het Unesco-verdrag moet elke staat die het ondertekende, in dit geval Frankrijk, de nodige maatregelen treffen om dat erfgoed veilig te stellen. Maar een aanvraag betekent nog niet dat het ook effectief zo ver komt. Andere Fransen pleiten vooral voor de erkenning van de baguette of de ‘bouquinistes’, de kleine boekwinkeltjes langs de Seine in Parijs.