Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Alleen als aanvaller mogen jullie me bekritiseren”
Yannick Carrasco, de meest gecontesteerde Rode Duivel, bijt van zich af
Twee jaar geleden, Bordeaux. Yannick Carrasco (24) bijt de verzamelde pers giftig toe dat hij de kritiek op zijn wedstrijdprestaties maar niets vindt. Anno 2018, Moskou. De man die het na Panama het meest moest ontgelden, vervalt in hetzelfde discours. De toon is echter helemaal anders. Rijper, minder agressief, minder aanvallend. Carrasco heeft zich leren verdedigen. Maar kan hij voldoende verdedigen bij de Duivels? Carrasco op zeven stellingen.
1. Vijf op tien is een terechte quotering voor Yannick Carrasco tegen Panama.
“Mijn spel is de één-tegen-één opzoeken, een mannetje te passeren. Als ik morgen op mijn normale positie sta en de meest afgrijselijke match van mijn leven speel, dan mogen jullie me bekritiseren. Maar vandaag speel ik daar niet. En jullie weten ook niet wat een coach allemaal van mij vraagt. Ik herinner me hoe ik tijdens het EK van Wilmots de opdracht kreeg om de linksback geen enkele keer te laten aanvallen. Als rechtsbuiten moest ik toen verdedigen, maar de kritiek was dat ik niet speelde zoals in de finale van de Champions League. Tja, omdat ik een verdedigende taak had.”
2. De vleugelverdedigers hebben in het huidige spelsysteem een hondenjob.
“Ik zeg dat niet omdat ik er zelf sta, maar ja, het is heel moeilijk. Je moet non-stop aanvallen en nonstop verdedigen. Een linksbuiten kan verdedigen wanneer hij wil. Een linksback hoeft niet de hele tijd aan te vallen. Kortom, ze kunnen allebei valsspelen en krachten sparen. Een vleugelback kan dat niet. Omdat we heel hoog spelen, moet je bij balverlies ver terugkeren. Meunier, Chadli en ik lachen daar vaak om. We gaan voortdurend in het rood, defensief én offensief.
Je bent nooit in het groen om één van beide te doen.” 3. Het is frustrerend om als aanvaller voortdurend te moeten verdedigen.
“Aanvallen kan ik van nature, verdedigen niet. Maar ik ben geen egoïst. Het resultaat van de ploeg, dat is van tel. Dus ik ga niet bij de coach gaan aankloppen om te zeggen waar ik het liefst speel. Ik ben liever titularis dan bankzitter. En ik ben een speler die in functie van de groep denkt. Ik probeer maximaal te helpen waar ik word neergezet. Iedereen heeft natuurlijk zijn voorkeuren. De mijne is aanvallen, aanvallen, aanvallen… Maar ik weet dat ik de capaciteiten heb om het te doen, aanvallend én verdedigend.”
4. Vertonghen had gelijk dat hij zich kwaad maakte op Carrasco bij die ene kans die Panama kreeg. “Hadden jullie opgemerkt dat we na de rust een tikje anders zijn gaan spelen? Dat ik meer in het
midden moest blijven en bij de rechtsback van Panama moest blijven? Die ene fase kon een fout zijn van Jan of van mij. Maar het vooral een gebrek aan communicatie. Uit frustratie mocht hij ook roepen. Dat kan gebeuren. Een verdediger moet de spelers voor hem wakker houden en de boel runnen. We hebben de beelden herbekeken om dat bij te stellen.”
5. Positioneel schiet Carrasco tekort als verdediger.
“Dat denk ik niet. Ik geloof zelfs dat de coach mij daarom op die positie zet. Passlijnen afsluiten, ruimtes toelopen: daar heb ik bij Atlético veel over geleerd. En fysiek heb ik van nature een topconditie. Als wij vakantie hadden bij Monaco en we na anderhalve maand terugkeerden, had ik de beste resultaten op de lactaattesten. Ik heb die natuurlijke kracht. Mijn kopspel is mijn zwakste punt. En ballen recupereren en echt agressief verdedigen, zoals een linksback, ook.”
6. De ruimte in de rug van de vleugelverdedigers is de achilleshiel van de ploeg.
“Ik ga antwoorden met een voorbeeld van bij Atlético. Onze coach daar zei altijd: ‘ons huis is het doel. Wat moeten we verdedigen? Dat
huis’. Al wat zich aan de zijkanten afspeelt, is minder gevaarlijk. Er moet al een voorzet worden gegeven, de aanvaller moet kunnen koppen, de keeper moet al van de bal blijven. Je hebt veel factoren. Maar in het midden mag je geen boulevard laten of je komt zo bij het huis. Eén steekbal zet iemand alleen voor doel. Dat is veel gevaarlijker. Het huis beschermen, dat is belangrijk.”
7. De kanttekeningen na de 3-0 tegen Panama zitten de Rode Duivels dwars.
“Ik wil een boodschap meegeven aan jullie, journalisten. Wij zijn een ploeg. En de coach zet zijn spelers neer op het veld. De speler kiest zijn positie niet. Je leest dan dat die speler goed heeft gespeeld, een andere minder goed... Je moet de ploeg beoordelen. Ik vind dat we allemaal achter de ploeg moeten staan. Het gevoel in de groep is dat de pers zich aan onze kant moet scharen. Zo gaan we het verst geraken. Niet dat wij de commentaren horen of zien. Maar onze familie wel. En hen raakt het meer dan mij.”