Met de hakken over de sloot

Beeldt u het zich eens in. Voor rust is er een ploeg die geen twintig procent balbezit haalt en een bus parkeert waarvan zelfs José Mourinho zou zeggen: “Nou, dit is toch wel defensief, hoor.” Kan die ploeg dan op het eind van de match zijn tegenstander nog bij de keel grijpen op zoek naar een puntje? Onmogelijk. En toch gebeurde het gisteren tijdens Iran - Spanje.

Iran verwarde voetballen gisteren een helft lang met handballen. Zich lekker posteren rond de eigen goal, op een gegeven moment zelfs met elf spelers in de eigen zestien staan, elke bal die ze voor zich kregen meteen naar voor keilen.

We zouden er net als elke roeper op de sociale media wel schande over kunnen spreken, maar feit is dat de

Perzische Leeuwen zich tegen Spanje verdedigden met de beste middelen die ze voorhanden hadden. Een muur vormen, de bus parkeren, een dubbele gordel aanspannen. In hun achttien kwalificatiewedstrijden hielden ze veertien keer de nul, in hun laatste zeven WK-matchen slikten ze nooit een doelpunt voor rust, Marokko raakte op speeldag één tot op het bot gefrustreerd door die Iraniërs. Het is gewoon hun specialiteit: verdedigen tot de dood. Gepaard met het veinzen van blessures, dat tijdrekken hoefde dan weer niet.

Hadden ze niet beter in eigen kracht geloofd? Feit is dat een uur na het einde van die dramatische eerste helft een heel andere perceptie was ontstaan. Van een Spanje dat zowaar nipt was ontsnapt aan blamerend puntenverlies. Tien minuten was de tweede helft bezig toen de bal afketste op Diego Costa, die de ban brak. Een afstraffing leek ingezet, maar Iran herinnerde zich dat het eigenlijk toch wat kan voetballen. Karim Ansarifard die het zijnet trof – dat was zelfs vlak voor de goal –, een kopbal van Mehdi Taremi die rakelings over ging en vooral een afgekeurde treffer van Saeid Ezatolahi. Was die teleurgesteld toen zijn goal niet doorging. Had hij net een volledig gebed afgerond om de goden te bedanken, kwam de VAR nog op de proppen om terecht buitenspel aan te kaarten.

Iran stuntte niet meer, het kon alleen zichzelf verwijten dat het niet wat meer uit de match had gesleept. Spanje kwam net als Portugal toch lichtjes met de schrik vrij, maar al bij al is er geen vuiltje aan de lucht. Vier punten na twee wedstrijden. Die achtste finales zijn zo goed als binnen.

FOTO EPAEFE Costa scoorde op gelukkige wijze het enige doelpunt.