Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik was echt kwaad dat Radja niet mee mocht”
Hamza Salmouk (35) werkte als ober in een hotel in Djerba, toen hij verliefd werd op de Vlaamse Audrey Van Proeyen (30). Vandaag wonen ze samen in Boom met hun dochter Nada (3), de hevigste supporter van zowel de Rode Duivels als De Adelaars van Carthago.
Drieënhalf is Nada, en een van de meest expressieve kleuters die ik ooit heb ontmoet. Ze is heel erg aanwezig in de huiskamer, legt kleurplaten op tafel als cadeautjes voor de journalist, roept dat ze ook een voetbal wil - een roze! - en wil de cd van K3 opzetten terwijl papa juist naar de match Tunesië-Engeland probeert te kijken. Met haar mooie krulletjes verovert ze meteen alle harten. Nada betekent ‘dauw en hoop’ in het Arabisch.
Dat voetbal belangrijk is in Tunesië, merk je meteen als je ziet hoe Hamza meeleeft tijdens Tunesië-Engeland. Hij krabt in zijn haren, zucht, roept en knipt met zijn duimen als Sassi scoort. Maar hij is ook rechtvaardig. “Dat is allemaal film!”, roept hij wanneer een Tunesische speler blijft liggen na een kleine botsing met een Engelsman. “Voetbal en zwemmen zijn de grootste sporten in Tunesië. Ik heb zelf ook gevoetbald, maar moest stoppen na een blessure. Een grasmat onderhouden is peperduur in ons klimaat. Daarom wordt er vooral op groene matten gevoetbald met plastic gras. Het is nog maar de achtste deelname van Tunesië aan een wereldkampioenschap. We zijn nog nooit door de groepsfase geraakt. Daarom hoop ik nu op de achtste finales. De Rode Duivels zie ik de kwartfinales halen.”
Twee matchen op twee tv’s
Audrey en Hamza leerden elkaar kennen in Djerba. “Hij werkte in het hotel waar ik met vriendinnen logeerde. Hij heeft echt moeite moeten doen en mijn hart moeten veroveren. In september zagen we elkaar het eerst, en pas in december is de vonk overgeslagen, na wat heen-en-weer-gereis”, lacht Audrey. “Hamza nodigde me uit om het Offerfeest eens mee te maken. Ik vond het allemaal interessant, want ik heb altijd graag gereisd en andere culturen leren kennen.” Aanvankelijk ging Audrey in Tunesië wonen en werken. “Tijdens het vorig WK in 2014 woonde ik in Tunesië. Omdat Tunesië toen niet gekwalificeerd was, supporterde Hamza voor buurland Algerije. Eén keer speelde Algerije gelijktijdig met België. We gingen toen in het midden van de zaal zitten in het hotel, waar op het ene scherm de match van de Rode Duivels en op het andere scherm de match van Algerije werd uitgezonden. Zo konden we beide volgen.” Waarom ze na een jaar terug naar België keerde? “De komst van dat protteke daar sé”, wijst Audrey naar Nada. “Ik werd sneller zwanger dan verwacht en wou in Vlaanderen bevallen. Bovendien vonden in 2015 de aanslagen plaats in Sousse. De werkzekerheid in de toeristische sector, waarin zowel Hamza als ik actief waren, kreeg een flinke knauw, hoewel ik mij zelf nooit onveilig heb gevoeld in Tunesië. Hamza kreeg pas een visum toen Nada al acht maanden oud was. Die eerste maanden in België waren wel moeilijk, zo alleen met de baby.” Intussen werkt Hamza hier als magazijnier. Hij heeft het nog wat moeilijk met de snelheid waarmee wij hier leven en de vele wetten en regeltjes. Ooit willen ze samen terugkeren. “Maar eerst gaan we hier sparen. In Tunesië verdiende ik 6 euro per dag, terwijl het leven er sinds de revolutie eind 2011 veel duurder is geworden”, zegt Hamza. Audrey knikt. “Ik verdiende 210 euro per maand in Tunesië, terwijl ik vaak heel lange dagen klopte.” Audrey denkt dat ze ook wel kan aarden in Tunesië.
Hamza Salmouk Tunesiër
‘‘Voetbal en zwemmen zijn de grootste sporten in Tunesië. Een grasmat onderhouden is peperduur in ons klimaat. Daarom wordt er vooral op groene matten gevoetbald met plastic gras. ’’
“Het leven is er rustiger. Je moet er niet veel inboeten op luxe, en de mensen zijn gelukkig met wat ze hebben. Je leeft op een ander ritme. ’s Avonds kan je gemakkelijk om 23u ’s avonds onaangekondigd bij vrienden op bezoek gaan. Als je geen zin hebt om alleen thuis te zijn, ga je een week bij familie of vrienden logeren. Niemand die daar iets van zegt.”
Koken hoeft Audrey amper te doen. “Hamza is de kok in huis. Hij maakt heel veel bereidingen met kip.” Hoe goed Tunesiërs België kennen? “Brussel, Luik, Charleroi: we kennen meer de Franstalige steden. Tunesiërs weten niet dat er ook Nederlands wordt gesproken in België.”
Afsluiten doen we toch nog met een WK-vraag. Hamza’s favoriete speler bij De Adelaars van Carthago? “De spits Saber Khalifa.”
En bij de Rode Duivels? “Die met die roos op zijn hals. Hoe heet hij? Radja Nainggolan, ja! Man, wat was ik boos toen ik hoorde dat die bondscoach van België hem thuisliet. Onbegrijpelijk!”