Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Schuld en boete in een rapjasje
HIPHOP/POP THE CARTERS Everything is Love ★★★★è
Anno 2018 is de ‘Carter Family’ niet meer de zingende countryfamilie waarin Johnny Cash ooit zijn vrouw June vond. De vlag ‘The Carters’ dekt voortaan vooral de samenwerking van Beyoncé Knowles en Shawn Corey Carter, beter bekend als Jay Z. Het meest besproken showbizzkoppel ter wereld haalde de afgelopen jaren de boekskes met een op het openbare forum uitgespeeld verhaal van overspel en toenadering, een ‘schuld en boete’ in een rap-jasje. Na haar vingerwijzing (Lemonade) en zijn knieval (4:44) lijkt Everything is Love het sluitstuk van een Grieks drama, waarin de hoofdrolspelers mekaar weer in de armen vallen.
Het eerste duo-album van Beyoncé en Jay Z wordt gedropt middenin de wereldtournee van het koppel. Binnen dat strak geregisseerde spektakel is geen plaats voor dit nieuwe materiaal, zo stug is de Carter-multinational wel. Doe het dus even met het album, en stel vast dat Apeshit – ook zonder die bijzondere clip een crimineel goeie song – de lat niet bedrieglijk hoog legde: Everything is Love is slechts negen songs lang, maar over de hele lijn erg goed.
In sommige songs leggen de raps een link met Jay Z’s vroegste werk, over de hele lijn is het toch weer zijn eega die het laken naar zich toe trekt, al is dit vooral een rap- en minder een popalbum. En al ademt de plaat een sfeer van verzoening, Bey kan het niet laten nog eens flink na te trappen naar de scheefpoeperij van haar vent, die in zijn lyrics toch weer te veel zijn eigen ego streelt. Het is ook Beyoncé’s stem – of ze nu sterker dan ooit rapt of soulvol zingt – die
Everything is Love zijn warme gloed geeft. Beter dan gelijk welke #metootweet zet dit duo-album de verhoudingen in perspectief: laat Jay Z de aangetrouwde royal zijn die achter de schermen de zaken regelt, met één zwiep van haar heupen duwt Beyoncé hem naar het tweede plan.