Tranen van opluchting

Topfavoriet en Neymar tonen pas na rust flitsen van kandidaatwereldkampioen

Zoals hij neerzeeg na de wedstrijd, minutenlang wenend... Zijn ploegmaats kregen hem nauwelijks op de been. Neymar da Silva Santos Júnior. “He’s a baby”, klonk al snel smalend op de sociale media. Maar het waren tranen van opluchting. Want pas na de rust kon Brazilië wervelen. Eindelijk. Op het einde was er al een regenboog te zien. De topfavoriet is opgestaan.

Tranen van opluchting, ja. Messi was bezweken onder de druk, hij niet. Na die tweede helft was hij niet langer die flurk met het spaghetti al dente-kapsel – het was trouwens alweer ingekort – maar opnieuw El Rey. Of toch al een beetje.

Aan de rust van de wedstrijd die de Goddelijke Kanaries na het mager gelijkspelletje tegen Zwitserland móésten winnen, dacht de hele wereld al: Het zal toch niet

waar zijn? Een inspiratieloos Brazilië, Neymar voorop, had 45 minuten lang zijn tanden stuk gebeten op een taai Costa Rica, dat zelfs nog de beste kans van de eerste helft had versierd. Na favoriet Argentinië ook nog topfavoriet Brazilië op de rand van de uitschakeling? Na de teloorgang van Messi ook nog die van Neymar? Zou op dit WK al na de eerste ronde van de Heilige Drievuldigheid alleen maar Cristiano Ronaldo (grinnikend in zijn baardje wellicht) overblijven?

Goal in minuut 97

Maar na de rust schakelden de Goddelijke Kanaries wél een versnelling hoger. En raakte Neymar steeds beter in de wedstrijd. Een knap verdedigend Costa Rica kwam er nog weleens uit, maar werd gaandeweg steeds meer weggespeeld door een almaar darteler, sneller en gretiger voetballend Brazilië.

De ene kans volgde na de andere, maar de Costa Ricaanse doelman Keylor Navas gaf geen krimp en kreeg ook nog hulp van zijn lat. Maar dit was wel het sexy Brazilië dat iedereen wilde zien. In de 77e minuut werd het helemaal sensationeel: ref Kuipers gaf eerst wel een straf- schop voor een armbeweging van Gonzá- lez tegen Neymar, maar op aangeven van de VAR en na het bekijken van de beelden herriep de Nederlander zijn beslissing. Terecht, al toonde de Braziliaanse coach Tite achteraf geen gram begrip. Maar zijn team versaagde niet en schakelde nerveus nog een versnelling hoger. Costa Rica kreunde… en kraakte dan toch in de blessuretijd. Eerst opnieuw Coutinho na een heerlijke collectieve aanval. En meteen daarna Neymar himself, in de 97e minuut zowaar, de meest late goal ooit op een WK, er is altijd iets speciaals aan Neymar.

Het was sinds 1978 niet meer gebeurd dat Brazilië vier keer na elkaar een WKmatch niet kon winnen (op het WK 2014 verloor het de halve finale met 1-7 en de troostfinale met 0-3) en dat gebeurde nu ook niet. Tussen beide goals in kon niet beter worden onderstreept dat de Goddelijke Kanaries – en de opperkanarie – (bijna) helemaal terug zijn dan met een heuse typische Neymar Rainbow Kick, ook het Braziliaanse samba was helemaal terug. De gepaste emoties ook: hij die jaarlijks 37 miljoen euro verdient, zeeg theatraal neer als een kind. De Brazilianen, helemaal in het blauw, waren dan toch geen simpele blauwe geschelpten, maar alweer een beetje Goddelijke Kanaries.