Onderschat ons niet!

Dat het WK voetbal op volle toeren draait, is ondertussen oud, heel oud nieuws. Dat het mensen van alle leeftijden, nationaliteiten en achtergronden in de ban houdt, ook. In mijn bescheiden huishouden is dat niet anders. De kans dat mijn lief of, wanneer ik in het ouderlijk huis vertoef, mijn ouders tijdens het WK rustig een filmpje willen bekijken, is extreem klein. Dat mijn familie bestaat uit sportliefhebbers, kan je wel zeggen. En zo hou ik ook wel van ‘ne goeie pot sport’, zoals mijn vader het zo smakelijk kan zeggen. Maar wanneer ik de hele avond verplicht moet luisteren naar de ellenlange nabeschouwing van de wedstrijd tussen pakweg Moeskroen en Eupen, sterf ik bijna aan vervelingsdood. Het WK, dat is anders. Spannende wedstrijden, interessante reportages, leuke feestjes aan grote schermen in de stad, en ga zo maar door. Ook dit jaar heb ik mijzelf aan een pronostiek gewaagd, en meng ik me soms in discussies. En dan kwam plots die langverwachte commentaar: “Wat ken jij nu van voetbal? Je bent enkel geïnteresseerd tijdens het WK. Dat is niet hetzelfde.” De persoon in kwestie had het dan niet alleen over mij, maar over vrouwen in het algemeen. Zucht.

Oké, ik geef het toe: als het gaat over doorgedreven loopacties, 3-4-3-opstellingen of de beste bankzitters van IJsland, kan ik niet volgen. Maar ik ken wel alle grote spelers en hun posities, ik weet heus wel wanneer er goed of slecht gevoetbald wordt, ik kan de gesprekken bij Villa Sporza volgen, en ja, ik weet wat buitenspel is. Hoe komt het dat mannen over voetbal mogen discussiëren alsof ze Johan Cruijff himself zijn, maar dat vrouwen plots een diploma sportwetenschappen moeten tonen? Onderschat ons niet! En zelfs wanneer je geen bal van het WK begrijpt, is het toch nog altijd leuk om te supporteren.