Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Duivels op het Laar
Omheiningen, Friese ruiters, security-agenten én een forse politiemacht. Wie zaterdagnamiddag een farceke wilde uithalen op het Laar in Borgerhout, had zich een week vooraf moeten verschansen in de blokkentoren van Onze-LieveVrouw-ter-Sneeuw of een F-35 moeten huren en dan laag overscheren. Het parkeerterrein voor de Borgerhoutse kerk was beter beveiligd dan de ‘vredesconferentie’ tussen Kim Jong-Il en Donald Trump.
Terwijl we onheilspellende berichten kregen dat er op de Scheldekaaien zelfs geen klein uitgevallen peuter meer bij kon om de wedstrijd van België tegen Tunesië op een groot scherm te bekijken, was er op het Laar plaats genoeg. Plaats genoeg voor Kris Peeters – in col en cravatte – en zijn CD&V-hofhouding om door het in stemmig zwart-geel-rood geschilderde supporterslegioen te flaneren en her en der mee te poseren voor selfies. Een idee dat werd gevolgd door alle andere partijen. Ook beschikbaar voor selfies: Miss België. De beminnelijke Angeline Flor Pua, Borgerhoutse pur sang, trotseerde dapper de op dit vroege uur gelukkig nog niet al te beschonken aanbidders.
Ondertussen zette een andere Borgerhoutenaar van geboorte, een getalenteerde jongeman met de welluidende naam Romelu Lukaku, vanuit Moskou de supportersharten van zijn districtsgenoten in vuur en vlam. En die drie Tunesiërs die juichten bij de goal van hun landgenoot Dylan Bronn, nota bene de enige speler tussen de lijnen die zijn brood in ons land verdient, kregen prompt hun portie high fives van de omstaande Duivels-fans. De sfeer was opperbest en werd na de rust ook een beetje gezapig. De Duivels speelden weergaloos en hadden geen kind aan de Tunesiërs.
De enige spanning die de toegestroomde fans nog restte, was: ‘Geraak ik binnen het uur aan een pint?’ De twee biertenten konden het debiet van de dorstige supporters immers niet aan. Mensen keken jaloers naar de top van de stedelijke sp.a, die op een of andere manier altijd een frisse pint in de hand had. ‘Die socialisten zullen wel weer iemand kennen die iemand kent’, werd er gefezeld. Voor het hamburgerkraam van supportersclub Rood-Wit Borgerhout filosofeerde een buurtbewoner: “Ik heb nog nooit zoveel autochtonen samen op het Laar gezien. Waar zijn die allemaal tijdens de vrijdagse markt?”