“Toen Phil ging, moest ik passen”

Veertiende

Achter de feiten aanhollen. Wat Greg Van Avermaet in het voorjaar te vaak overkwam, was op het BK in Binche niet anders. “Toen Gilbert ging, moest ik even passen. Maar voor de rest had ik zeker de benen om mee te doen voor de zege. Alleen koos ik de verkeerde momenten. Het zat weer allemaal tegen.”

Het BK was voor Greg Van Avermaet zowel qua voorbereiding als in de wedstrijd zelf een kopie van zijn voorjaar. Zoals hij in februari imponeerde met de ritzege in de Ronde van Oman, zo deed hij dat begin deze maand ook in de Ronde van Zwitserland. Bergop kon hij er lang de besten volgen, discussiëren over de topfavoriet van het BK was geen tijdverspilling. Maar net als in het voorjaar bleef hij ook op het BK achter zonder resultaat. En net als in het voorjaar kwam hij op het BK vaak een stap te laat.

Toen Gilbert op 33 kilometer van de streep aanviel uit het peloton om de sprong te maken naar de kopgroep, reageerde hij niet. “Toen Phil ging, moest ik even passen. Maar ik denk niet dat iemand er wel op kon reageren. Hij nam snel voorsprong.”

Toen vier kilometer later ook Benoot, Vanmarcke, Serry en Stuyven de sprong maakten, bleef Van Avermaet opnieuw zitten. “Ik vond het niet het juiste moment. Ze hadden daar al 35 (sic) keer geprobeerd om daar weg te rijden, maar het viel altijd stil. Ik dacht dat het opnieuw zou gebeuren. Maar voor ik het goed en wel besefte, waren ze weg.”

In de sprint voor de dertiende plaats werd hij ook nog eens gevloerd door Wout van Aert. Is hij dan toch niet zo goed als hij in Zwitserland laat blijken?

“Ik was niet super, maar zeker niet slecht. Misschien was ik nog niet helemaal hersteld van die vele klimkilometers in Zwitserland, maar ik had zeker de benen om mee te zijn en zelfs om te winnen. Misschien had ik nog meer moeten durven, maar het zat gewoon weer tegen.”