Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik hoop nog minstens vijf jaar achter mijn toog te mogen staan”
Julia Van den Bergh staat vijftig jaar achter de tap van café Bostella
Café Bostella in Essen-Hoek is al jaar en dag de vaste stamkroeg van heel wat grensbewoners. Bovendien is het een geliefde tussenstop voor wielertoeristen. Wie er binnengaat, gaat terug in de tijd. Hier heerst geen stress. Zaterdag werd Julia Van den Bergh er gevierd: al vijftig jaar staat ze er achter de tap.
87-jarige Julia Van den Bergh is een fenomeen op zich. Iedereen houdt van deze kranige dame. Als een moederkloek staat ze achter haar toog, ruimt ze de tafels af en slaat een babbeltje met de cafégasten. Altijd een goed woord, een schouderklopje en altijd goedgemutst. Zo goed en zo kwaad als het kan, sleept ze nog zelf de bierbakken aan. Stilzitten kent ze niet. Zo is Julia.
Daarom wordt ze ook op handen gedragen door haar vaste klanten. “Zoals Julia kennen we niemand”, klinkt het. “Café Bostella zonder Julia zou niet hetzelfde
Julia Van den Bergh
Café Bostella
“Voor mij hoefde een feest niet echt. Maar ja, mijn dochter Lea liet mijn jubileum toch niet zomaar voorbijgaan.”
zijn. Die twee zijn met elkaar vergroeid.”
Ziekenhuis
Op 6 maart stond Julia Van den Bergh exact vijftig jaar achter haar toog in café Bostella. Dat zou enkele dagen later gevierd worden. Maar Julia werd onverwacht opgenomen in het ziekenhuis waardoor de feestelijkheden moesten verzet worden. Ondertussen is de kranige cafébazin weer helemaal opgeknapt en werd haar jubileum zaterDe dag dan toch gevierd. Heel de dag kreeg Julia familie, buren, vrienden en vooral ook trouwe stamgasten over de vloer. Die kwamen haar allemaal persoonlijk feliciteren.
Voor een keer mocht Julia niet zelf achter de tapkast staan. Zo kon ze ten volle genieten van alle welverdiende aandacht. “Voor mij hoefde een feest niet echt”, zegt ze. “Maar ja, mijn dochter Lea liet mijn jubileum toch niet zomaar voorbijgaan. En dus kwam er toch een feestje. Ik ben verrast door al die mensen. Ik heb zoveel bloemen gekregen. De bloemist heeft goede zaken gedaan vandaag”, lacht ze.
Aan de muur hangen foto’s die herinneren aan tal van mooie momenten in het gezellige ouderwetse café. “Toen men mij vijftig jaar geleden zei dat er een café stond over te nemen, had ik daar eerst geen oren naar. Maar kijk, ik sta hier nu nog. En ik doe het met hart en ziel. Nee, mij krijgen ze hier niet weg. Ik hoop er minstens nog vijf jaar bij te kunnen doen. Tenminste, als mijn gezondheid het toelaat. “Als het uiteindelijk niet meer lukt, dan pak ik een stoel en ga ik achter mijn toog zitten. Want ik kan de mensen niet missen.”