Hij Wordt alsmaar beter

Hoe Romelu Lukaku in de zomer van 2016 nog een versnelling hoger schakelde

“Ik wil beter worden”, is een grijsgedraaide plaat van Romelu Lukaku. Sla zijn cijfers er evenwel op na en hij maakt zijn voornemens ook waar. Vooral de laatste twee jaren volgen de doelpunten elkaar steeds sneller op. Of hoe een mislukte transfer en een excentrieke Iraniër hem nog een extra duwtje gaven.

jaar geleden, het EK in Frankrijk. Romelu Lukaku heeft zijn zinnen gezet op een terugkeer naar Chelsea. The Blues smachten naar een nieuwe aanvaller en zetten hoog in op Lukaku. Tachtig miljoen euro plus aanvaller Loïc Rémy in ruil biedt Chelsea. Wanneer op het hoogste niveau wordt onderhandeld met Everton-eigenaar Farhad Moshiri, loopt het helemaal verkeerd. Moshiri is de man die claimde dat Lukaku door een voodoo-boodschap van zijn mama besloot om Everton te verlaten. Een typische excentrieke miljardair die soms van het lotje getikt lijkt. De dag dat Moshiri de Lukaku-deal wil sluiten op zijn luxejacht weigert hij Marina Granovskaia, de rechterhand van Roman Abramovich, op zijn boot. Of het een seksistisch motief heeft, is niet duidelijk, maar ze komt er niet op. Moshiri scheldt haar zelfs uit, zo wil het verhaal. In een klap valt de droomtransfer van Lukaku in het water. Nog tijdens het EK moet Lukaku lijdzaam toezien hoe Chelsea Michy Batshuayi binnenhaalt.

Lukaku zou Lukaku niet zijn als hij uit die teleurstelling geen kracht puurt. Terugslaan, hij is het al zijn hele leven gewend. Die zomer wordt Lukaku nog meer een killer. Hij wordt gedwongen om bij Everton te blijven en beseft dat alleen goals hem zijn droomtransfer kunnen bezorgen. Nog méér goals dan hij al had gemaakt.

Martinez en Mourinho

Sla zijn statistieken erop na: sinds 2016 is zijn gemiddelde aantal doelpunten per speelminuten nog straffer dan voordien. Niet vergeten dat hij aan de absolute top speelt én zoveel meer wedstrijden speelt dan in zijn beste dagen bij Anderlecht of West Bromwich. Lukaku is nog een verTwee snelling hoger geschakeld. Met Roberto Martinez als bondscoach en José Mourinho op clubniveau trainers die hem al het vertrouwen geven waar hij nood aan heeft - is hij nu zelfs bezig aan het beste seizoen uit zijn leven. En aan zijn beste tornooi: uit zijn doelpunten tegen Panama en Tunesië spreekt een koelbloedigheid die de beer van United vroeger ontbeerde. Met vijf WK-goals evenaart hij nu Marc Wilmots, onze beste schutter ooit op wereldbekerniveau en volgens Lukaku een bondscoach van wie hij nooit het volle vertrouwen voelde. Vandaag voelt hij zich duidelijk meer in zijn sas. “Voetbal draait om plezier hebben én proberen te winnen. Als je de juiste balans vindt, is het geweldig. Mijn goals zijn fijn, ik ben nu eenmaal een doelpuntenmaker. Toch is die topschutterstitel mijn einddoel niet. Ik ben daarom ook blij dat Eden op de voorgrond trad, want spelers zoals hij hebben we nodig. Zo ver mogelijk geraken, dat is de missie. Wat minder was tegen Tunesië? Ik had er drie moeten maken...”

Beter worden. Altijd maar weer.

‘‘Wat minder was tegen Tunesië? Ik had er drie moeten maken.” Romelu Lukaku Rode Duivel