De trainersmaagd wil scoren

RUSLAND - 14 JUNI - 15 JULI

Sinds 1996 leeft hij in het collectieve geheugen van GrootBrittannië als de man die Engelands beste kans op een trofee sinds 1966 verknalde. Maar in 2018 kan alles anders worden voor Gareth Southgate. En dat alles moet morgen beginnen met een overwinning tegen België.

Terwijl Roberto Martinez de afgelopen dagen hard zijn best heeft gedaan om het belang van de wedstrijd tegen Engeland naar beneden te halen, zal Gareth Southgate vandaag in het stadion van Kaliningrad blinken van zelfvertrouwen als hij de internationale pers te woord staat. De Engelse pers eet al langer uit zijn hand. Zijn rustige aanpak en zijn moderne uiterlijk, in schril contrast met zijn voorgangers, maken indruk aan de overkant van het Kanaal. De modebijlagen van de kranten besteden bijna elke dag aandacht aan de pakken die hij draagt. Keurig driedelig, met een das erbovenop. De krant

benoemde hem zelfs als stijlicoon van deze zomer.

Gareth Southgate líjkt inderdaad een goeie mens en een intelligente trainer. Maar ís hij dat ook? Daar heeft voorlopig iedereen het raden naar. Zijn palmares als trainer oogt akelig leeg. Drie jaar was hij aan de slag bij Middlesbrough, waar hij zijn carrière als verdediger afsloot. Maar in drie seizoenen zou hij niet eens dertig procent van zijn wedstrijden winnen. In 2009 werd hij ontslagen, waarna hij in 2013 aan de slag ging bij de Engelse bond. Zijn werk werd er geroemd, maar niemand

Guardian

The die weet wat hij op een tornooi waard is.

Argwaan

Toen Engeland aan de kwalificatie voor Rusland begon, was er nog geen sprake van Southgate. De Engelse bond had de rondborstige Sam Allardyce aangesteld als de opvolger van de ontslagen Roy Hodgson. Die werd ontslagen na een desastreus EK waarin

verslagen werden door IJsland. Allardyce hield het welgeteld één wedstrijd uit als bondscoach. Toen liep hij in de val van enkele onderzoeksjournalisten en moest hij aftreden. De Engelse bond wist het even niet meer en koos na een lang sollicitatiegesprek uiteindelijk voor een radicaal ander profiel. Een man die al enkele jaren succesvol met de nationale jeugdelftallen bezig was: Gareth Southgate.

Het grote publiek reageerde aanvankelijk argwanend op de aanstelling van de gewezen verdediger. Southgate had er als speler een mooie clubcarrière opzitten bij gerespecteerde clubs als Crystal Palace, Aston Villa en Middlesbrough. Hij speelde er telkens bijna 200 competitiewedstrijden en hij verzamelde 57 caps.

Een meer dan degelijke oud-verdediger dus.

Alleen was hij ook de man die op 26 juni 1996 de beslissende penalty moest trappen in de halve finale van het EK. Dertig

Three

Lions

The

FOTO TASS/ABACA