Doel blijft, maar als wat?

Misschien is na Oosterweel opnieuw een historisch akkoord in de maak voor Antwerpen, met het nieuwe plan voor de uitbreiding van de haven van Vlaams minister Ben Weyts (N-VA). De haven, de werkgevers, actiegroep Doel 2020 en de gemeente Beveren hebben er zich al achter geschaard. Dat is een stevige eerste stap. Opmerkelijk is dat het nog aan te leggen Saeftinghedok een andere vorm zou krijgen en met een hoek zou uitkomen op het Deurganckdok in plaats van op de Schelde. Dat scheelt blijkbaar een slok op de borrel voor de permanente baggerkosten. En het heeft een neveneffect: het dorp Doel kan gewoon blijven liggen. Val nu dood.

Doel blijft? Met ook opnieuw bewoning dan? Kindertjes die zich naar school reppen, opgefriste gevels, een bloeiend verenigingsleven? In theorie kan dat dus wel. Maar de meeste huizen zijn allang onteigend en eigendom van de staat. Van havenschepen Marc Van Peel mag Doel blijven, vooral om verdere juridische veldslagen te vermijden. Maar hij meent dat een dorp geprangd tussen Schelde en twee containerterminals, waaronder de grootste van Europa (Deurganckdok), niet leefbaar genoemd kan worden. Schepen laden en lossen de klok rond en er is het bijkomende wegverkeer. Weyts houdt het diplomatisch vaag: “Geen spookdorp maar ook niet zoals het voor 1998 was.” Wat dan wel? Welke schakering ligt er tussen dorp en spookdorp? Jan Creve van Doel 2020 heeft het over een afspraak dat geïnteresseerden zich ooit weer in Doel zouden mogen vestigen, maar concreter dan dat kan hij het ook niet maken. Duidelijk is voorts dat haven en werkgevers op lange termijn de optie open houden van een zwaardere versie van het ‘Saeftinghedok light’.

Kortom: het toekomstverbond voor de haven is nog wankel. Maar het nieuwe plan blijft een stevige eerste stap. En wie weet wat er in Doel nog staat te gebeuren?