Asociaal in het verkeer

Je hebt ze in alle soorten. Mensen die vinden dat ze zich in het verkeer alles –of toch vrijwel alles – kunnen permitteren en zich gedragen als een losgeslagen dier in een jungle. Het moet iets psychologisch zijn dat ervoor zorgt dat velen plots een heel ander mens worden in het verkeer. Allesbehalve een heer … of een dame.

Tijdens de voorstelling van een applicatie, waarmee politie en parkeerwachters het misbruik met parkeerkaarten voor mensen met een handicap beter kunnen aanpakken, noemde burgemeester Bart De Wever (N-VA) ze asociaal. Zij die er een sport van maken om systematisch de parkeerplek van mindervaliden in te nemen. Met een valse parkeerkaart, eentje die niet meer geldig is of simpelweg geleend van een ander. Met of zonder de persoon in kwestie zijn of haar medeweten. Onze burgemeester heeft gelijk. Zelfs in het kluwen van verkeersovertredingen zijn er gradaties. En deze is er een met een rode cirkel rond. Je moet inderdaad wel bijzonder asociaal zijn om de parkeerplek van iemand met een handicap in te pikken. Of een parkeerkaart, die voor deze mensen is gemaakt, te misbruiken.

Het zegt wellicht veel over hoe dit soort van mensen zich voor de rest in het verkeer gedraagt. Zonder enige twijfel asociaal. Het soort van mensen dat ook een zebrapad ziet als een parkeerplek, er geen moeite mee heeft halt te houden op een druk gebruikt tramspoor of domweg een verkeerslicht te negeren met haast als argument.

We zijn het ondertussen gewend dat deelnemen aan het verkeer niet altijd een pretje is. Onze houding neigt soms naar gewenning. Maar zo mag het niet zijn. Daarom is elke maatregel die ervoor zorgt dat het verkeer een stukje hoffelijker wordt meer dan toe te juichen. En daarom is deze applicatie hopelijk een succesverhaal.

Een verhaal waarmee de velen die zich onaantastbaar wanen, kunnen aangepakt worden op de plek waar het hen het meest pijn doet: in hun portemonnee. Want dat is vaak de enige plek waar je asocialen kunt treffen.

FOTO RR