“Ik zakte door de grond”

Jan Vertonghen dacht spontaan terug aan de match tegen Algerije op het WK vier jaar geleden. Toen maakte hij een strafschopfout. Dit keer was hij de schlemiel bij de 0-1, een fout waardoor hij na de wedstrijd nog steeds wat van zijn melk was. “Heel het land kijkt mee, dat speelt in je hoofd.”

“Mijn positie is goed, ik loop goed mee, heb snelheid en kan die bal onderscheppen. En toch schat ik die bal verkeerd in, want ik had de tijd en de ruimte om die bal te pakken. Daarna was er nog niets verloren, maar ik maak die tackle niet omdat ik Thibaut zie komen. Maar dan heeft die Japanner nog een goed schot in de benen. Op dat moment zak ik door de grond. Je teamgenoten kijken, de bank, familie, vrienden, heel het land: de grootte van het podium waarop je die fout maakt, speelt toch door je hoofd. Die druk voel je. En dat is geen tof gevoel. En het duurde ook even eer ik ervan hersteld was.” Vertonghen zette zijn fout recht met een doelpunt. Zelf ziet hij dat anders. “Ik kopte eigenlijk niet op doel, eerder met de bedoeling dat iemand ertegen aan zou lopen. Ik ben blij dat ik de comeback kon inleiden na die fout en dat de anderen het nog afmaakten. Maar ik was blijer met de derde goal dan met de eerste. Als ik moet kiezen

tussen geen blunder en geen goal of die flater en mijn doelpunt, dan toch liever het eerste. De eerste 25 minuten na de match zat ik wezenloos op mijn stoel en besefte ik nog steeds niet wat er gebeurd was. Maar inmiddels hebben ze er wel al mee gelachen in de kleedkamer. Dat hoort erbij. Maar eerlijk gezegd, Ik ben zelfs nog niet in staat te denken aan Brazilië. Hier moet ik nog even van bekomen.”