Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Totale impasse
Gevangenisstaking gaat derde week in, maar iedereen doet zijn best om dat te vergeten Staken tot de minister kraakt. Of de stakers zolang laten sudderen tot ze vanzelf stoppen. Nu de crisis in onze Belgische gevangenissen de derde week ingaat, lijken de t
HOELANG HOUDT GEENS DIT VOL?
“Koppig, strijdvaardig maar met het nodige respect voor zijn tegenstrevers”. Zo wordt minister van Justitie Koen Geens (CD&V) omschreven door de andere spelers aan de onderhandelingstafel. Hij gooide met de verplichte minimale dienstverlening half juni zijn meest heikele troefkaart op tafel. De meest bittere pil ook om te slikken voor vakbonden. “Hij lijkt wel ons stakingsrecht te willen afschaffen”, zegt Filip Dudal van het ACV. Geens verschuilt zich achter het feit dat hij geen andere keus heeft, klinkt het. Het Europese Antifoltercomité heeft ons land immers al herhaaldelijk op de vingers getikt omdat de detentieomstandigheden bij stakingen zwaar te wensen overlaten.
Geens beloofde in het voorjaar werk te maken van de aanbevelingen van het comité en houdt woord. Zo heeft hij een gedetailleerd plan klaar per gevangenis, waarin staat hoeveel posten moeten worden opgevuld als de cipiers het werk willen neerleggen. De minister is “koppig” en verantwoordt dat door zich achter de “internationale verplichtingen” te verschuilen. En hij lijkt geen haast te hebben om al te veel water bij de wijn te doen. Zijn tactiek: de stakers laten sudderen tot ze er vanzelf de brui aan geven. En dat enkele heethoofden twee jaar geleden uit frustratie zijn kabinet vernielden, is hij ook nog niet vergeten.
HOELANG HOUDEN VAKBONDEN DIT VOL?
“Desnoods tot na de zomer”, klinkt het zelfverzekerd bij verschillende vakbonden. De socialistische bond ACOD (CGSP) en de christelijke bonden ACV Openbare Diensten en CSC Service Public beginnen vandaag aan hun derde stakingsweek. Ook de liberale vakbond ACLVB heeft zich intussen aangesloten. Alles wijst op een herhaling van twee jaar geleden, toen de staking (veelal ten zuiden van de taalgrens) bijna drie maanden duurde.
De militanten zijn boos omdat Geens hen de minimale dienstverlening “door hun strot wil rammen”. “Ook over de wijziging van ons statuut zijn we het grondig oneens”, legt Filip Dudal (ACV) uit. “Het codewoord is strenger: strengere tucht, strengere evaluatie, strengere screening, strengere voorwaarden om te promoveren. Terwijl aanwerven al zo moeilijk is.” Dudal zegt ondanks de impasse dat de vakbonden zich constructief zullen opstellen. “Wij zullen niet blijven staken om te blijven staken.”
Actuele stand van zaken per gevangenis: twee dagen werken (“ook al zijn er veel diehards die ook op die dagen voluit staken”) en één stakingsdag. In de weekends wordt er niet langer gestaakt. “Maar kom ons niet vertellen dat we dat enkel doen om de weekendpremies op te strijken. Wie staakt, verliest gemiddeld al 50 à 90 euro per dag. Wij staken uit overtuiging.”
HOELANG HOUDEN GEVANGENEN DIT VOL?
Amper bezoek mogen ontvangen. Amper kunnen douchen in snikhete tijden. Kinderen die bij hun moeder op cel moeten blijven. En gedetineerden die niet kunnen werken in de gevangenis en dus geen eurocent verdienen. Als één groep de grote dupe is in dit verhaal, zijn het wel de meer dan 10.000 gevangenen. Zij zagen de voorbije weken regelmatig politieagenten of directieleden het eten rondbrengen. Of de dagelijkse wandeling coördineren.
De Vlaamse gevangenisdirecteurs kropen vorige week in hun pen om de uiterst schrijnende toestanden aan te klagen. “De staking is zeer ingrijpend voor de gedetineerden”, zegt ook Kathleen Van de Vijver, woordvoerster van het gevangeniswezen. “De meesten zijn al dagen, sinds het begin van de staking, niet uit hun cel geweest. De wandeling, het bezoek, het werk, telefoneren of de ontspanning: dat kan allemaal niet doorgaan. Beeld u in: als vierhonderd mensen moeten douchen, moet iemand vierhonderd keer dezelfde deur open en dicht doen.” De vakbonden legden gisteren dertien pagina’s “opmerkingen” neer bij de minister, maar over één ding zijn alle partijen het eens: voor de gedetineerden is staken een ingrijpende gebeurtenis. Centraal in een crisis waar ze niets in de pap te brokken hebben.