Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Of ik een favoriet ben? Daar ga ik lekker niet op antwoorden”
Op hoogtestage bij Tom Dumoulin, die zich klaarstoomt voor ‘onmogelijke dubbel’ Giro - Tour
Tom Dumoulin (27) vindt “jezelf uitdagen” het allermooiste in het wielrennen en dat is maar goed ook. Zaterdag begint hij aan de moeilijkste missie in zijn loopbaan. Dumoulin rijdt voor het eerst voor een klassement in de Tour, zes weken nadat hij zich helemaal leeg reed in de Giro. “Het is een ontzettend lastige puzzel. Er is een kans dat ik fysiek breek.”
Drie weken na een hectische Giro is Tom Dumoulin op hoogtestage in Belle Plagne, een Alpenskistation in de Tarentaisevallei. Zo druk het rond hem was in Italië, zo rustig is het hier. Belle Plagne is midden juni een spookdorp. Zonder sneeuw oogt het oud, vervallen en ongezellig desolaat. “Vreemd”, zegt Dumoulin. “Vorig jaar waren we hier in juli en toen was het net ontzettend druk. Moesten we zelfs reserveren om plaats te hebben in een van de restaurantjes. Een maand eerder is er blijkbaar geen kat.”
Dumoulin verblijft in chalet 529 van de Résidence Agate, een appartementsblok waar helemaal niks residentieel aan is. Hij zit aan de livingtafel, waar hij op zijn laptop net nog de eerste helft van België - Panama heeft gevolgd. Voorlopig is hij niet onder de indruk. “Zonder Nederland supporter ik voor de Rode Duivels op het WK. Ik houd van de kleine, wendbare dribbelaartjes die jullie in de ploeg hebben. Eden Hazard en Dries Mertens, dat soort spelers. Maar wat ik voorlopig heb gezien is niet zo best. Er stond zeg maar niet echt een ploeg op het veld.”
Dumoulin vindt het WK wel fijn, een leuke afleiding die de eentonigheid van de hoogtestage doorbreekt. “Ik train hier zo’n vier uur per dag. Maar om half drie ben je wel opnieuw thuis. Leuk om dan even iets anders te doen te hebben.”
Door het WK voetbal start de Tour een week later dan normaal. Zo heb je een extra week rust tussen Giro en Tour. Is het daarom dat dit jaar voor de dubbel gaat?
“Dat heeft erg meegespeeld. Het verschil is groot: nu kon ik een mooi programma uittekenen: twee weken rusten na de Giro, een week opbouwen, twee weken hard trainen en dan nog een week herstellen. Op die manier zag ik het zitten. Anders moet je al heel erg gaan schuiven. Het blijft een ontzettend lastige puzzel, maar ik denk dat we hem juist hebben gelegd.”
Je hebt officieel wel pas na de Giro beslist om ook voor de Tour te gaan.
“Dat was de voorwaarde die de ploeg en ikzelf meteen voorop stelden. We zouden de knoop pas doorhakken na de Giro. Dat is de fout die andere klassementsmannen vorig jaar hebben gemaakt. Quintana heeft heel vroeg gecommuniceerd dat hij voor de dubbel zou gaan. Dus heel het seizoen door ging het bij hem over Giro - Tour, Giro Tour. Daar is alleen maar gezeik van gekomen. Hij was niet goed genoeg in de Giro en kreeg in de laatste week alleen nog vragen over hoe moeilijk de Tour dan wel niet zou worden. Terwijl je nog gewoon mee doet om de Giro te winnen. Dat soort ellende wilde ik allemaal voor zijn.
Voor hetzelfde geld was ik ook helemaal naar de klote uit de derde week gekomen. Dan trok ik het sowieso niet meer om ook de Tour te doen.”
Hoe fris ben je nu?
“Heel fris. Fysiek en mentaal. Het was fijn om na de Giro tweeënhalve week thuis te zijn. Zeker de eerste negen dagen heb ik gewoon heel weinig gedaan. Daarna had ik alweer zin om te gaan fietsen. Ik heb nu ook zin in de Tour.”
Maar de kans bestaat nog altijd dat je er de komende drie weken fysiek toch doorheen zakt?
“Die kans bestaat, ja. Ik heb nog nooit twee grote rondes na elkaar gereden – nog niet eens de combinatie Giro Vuelta. Dus ja, dan ben je onzeker over wat de dubbel Giro - Tour brengt.
Maar wat ik opvallend vind: Chris Froome heeft vorig jaar wel met succes de combinatie van Tour - Vuelta gedaan. Waarom kan die dubbel wel? Puur fysiek is er nauwelijks een verschil. Raar, toch? Dat moet in het mentale zitten.
Ik heb nu zelf ervaren hoe het werkt. Je neemt rust na de Giro en voelt je op je eerste training helemaal niet lekker. Thuis zet je dan de tv op en zie je in de Dauphiné renners die al helemaal in hun Tourvorm zitten. In je hoofd denk je
shiiiiiit. Ik heb verdomme rustbenen en zij al hun hoogvorm.
Dat is de moeilijkheid: de Tour is het allerhoogste. Na de Giro denk je sowieso oké, nu komt dé Tour er aan. Terwijl er nog nooit iemand zich na een goede Tour druk heeft gemaakt over de Vuelta. Daar denk je: de Vuelta? Lekker.
Pak ik er gauw nog even bij.”
Dus jij probeert nu je Giro als een Tour te zien en je Tour als een Vuelta?
“(lacht) Ja, zo hebben we het met de ploeg wel een beetje benaderd.”
Mogen we jou een favoriet noemen voor de Tour?
“Daar ga ik lekker niet op antwoorden.”
Waarom niet?
“Omdat ik ook wel weet hoe de journalistiek werkt. Als ik ja zeg, is dat de titel boven het artikel. En als ik neen zeg en toch goed rijd, krijg ik dat weer op mijn bord. Ik kan alleen zeggen dat ik me goed voel op dit moment. Wat jullie daar in jullie Tourpronostiekje mee doen interesseert me niet.”
Je had het jezelf makkelijker kunnen maken in de Tour: vooraf zeggen dat je gaat om een rit te winnen en dan stiekem toch zolang mogelijk mee doen voor het klassement.
“Zo wil ik dus niet overkomen. Ik ga me niet verstoppen. Mijn ploeg wil dat nog wel nog eens doen. Voor de buitenwereld houden we het heel erg ‘low key’. Heb je niks aan. Ik probeer op vragen gewoon een eerlijk antwoord te geven.”
Keert zich dat nooit tegen je? In de Giro had je het over de ‘laffe beurtjes van Pozzovivo’ of over Reichenbach ‘die afdaalt als een oud vrouwtje’.
“Ik probeer er op te letten. Maar die uitspraak van Reichenbach zag ik als een grapje. En dan zie je het overal verschijnen als een scherpe quote. Ik heb het gezegd, het is ieders recht om het zo op te schrijven, maar zo heb ik het niet bedoeld.
Twee jaar geleden heb ik echt gezeik gehad. Met een uitspraak die ik gedaan had over het cortisonegebruik van Wiggins. (“Dat zaakje stinkt”, red.). Dat was ongenuanceerd, een fout van mij. En elke keer dat er een nieuwe ontwikkeling kwam in de zaak, mocht ik het ook opnieuw uitleggen. Want die Tom Dumoulin zegt wel nog
zijn mening.
Ik ben voorzichtiger geworden. Over Froome heb ik niet echt mijn mening gegeven. Gewoon feiten opgesomd eerder. Ik zei in zijn plaats zou ik hier niet rijden. Je mocht dat interpreteren zoals je wilde. (dit interview vond plaats voor de vrijspraak van Froome, red.)”
Mogen we je eerlijke mening over de beslissende aanval van Froome op de Colle delle Finestre in de Giro? Volgens Team Sky heeft hun ‘fueling strategie’ het verschil gemaakt. Ze hadden overal ploegleiders en verzorgers staan die Froome doorlopend voedingsgels toestopten. Wat denk jij daarover?
“Knap, maar niet echt. Elke ploeg heeft een voedingsstrategie in een grote ronde. Misschien heeft het die dag een verschil gemaakt, maar dan alleen als Team Sky het alle andere dagen verkeerd aanpakte.”
Jij finisht uiteindelijk tweede na Froome. Daar heb je vrede mee?
“Zeker. Ik kan over mijn niveau in de Giro alleen supertevreden zijn. Ik denk zelfs dat een eerste plaats me niet gelukkiger had gemaakt.
Ik ben trots op de manier waarop ik mijn situatie heb omgekeerd. Voor de Giro had ik een verschrikkelijk moeilijke winter en een moeilijk voorjaar achter de rug. Daarin lag ik helemaal met mezelf in de knoop. Veel meer misschien nog dan ik naar de buitenwereld toe heb getoond.”
Je vond blijkbaar van jezelf dat je in elke wedstrijd moest tonen dat je een waardige winnaar van de Giro was.
“Ja. Iedere sporter en ieder mens gaat – denk ik – bij elke grote levensverandering door een periode waarin het even helemaal kut is. Woow, waarom is alles ineens zo anders?
Een mens is helemaal niet gemaakt om zoveel verande- ringen in zo’n korte tijd door te maken. Ik worstelde daar in ieder geval echt mee.
Overal werd ik herkend. Iedereen benaderde mij anders. Ik legde mezelf zo ontzettend veel druk op. De overwinning in de Giro bracht me heel erg aan het twijfelen:
Wat wordt het volgend jaar? Kan ik dit nog een keer? Daar heb ik me onrealistisch druk in gemaakt.
Door die tweede plaats in de Giro van dit jaar is die twijfel nu helemaal weg. Met dat vertrouwen kan ik naar de Tour.”
Om er de komende weken helemaal zonder druk te rijden?
“Zeker, maar daarin schuilt ook weer een gevaar. Ondanks mijn tweede plaats heb ik in de Giro supervaak gedacht: o wat doen mijn benen pijn. Vandaag is er zeker vijftig man beter dan ik. En dan moet je toch doorbijten. Als ik op zo’n momentje in de Tour meteen ga denken: tweede
in de Giro is ook al mooi, ik ga later wel voor een ritje. Tja, dan wordt het niks met dat klassement. Dat gevoel moet ik nu voor kunnen blijven. Geen probleem hoor, jezelf uitdagen, dat vind ik net het allermooiste in het wielrennen.”
Tom Dumoulin
“Door mijn tweede plaats in de Giro is alle twijfel van een moeilijk voorjaar weg. Met dat vertrouwen kan ik naar de Tour.”