Kleurenblind

Zonde dat de Afrikaanse landen uitgeschakeld zijn. Dat vinden ook de Russen. Het bracht kleur, letterlijk. In de straten van Rostov, Kaliningrad en Sotchi zijn standbeelden van heldhaftig ogende oorlogspatriotten talrijker dan kleurlingen. Op het ‘Fan Fest’ – de verzamelplaats voor supporters in elke speelstad – zagen we hoe Afrikaanse fans door iedereen werden aangeklampt om op de foto te gaan. De ene na de andere. Ze waanden zich een rockster of voetballer, zo selfiepopulair waren ze. Of werden ze als een curiosum beschouwd? De delegatie van dik vijftig Belgische journalisten telt namelijk een collega wiens huid ook iets donkerder is. Welnu, wanneer hij het zwembad van het hotel betreedt – deel van een welness en zowat de enige ontspanning in de negorij waar we verblijven – gaan alle Russen spontaan het water uit. Keer op keer. Ronduit gênant. Nochtans zeggen ze in Rusland: “We zijn allemaal verwant, want dezelfde zon droogt onze kleren.” Hier, op een halfuur van Moskou, schijnt een andere zon. Onze door de Russen gemeden collega heeft echter een bruin olifantenvel. Hij verdraagt het zonder knipperen. Meer nog, hij buit zijn ‘voordeel’ inmiddels uit om zijn (kleurenblinde) collega’s van dienst te zijn. Als de jacuzzi volgepakt zit met Russen, volstaat het dat hij er even bij gaat zitten. Zijn de bubbels meteen vrij van Russen en kunnen de andere Belgen zich even gaar laten koken. Niet dat wij daar tijd voor hebben. Bij uw krant wordt hard gewerkt.