Lost in translation

Russen spreken geen Engels. En tot onze spijt spreken wij ook geen Russisch. Tijdens onze drie weken in Rusland leerden we al wat basis-Russich. ‘Chet’ is rekening.

‘Spasiba’ is bedankt. ‘Voda’ zeg je als je water wil. En voor een pintje is het ‘pivo’. Maar daarmee bestel je nog geen lekker avondmaal. Zeker niet als de kaart volledig in het Russisch is, zoals in de Swiss Yard, het favoriete restaurant van de Belgische journalisten naast het hotel in Moskou. Maar dankzij de app ‘Scan en Vertaal’ kunnen we er wel iets anders eten dan de kaasfondue of de raclette, de enige woorden die de serveerster in het begin tegen ons uitkraamde. Maar dé app die ons doorheen Rusland gidst, is Google Translate. Alle Russen gebruiken het om met ons te communiceren. Ze spreken iets in en laten dan de vertaling lezen. Nuttig om in de taxi kleine dingen aan elkaar duidelijk te maken. Of om in het restaurant uit te leggen dat de rekening door vijf gedeeld moet worden. Maar niet in de dagelijkse omgang. Al dacht een Braziliaanse fan in Kazan daar donderdagnacht toch anders over. Toevallig konden we meelezen hoe het Russische meisje stond te flirten via Google Translate. Het ging zo moeizaam dat ik de Braziliaan na een halfuur plots zag typen: “Go to my place?” Ze wilde niet. Op Google Translate kan je dus ook al niet rekenen.