Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Niet geliefd, maar toch op weg naar de legende
Hij kan Merckx achterna – de tweede renner die vier grote rondes op een rij wint. Hij kan Pantani achterna – de eerste sinds de Italiaan in 1998 die Giro en Tour in hetzelfde jaar op zijn naam zet. En hij kan Indurain, Hinault, opnieuw Merckx en Anquetil achterna. De vijfde renner met vijf Tourzeges. Chris Froome: lang geleden dat een renner zoveel geschiedenis in één Tour kon schrijven.
“This year’s race is going to be the biggest challenge of my career.”
Dat de Tour 2018 de grootste uitdaging uit zijn loopbaan wordt. Chris Froome zei het terloops, woensdag, toen de halve Vendée was uitgelopen om de Brit voor het eerst sinds zijn ‘vrijspraak’ aan het woord te horen. Het zinnetje, toch al een cliché, verzoop in de salbutamolheisa. Zoals heel deze aanloop naar de Tour. Ten onrechte.
Geen sport waar het predicaat ‘legendarisch’ zo aan inflatie onderhevig is als het wielrennen. Helemaal in de Tour. Zie een col of kassei en, aldus de annalen, er is wel een sterk verhaal over te vertellen. Dat maakt al die heisa zo jammer de afgelopen week. Voor die zeldzame keer dat er wel écht en onbetwist Geschiedenis – met grote G – kan geschreven worden, had nauwelijks iemand het erover. Zelfs Froome zelf niet. Nochtans, lees de inleiding van dit artikel opnieuw, nu met volle aandacht, en besef: dit kan een Tour worden waarover we over vijftig jaar nog zullen praten en schrijven. Eentje à la Merckx in 1974, Hinault in 1985, Indurain in 1995. Tours waarin records werden geëvenaard, waar lijstjes voor de eeuwigheid werden neergezet, waarin grote renners halve mythes werden. Reikt ook Froome straks naar de mythe? Staat ook hij over drie weken in dat illustere rijtje van vijfvoudige winnaars? De anderen leken het hem lang niet te gunnen. Merckx noemde Froome vorig jaar, toen de teller al op vier stond, “een goede coureur, maar geen supercoureur”. Hinault weigert al jaren om Froomes naam in één adem te noemen met die van Merckx en hemzelf.
Dat is de grote uitdaging voor de Brit. Niet alleen moet hij tonen dat de commotie van de voorbije maanden hem niet uit zijn lood heeft geslagen. Dit is de Tour waarin hij de laatste criticasters de mond kan snoeren. Laat ze hem maar een saaie renner noemen, eentje die zijn zeges vooral aan zijn wattagemeter en zijn sterke ploeg te danken heeft. Een palmares weegt zwaarder dan welke woorden ook. Vijf Tourzeges. Daar zal niemand ooit nog omheen kunnen.