Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik had zo graag adieu les Bleus gezongen”
Dageraadplaats in Berchem treurt na uitschakeling Rode Duivels door Frankrijk
Het was alsof de weergoden ons iets wilden duidelijk maken gisteren. Na de zonovergoten wedstrijd tegen Brazilië, zou Frankrijk op deze grijze dag een hardere noot zijn om te kraken. De zenuwachtigheid was groot, de teleurstelling na de wedstrijd nog groter. We zijn er niet meer bij. Vaarwel finale.
Het waren geen 25.000 supporters zoals op het fandorp op de Scheldekaaien, maar de sfeer op de Dageraadplaats in de Antwerpse wijk Zurenborg was er bij aanvang van de match niet minder om. Het was net zoals de voorbije wedstrijden opnieuw drummen voor een plaatsje, op het plein, maar ook in de cafés rond het bekende plein.
Ook Eef Francks was van de partij met zijn vaste WK-team: Louise Van Cauwenbergh (30), Frederik Piessens (42), Wim Verbruggen (32), Astrid De Chaffay (31), Rob Vranckaert (42) en Valentijn Weyn (37). “Dit wordt een andere wedstrijd dan tegen de Brazilianen”, zegt Eef. “Maar we geloven erin. We zijn hier opnieuw met dezelfde groep en we gaan er samen voor.”
Maar het is toch met een ander gevoel dat we naar de match kijken”, zegt Valentijn Weyn (37) uit de Seefhoek. “Maar ik ben erg trots. Ik heb trouwens niet de indruk dat mensen door de regen zijn thuisgebleven. Het moet natuurlijk al serieus regenen om een Belg thuis te houden. Trouwens, de halve finale. Daar wil iedereen toch bij zijn?” “Frankrijk speelt gesloten, terwijl de Brazilianen net zoals wij echt voetbal spelen”, treedt Frederik hem bij. “De eerste die scoort, zal het voordeel hebben. Dus is het uitkijken naar de eerste goal van de Rode Duivels. Hoe sneller die bierdouche, hoe beter.”
Middenvingers in lucht
Geen rondvliegend bier en bekers tijdens de eerste helft, hoewel de Belgen toch een aantal kansen bij elkaar spelen. Met het Franse doelpunt van Umtiti in de tweede helft volgt geen bierdouche, maar een koude douche. “Dat komt wel goed”, klinkt het overal op het plein. En wanneer in de 60ste minuut de eerste echte Belgische kans volgt, lijken de Rode Duivels ook echt wakker te zijn geworden. En de Dageraadplaats met hen. Het publiek roept hen naar
voor. Het geloof blijft. Het is een andere match als die van Brazilië, dus misschien herhalen we de knotsgekke laatste minuten van tegen Japan?
Maar al snel volgt de frustratie. Eden Hazard wordt enkele keren onderuit gehaald, krijgt geen fout en het boegeroep is navenant. “Voor fouten van de Belgen wordt wel gefloten door de scheidsrechter.” Middenvingers in de lucht, hoofden knikken nee. Maar de hoop op de gelijkmaker blijft tot in de laatste minuut.
Dries Mertens die invalt, geeft de hele Dageraadplaats opnieuw hoop. En de kansen komen ook, maar uiteindelijk kan ook “Driesje” de score niet veranderen. “Ik had zo graag adieu les Bleus gezongen”, zeg Valentijn. “Ik heb tijd nodig om dit te verwerken.” “Zo spijtig”, reageert Astrid De Chaffay (31) uit Deurne. “We zijn ver geraakt, maar het eindigt hier. Teleurgesteld? Ja!”
“Maar we kunnen nog altijd beter doen dan in 86”, zegt Jonathan De Boever (41), die ook de voorbije matchen naar het grote scherm op de Dageraadplaats was afgezakt. “Het is nog altijd een toernooi van goud, zilver, brons.”
Astrid De Chaffay Supporter uit Deurne
“We zijn ver geraakt. Maar het eindigt hier. Teleurgesteld? Ja!”