Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Zo blijf ik toch nog een beetje in mijn geboortedorp”
In Frankrijk wonende kunstenaar Werner Van Hoylandt schenkt schilderij aan gemeente
Werner Van Hoylandt heeft een kunstwerk aan de gemeente geschonken. “Met mijn werk in het gemeentehuis blijf ik nu toch ook nog een beetje in mijn geboortedorp”, zegt de in Frankrijk wonende schilder.
Werner Van Hoylandt zag 67 jaar geleden het levenslicht in de toenmalige gemeente Reet. Als begaafd tekenaar lag een carrière in die branche al vlug voor de hand. Het resulteerde in een carrière als publiciteitsschilder.
Zijn liefde voor de schilderkunst deed hem naar Antwerpen verhuizen, waar hij vertrouwd raakte met het artistieke milieu van de jaren zeventig. Hij raakte er onder meer bevriend met Wannes Van De Velde en Ferre Grignard in het populaire café De Muze. In 1974 verhuisde hij naar Frankrijk, eerst naar Parijs en later nog verder naar het zuiden. Sinds 2014 woont hij in Alvignac, in het departement Corrèze, waar hij een eigen kunstgalerie heeft.
Techniek
Mede door de vele bezoekjes aan zijn moeder kwam hij nog geregeld over naar zijn heimat. Via de vzw Brooikensstoet en het gemeentebestuur bleef zijn naam er bekend. Een expo van zijn werken enkele jaren geleden zorgde voor veel bezoekers in het gemeentehuis.
Vertrekkend van de techniek van de oude Vlaamse meesters schildert Van Hoylandt in de stijl van het Franse hyperrealisme. Zijn werken waren al te bewonderen in Frankrijk, de VS, Canada, Engeland en Taiwan. In het boek Le trompe-l’oeil
contemporain, les maîtres du realisme van Martin Monsetier over de Franse realistische school, werden vier van zijn werken opgenomen. Dat gebeurde ook in het boek
Openbaar kunstbezit in Rumst. Van Hoylandt was daarover zo tevreden dat hij zijn leeftijdsgenoot, schepen en vriend Eddy Huyghe contacteerde en beloofde een kunstwerk aan de gemeente te willen schenken.
Rocamadour
“Ik ben erna naar zijn atelier in Rocamadour gereden en mocht er voor de gemeente een werk kiezen. Het werd Le Bouffon, een schilderij in olieverf op hout uit 2009, van 73 bij 54 centimeter. Het stelt een pop voor. Verder drie opeengestapelde houten kistjes, waarop een oude pennendoos ligt en ten slotte een passer en een kerstbal waarin, zoals vaker bij deze schilder, een zelfportret in miniatuur schittert.
“Ik voel me aangetrokken tot de Vlaamse schilders uit de 17de eeuw en maakte me hun technieken eigen, onder meer door talrijke exposities met hun werken te bezoeken. Met mijn werk in het gemeentehuis verblijf ik nu toch ook nog een beetje in mijn geboortedorp.”