Pak antisemitisme aan met daden

Antisemitisme is, samen elke vorm van racisme tegenover andere bevolkingsgroepen, een gesel die met alle mogelijke middelen bestreden moet worden. Mensen uitsluiten, beledigen of zelfs fysiek aanvallen omwille van wie ze zijn, is niet alleen laag. Het leidt er ook toe dat de mensen die worden aangepakt vaak lang, en soms zelfs levenslang, met trauma’s en complexen zitten. Er valt dus niets te minimaliseren of goed te praten. Het kán gewoon niet. Ook niet wanneer iemand die pakweg een Joodse achtergrond heeft of moslim is, net iets minder sympathiek voor de dag komt dan gewenst. Ook dan zijn er andere manieren om dat duidelijk te maken.

Drie Kamerleden van N-VA hebben deze week een resolutie ingediend waarmee ze middelen willen vrijmaken om het antisemitisme in onze samenleving aan te pakken. Want dat is, zo zeggen Johan Klaps, Koen Metsu en Brecht Vermeulen, de jongste jaren opnieuw toegenomen. Of dat klopt is niet helemaal duidelijk. Maar dat er antisemitisme is wel. En dat is op zich al voldoende om maatregelen te nemen.

De N-VA wil dat aantoonbaar antisemitisme vaker wordt vervolgd, pleit voor sensibilisering voor mensen die zich eraan bezondigen en wil dat gemeentebesturen, zoals bijvoorbeeld Antwerpen, de hulp van de federale overheid moeten kunnen inroepen als het te erg wordt.

Mooi allemaal en wellicht is er geen enkele andere partij die zich hiertegen zal verzetten. Hoogstens zal er een vraag komen of de resolutie kan worden verfijnd, verduidelijkt of aangepast. En dan rest de vraag wat zo’n resolutie waard is?

Al in 2012 pleitte toenmalig minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open Vld) voor een harde aanpak van antisemitisme. Onder meer door een magistraat als aanspreekpunt aan te stellen voor klachten over antisemitisme. Annemie Turtelboom is ondertussen al lange tijd geen minister meer en de Joodse gemeenschap zit nog steeds te wachten op die magistraat.

Als met de N-VA-voornemens, die overigens nog niet helemaal tot in de puntjes zijn uitgewerkt, hetzelfde gebeurt, heeft het weinig zin om plannen te maken en voorstellen te doen. Niet dat we de NVA of de Open Vld ervan verdenken dat het hen niet menens is. Maar het wordt nu wel stilaan tijd om de daad bij het woord te voegen.

Alleen op die manier kan antisemitisme en, nogmaals, elke andere vorm van racisme worden aangepakt. Hopen dat dergelijk wangedrag definitief de wereld uit kan worden geholpen, is wellicht te naïef. Maar niets doen is geen optie. Dus zou het fijn zijn dat we over enkele maanden de eerste resultaten van deze resolutie kunnen zien.