“Elke Belgische. fan verdient. die derde plaats”.

Rode Duivels en jarige Roberto Martinez (45) willen succesvol tornooi in schoonheid afronden want...

Ze waren naar Rusland gekomen om geschiedenis te schrijven. 23 jonge helden, klaar om hun grote voetbaltalent aan de wereld te tonen. Pas na zes wedstrijden brak de betovering die een wereldtitel had kunnen opleveren. Maar het is nog niet gedaan. Wereldkampioen worden zit er niet meer in, de mooiste Belgische prestatie op een WK ooit nog wel. Daarom: plaats het juiste orgelpunt en pak dat brons.

De Rode Duivels vormden de voorbije weken een fonkelende lichtboei in een voor het overige redelijk grijs WK, waarin een goede verdedigende organisatie voorop stond. Het bleek de sleutel tot succes. Kijk naar Frankrijk en Engeland. En naar de vroege afgang van de Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse teams, die doorgaans wel voor kleur zorgen. Ons land zorgde ook voor kleur. Nooit eerder in de geschiedenis van het Belgische voetbal speelde ons landenteam op het wereldtoneel zo aantrekkelijk en koppelde het dat goede voetbal aan zulke mooie resultaten. Eindelijk kunnen we het schrijven: op de ruïne die het nationale voetbalefltal tussen 2002 en 2012 was verworden, groeide een ploeg die complementair is. Tegenstanders zagen sterretjes. Echte sterren.

Blinde liefde

Er zijn genoeg redenen om er vanavond nog een laatste keer tegenaan te gaan. Derde op een WK zou de beste Belgische prestatie ooit zijn. Beter dan de zo geroemde generatie van 1986. Er zijn ook de premies, een zesde WKzege op zeven én de ultieme bevestiging van het talent om er voluit tegenaan te gaan. Bovendien is de huldiging van zondag in een feestelijk Brussel veel vrolijker met een zege op zak. We zijn niet eens chauvinistisch als we vinden dat België die derde plaats gewoon verdient. Zeker tegen Engeland, dat voor meer dan de helft verantwoordelijk was voor de non-match die in de groepsfase werd gespeeld en daarna met matig voetbal naar de halve finale trok. “Het wordt hetzelfde tactische spel”, voorspelt Martinez. “Maar dan met een ander gezicht.” Gelukkig maar. “Er zijn geen geheimen aan de twee kanten. Zij spelen 5-3-2 met Kane voorin en de snelheid van Sterling. Ze scoorden negen keer op stilstaande fases. Dat wordt een test voor ons.” België pakte drie van zijn vijf tegengoals op stilstaande fases.

Sinds Engeland op het EK 2016 werd uitgeschakeld door IJsland, wilde de Engelse voetballiefhebber nog maar weinig te maken te hebben met het nationale team. De voorbije weken hervond de vroegere wereldmacht zich. Vindingrijk als ze is, maakt de Britse pers er de

Summer of Love van. Plots is de Engelsman trots en leeft hij in een heerlijke roes. Daar heeft het missen van de finale nauwelijks iets aan veranderd. Wat ons betreft voor een groot deel blinde liefde, want de meeste van de nieuwe helden ontstijgen nauwelijks de middelmaat. Vooral op het middenveld is er een ontstellend gebrek aan creativiteit.

Altijd spektakel

Die derde plaats en een leuke wedstrijd: meer vragen we niet. De geschiedenis houdt beloftes in. In de jongste tien WK-duels om de derde plaats werd minstens drie keer gescoord: twee keer vier keer, drie keer vijf goals en één keer zelfs zés (Frankrijk - België: 4-2 in 1986). De spelers zijn wat meer ontspannen en voetballen meer dan ooit om te winnen, minder om niet te verliezen. Want dat is ook een constante: de teams spelen dan wel met minder druk, de allure van een oefenmatch kregen die troostfinales nog nooit. “Over spektakel maak ik me nu even

niet druk”, zei Martinez gisteren nog. “We willen blijven spelen zoals we spelen, we willen blijven inspireren. Winnen is het belangrijkste, dat is de prioriteit. Deze laatste wedstrijd moet goed zijn. Dat blijft toch een beetje hangen. Elke Belgische fan verdient een overwinning. We willen met een zege afsluiten en derde worden.”

Deze wedstrijd kan het afscheid worden van enkele dertigers. Mertens, Mignolet en Vertonghen lieten al weten dat ze zeker voortdoen. Kompany, Fellaini, Dembélé en Vermaelen spraken zich nog niet duidelijk uit. De Rode Duivels mogen na hun afzet op de springplank - die bijna tot in de hemel reikte - bij het neerkomen niet in het ondiepe water belanden. Dat is niet dodelijk, maar doet wel altijd een beetje pijn. Bespaar ons dat.