Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Het plezier van een stilgelegde werf
In Hoboken is de Meerlenhoflaan nog steeds een open werf. De oorspronkelijke aannemer maakte er een zootje van en werd van de werf gezet. De nieuwe aannemer doet wat binnen zijn mogelijkheden ligt, maar feit blijft: al maanden leven de bewoners er in een volledig opengegooide straat. En wat blijkt? Zo ellendig is dat allemaal niet.
Nee, sinds de straat is opgebroken, rijdt er geen verkeer meer door. Het is er heerlijk rustig. Kinderen kunnen er spelen en een bewoonster maakt zelfs thee van de opgeschoten kamille die ze wat verderop ontdekte en ging plukken. Er wordt ook meer met elkaar gepraat. Bijvoorbeeld wanneer er met de vuilniszakken een heel eind door de straat moet worden gezeuld. En waarom geen moestuintje in de tijdelijke oase beginnen, laat iemand zich zelfs ontvallen.
Een stilliggende werf voor je deur, het heeft duidelijk niet enkel nadelen. Persoonlijk kan ik daar nog iets aan toevoegen. Want al maanden wordt in de straat waar ik woon met een gigant van een drilboor hevig aan de slag gegaan. En dat liefst ’s ochtends vroeg, wanneer de dag nog niet tot mij gekomen is. En dan plots: niets meer. Halleluja, wat ben ik dat bouwverlof dankbaar.
Het heeft dus wel iets, zo’n plek waar even niets gebeurt. Zo’n plek waar de stilte kan gedijen en de mens begint te improviseren. Ik zie mogelijkheden. Ik zie vooral ook een heel grote werf die maanden dreigt stil te liggen nadat enkele buurtbewoners naar de rechter stapten. Ziet u hem ook? Juist ja, de Gedempte Zuiderdokken. Wat als… we daar nu ook eens het beste van zouden maken? Kamille zouden laten zegevieren en tomaatjes uit de grond doen schieten. Een bruggenparcours bouwen van de ene kaai naar de andere. Ik fantaseer maar even een eind weg... Want ongetwijfeld zijn er nog veel lumineuzere ideeën die deze ontsierde vlakte tijdelijk helpen opfleuren indien stad en buurtbewoners niet snel uit de conflictzone treden. Waar denkt u aan?