Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het is zalig wonen in onze Arenawijk”
Bewoners kijken met gemengde gevoelens naar aangekondigde renovatie
De stad Antwerpen wil in 2020 de hele Arenawijk in Deurne onder handen nemen. Een deel van de sociale woningen wordt gesloopt en vervangen, een ander deel grondig gerenoveerd. Dat nieuws wordt in de wijk met gemengde gevoelens onthaald. “Het is nodig, maar het is wel een hechte gemeenschap die ze uit elkaar gaan trekken”, zegt buurtbewoner Charles J. (35).
De Arenawijk in Deurne staat grote veranderingen te wachten. De stad heeft een masterplan klaar dat de wijk een nieuwe boost moet geven. 148 sociale woningen worden afgebroken en vervangen door nieuwbouw. 322 woningen worden gerenoveerd, waaronder ook de zogenaamde Braemblokken van de befaamde architect Renaat Braem.
U hoeft niet ver te wandelen om te zien waarom de stad aan een vernieuwing van de wijk denkt. Op sommige plekken brokkelen de stukken beton gewoon af en zijn er vochtplekken te zien. Het geeft de blokken een afgeleefde en troosteloze indruk.
En hoewel verschillende gebouwen dringend aan vernieuwing toe zijn, is het voor bewoners een bittere
Michael Walem Bewoner Arenawijk “Je ziet de stukken beton gewoon naar beneden vallen. Een renovatie is dus geen overbodige luxe. Overal zie je betonrot en hoor je de beestjes soms zelfs in de muren kruipen. Maar we zitten hier graag, erg graag zelfs, en de vraag is maar wanneer en of we hier nadien nog terechtkunnen.”
pil om te slikken. “Ik heb in alle hoeken van Deurne gewoond”, zegt bewoner Michaël Walem (44). “Maar hier is het echt zalig. De rust en de stilte, zo vlak bij de stad, vind je niet snel. En de kinderen hebben een gigantisch plein om op te spelen. Wat wil een mens nog meer?”
Beestjes in de muur
Vanop zijn terras heeft Michaël een mooi uitzicht over de uitgebreide grasvlakte die omringd wordt door de blokken van architect Braem. “Je ziet de stukken beton gewoon naar beneden vallen”, zegt hij. “Een renovatie is dus geen overbodige luxe. Overal zie je betonrot en hoor je de beestjes soms zelfs in de muren kruipen. Maar we zitten hier graag, erg graag zelfs, en de vraag is maar wanneer en of we hier nadien nog terechtkunnen.”
“Maar daar wil ik nog niet aan denken”, pikt Michaëls vrouw, Gerda Ponette (51), in. “Laten we vooral nog even van deze rust genieten.”
En genieten, dat is exact wat Elyas Boulakhrif (35) en zijn kameraad Charles J. (35) aan het doen zijn. Met een fris blikje cola, languit in het gras, zoeken ze de koelte op in de schaduw op het plein. “Ik voel me wat in ’t zak gezet door Woonhaven (Een sociale huisvestingsmaatschappij, red.)”, zegt Charles J. “Ik woon hier sinds 2015 en het is hier echt zalig. Het is een toffe buurt waar iedereen elkaar kent. Ik kom heel goed overeen met mijn buren en na drie jaar begin ik meer en meer buurtbewoners te kennen. En net nu ik mij hier thuis voel, krijgen we te horen dat we binnenkort allemaal wegmoeten. Ja, een renovatie is nodig: het beton rot en soms voel ik heel m’n blok trillen. Maar het is wel een hechte gemeenschap die ze hier uit elkaar gaan trekken.”
Post X
“En de gezellige en vooral rustige wijk wordt binnenkort omgevormd tot een bouwwerf”, vult Elyas aan, die net buiten de wijk woont. “Een plek waar volwassenen en kinderen uit de ruime omgeving komen spelen of ontspannen, elkaar ontmoeten... Het is niet leuk dat de mensen hier wegmoeten, maar het resultaat
zal dat achteraf natuurlijk wel zijn. Kijk naar wat ze met Post X in Berchem hebben gedaan. Ja, het heeft lang geduurd, maar wat er nu staat, is wel heel knap. We zullen dus vooral geduld moeten hebben.”
Voor Kate (46) hebben de renovatieplannen van de wijk weinig gevolgen. Na tien jaar in de Arenawijk, verhuist ze binnen enkele maanden naar Deurne-Noord. “Niet dat we hier weg willen”, zegt ze, “maar hier huurden we en we konden iets kopen, aan de andere kant van Deurne. We zullen dit wel missen. Nog niet zo lang geleden is het Arenaplein heraangelegd en de speeltuin vernieuwd. Voor de kinderen in de buurt is dit de perfecte plek om buiten te spelen. Ook voor mijn kleindochter Imani. En hoeveel mensen hier ook zijn, het blijft altijd rustig.”
Na de oorlog
Rustig is het in de Arenawijk altijd geweest. Dat vindt ook Livina Dockx (81), die met haar thuishulp Sarah Degryse (19) nog regelmatig in de buurt vertoeft. “Wij kwamen hier vroeger als kleine meisjes de jongens plagen”, lacht Livina. “Toen stonden hier nog geen blokken en waren het allemaal weides. Na de oorlog zijn ze hier pas beginnen bouwen, maar het is toch goed dat ze de blokken opnieuw mooier gaan maken. Maar ik heb wel te doen met de mensen die hier wonen. Ze moeten weg en kunnen pas terug als alles klaar is. Ik heb er weinig hoop op dat het snel zal gaan. Ik moest enkele jaren geleden ook weg uit de Jos van Geellaan, aan de Herentalsebaan achter Middelares
(AZ Monica, red.). Daar zouden ze ook alles vernieuwen. Ik ben daar al een hele tijd weg en het einde is nog lang niet in zicht.”
Livina Dockx Woonde vroeger in de Arenawijk “Vroeger kwamen we hier in de buurt de jongens plagen.”