Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Meesterknecht troeft opnieuw kopman af
wint ook koninginnenrit op Alpe d’Huez en bouwt voorsprong op Chris Froome verder uit
Zo gewoon is het allemaal niet wat Geraint Thomas uit zijn achtervolgersbenen schudt. De 32-jarige Welshman is de allereerste Brit ooit die een Tourrit op Alpe d’Huez wint. En als we even gemakshalve vergeten dat Lance Armstrong dat in 2004 deed – maar voor de Tour heeft die toch nooit bestaan – is hij ook de allereerste geletruidrager ooit die op deze beruchte col wint. En sinds Tony Rominger een kwarteeuw geleden is deze no-nonsense-man ook de eerste die twee opeenvolgende bergetappes kon winnen.
En wat voor klauterpartij opnieuw. Thomas is op dit moment veruit de beste Tourrenner,
il faut le faire. Froome viel als viervoudige Tourwinnaar – en kopman op papier – zijn luitenant en geletruidrager aan, maar aan het einde van de rit kreeg de getormenteerde Brit er nog eens veertien seconden bovenop.
Gespleten tong
Meer dan op La Rosière woensdag sprak Thomas nu met een gespleten tong. Al stak hij wel min of meer dezelfde riedel af als daags voordien. “Froomey blijft onze leider.”
Maar de feiten zijn de feiten: de back-up van de viervoudige Tourwinnaar staat ondertussen 1’39” voor. En de Alpen zijn achter de rug. Het is logisch dat Thomas de schone schijn ophoudt en maar blijft herhalen dat leider zijn in een grote ronde voor hem toch echt wel een grote stap in het onbekende is. Op die manier verdooft hij ook Froome, die gisteren in vijf dolle slotkilome- ters vooral zichzelf tegenkwam.
Gisteravond verkocht Thomas vooral veel blablabla, praat voor de vaak. Zoals: “Ik heb vandaag alleen maar gevolgd. Op de streep kon ik echt niet geloven dat ik gewonnen had. Ik dacht zelfs dat er nog iemand voor ons uitreed, zo surrealistisch was die zege voor mij op dat moment... Ik ging als eerste na de bocht aan, zodat ik Froome eigenlijk in een zetel zette voor de sprint... Ik voelde me minder goed dan gisteren... Ik heb zelfs niet eens kunnen genieten van mijn dag in het geel, zo hard ging het er vandaag aan toe door die Steven Kruijswijk die aan de voet van de Croix de Fer geweldig agressief wegreed. Ik hoop dat wel te doen richting Valence (zaterdag, red.).”
Maar dan ook, droogjes: “Als we nu rechtstreeks naar Parijs zouden gaan, win ik de Tour.”
Populairder dan kopman
Ondertussen zijn er wel twee van de vijf aankomsten bergop achter de rug en heeft Froome alleen nog Mende zondag en de Pyreneeën om een serieus gat te slaan. Met een wereldkampioen tijdrijden als Dumoulin en een
“In 2015 kreeg ik effectief in de laatste week een draai om de oren, maar toen had ik me wel aldoor leeggereden voor Froome.” Geraint Thomas
hardrijder als Thomas als concurrenten móét het dus wel stilaan gaan gebeuren voor de man die de dubbel Giro-Tour wil binnenhalen. Of doet hij het zoals in de Ronde van Italië, met een dag waarop hij iedereen naar huis rijdt. Zodat hij ook niet al te lang als leider het voorwerp van spot en haat moet zijn in een Tour waarin het publiek zich met de dag nadrukkelijker tegen Sky keert?
De Tourfavoriet bevindt zich ook in zijn eigen ploeg in een situatie die hij nooit eerder meemaakte: zo diep in de Tour staat de luitenant zo ver voorop op de generaal, en in Groot-Brittannië is G vier keer zo populair als Froome, die nog altijd een zoon van een expat is.
Anderzijds is er de wetenschap dat Geraint Thomas in een grote ronde altijd wel op een dag volledig door het ijs zakt. Dat gebeurde bijvoorbeeld drie jaar geleden in de Alpen, toen hij in de voorlaatste bergrit naar La Toussuire een draai van twintig minuten rond de oren kreeg. Hij zakte van positie vier naar twaalf.
“Je weet nooit hoe je lichaam reageert. Alleen waren de omstandigheden drie jaar geleden wel anders dan nu. Toen had ik me al de hele tijd leeggereden voor Chris, die de Tour ook won. Nu kon ik me als back-up de eerste negen dagen sparen. Neem vandaag: ik was de laatste man voor Froomey, maar Bernal reed tot de laatste vijf kilometer. En dan zat het spel direct op de wagen.”
De Welshman – ook dikwijls de
crash man – heeft voorlopig ook het geluk aan zijn zijde. Zo zat hij in het wiel van Nibali toen die plots hard viel.
“Ik moest even uit de klikpedaal. Ik weet niet of Vincenzo viel door een voorbijrijdende motoragent of door een toeschouwer of een vlag die uitstak. Het was ongezond, alleszins.”
Op het podium werd Geraint Thomas uitgebreid uitgejouwd. Bij het aanzwellende boegeroep lachte hij zowaar groen.
“Leuk is anders. Ach, iedereen heeft het recht op een eigen mening. Ze hoeven niet van Sky te houden, maar spuwen of aanraken? Dat vind ik mensonterend. Dat is een brug te ver.”
Geraint Thomas is voor Chris Froome zo stilaan even grote concurrent als Tom Dumoulin, maar toch blijft hij herhalen