Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De 19 avonturen van Wim Smets
1998 Cotopaxi, Andes in Ecuador. 5.897 meter. “Ook haalbaar voor onervaren klimmers.”
1998 Chimborazo, een iets hogere vulkaan, niet zo ver van Cotopaxi. 6.263 meter. “De top van de Chimborazo is de plek op aarde die het verst verwijderd ligt van het middelpunt ervan, aangezien de aarde geen perfecte bol is.”
1999 Kilimanjaro, Tanzania. 5.895 meter, de hoogste berg van Afrika. “Voor mij de eerste van de 7 summits.”
2001 Aconcagua, Argentinië. 6.961 meter hoog, de hoogste berg van Zuid-Amerika. “Ik zat twee dagen vast in kamp 3, op 5.900 meter, terwijl de wind mijn tent bestookte met 100 km/u.”
2004 Denali, Alaska, VS. 6.190 meter. “Een sneeuwstorm hield me vast in mijn tent die ik om de tien uur moest uitgraven om te vermijden dat de sneeuw me zou begraven.”
2005 Vinson, Antarctica. 4.892 meter. “Antarctica is het properste continent ter wereld. Als alpinist mag je er alleen je plas achterlaten. Al de rest moet je mee terugbrengen. Het helpt dan dat het er -50°C is … Er geraken? Een vlucht op een vrachtvliegtuig naar een tijdelijk vliegveld dat is gebouwd op een laag ijs van 800 meter dik.”
2006 Cho Oyu, Nepal. 8.211 meter. “De ‘makkelijkste’ 8.000 meterpiek, mijn generale repetitie voor de Everest.”
2007 Everest, Nepal. 8.850 meter. “Het gevaarlijkste stuk van de beklimming is misschien wel de vlucht naar Lukla, een vliegveld met een zeer korte landingsbaan op een bergflank. Om 10u ’s morgens klom ik met één meter per minuut de top op. Een bekroning van jaren trainen.”
2007 Carstensz Pyramid, Papoea, Indonesië. 4.884 meter. “De grootste uitdaging bestaat erin om het basiskamp te bereiken zonder in de gevangenis te belanden … Ik zat verstopt in een legerwagen.”
2008 Elbrus, Rusland. 5.642 meter. “De vuilste en de laatste van mijn 7 summits. Toen ik de slapende vulkaan beklom, was de oorlog tussen Rusland en Georgië volop aan de gang.”
2009 K2, Pakistan. 8.611 meter. “De tweede hoogste berg ter wereld, de moeilijkste en een van de gevaarlijkste 8.000’ers. Ik ben op 7.600 meter gestrand.”
2010 Noordpool, Noordelijke IJszee. “De tijd was rijp voor een horizontale expeditie. Met een team van twaalf werden we met een helikopter gedropt op 110 km van ons einddoel en we wilden de laatste graad naar de Noordpool skiën. Maar die ligt op een ijsvlakte van 4 miljoen vierkante kilometer die drijft op zee: als de wind uit de verkeerde kant komt, drijft het ijs ook in de foute richting, weg van de Noordpool. Overdag skieden we vijftien kilometer dichter naar het noorden en ’s nachts dreven we even ver terug naar het zuiden. Na een week bleek de strijd tegen de elementen zinloos. De helikopter terug zette ons nog even af aan de Noordpool voor een foto...”
2011 Broad Peak, Pakistan. 8.051 meter. “Ik wilde twee 8000’ers na mekaar beklimmen, maar het is bij Broad Peak gebleven. Op de terugweg hielp ik een ZuidAfrikaanse klimmer, een andere klimmer uit mijn team verdween tijdens de afdaling voorgoed in een gletsjer.”
2012 Manaslu, Nepal. 8.163 meter. “Een val in een gletsjer zorgde voor een gebroken enkel en die hield me enkele weken in het basiskamp. Toen ik eindelijk aan de beklimming wilde beginnen, vaagde een gigantische lawine kampen 2 en 3 volledig weg. Twaalf klimmers stierven. Een week later bereikte ik de top.”
2013 Lhotse, Nepal. 8.516 meter. “Met de Lhotse bracht ik het aantal beklommen 8.000’ers op vijf en daarmee verbrak ik het twintig jaar oude record van landgenote Ingrid Baeyens.”
2014 Sahara Marathon, Algerije. “De Sahara Marathon wordt jaarlijks georganiseerd om geld in te zamelen voor het Saharawivolk, dat al meer dan 35 jaar overleeft in vluchtelingenkampen in het zuiden van Algerije. Ik verbleef er een week bij een familie daar. De marathon liep ik in zes uur.”
2014 Madeira Ultra Trail, Portugal. “Van kust tot kust, in etappes, over het bergachtige binnenland van Madeira. Ik wilde 85 km lopen maar moest door een blessure na 48 km opgeven.”
2015, Makalu, Nepal. 8.463 meter. “Deze expeditie is voortijdig gestaakt door een aardbeving. Bijna negenduizend mensen lieten het leven. In plaats van verder te klimmen, besloot ik mijn steentje bij te dragen aan het herstel van Nepal, door een aantal verkenningsmissies te ondernemen naar verafgelegen bergdorpen.”
2016 Alpamayo, Peru. 5.947 meter. “Die stond al twintig jaar op mijn verlanglijstje. Vlak onder de top moesten we een verticale ijswand van vijfhonderd meter hoog beklimmen. Ik kreeg een ijsbal in mijn oog, maar die hield mij niet tegen.”