Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Daniel Van Buyten vond me niet goed genoeg voor Standard”
Kersverse Anderlechtspits IVAN SANTINI heeft nog een rekening openstaan in België
Tot u spreekt een vicewereldkampioen. Of toch bijna. Ivan Santini (29) viel net buiten de selectie van het Kroatië dat de WK-finale haalde. De spits tekende daarop voor Anderlecht om zijn plaats bij de nationale ploeg definitief te veroveren en ook een beetje om revanche te nemen op Daniel Van Buyten, de sportdirecteur die hem bij Standard niet goed genoeg vond.
Een ex-speler van Standard die naar het Astridpark trekt: dat ligt altijd gevoelig. Toen Anderlecht Ivan Santini binnenhaalde, kwam er al snel reactie op Twitter. “Toen Trebel voor Anderlecht tekende, was hij geshockeerd. En nu doet hij het zelf”, tweette een Luikse fan. Santini glimlacht om de verdraaide woorden. “Ik was niet geshockeerd omdat Trebel voor Anderlecht koos. Ik was geshockeerd dat hij niet naar een grotere competitie ging”, stelt hij.
Maar begrijp je dat sommige Standardfans zo’n transfer niet kunnen plaatsen?
“Ja, maar die fans zullen na mijn carrière mijn rekeningen niet betalen of voor mijn gezin zorgen. Ik ben profvoetballer en kies de beste opties voor mijn toekomst. Het zou anders zijn als ik in Luik was geboren of jaren voor Standard had gespeeld, maar uiteindelijk voetbalde ik maar één seizoen op Sclessin. In België heb ik vooral een band met Kortrijk, dat mijn carrière opnieuw lanceerde. In Luik is mijn dochtertje Iva geboren en ik scoorde de winnende goal in de bekerfinale tegen Club Brugge, maar ik ben ook nooit vergeten dat (toenmalig sportdirecteur, red.) Daniel Van Buyten in de krant zei dat ik niet goed genoeg was voor Standard.”
Wanneer zei hij dat?
“Na die bekerfinale, terwijl ik nog bij Standard zat. Ik heb niets tegen Van Buyten, maar het is hard om zo’n woorden te moeten lezen van je eigen sportdirecteur. Misschien hield hij niet van mijn stijl, maar ik gaf altijd alles voor Standard en na Nieuwjaar maakte ik ook belangrijke goals.”
Je was naar Luik gehaald door Duchatelet. Het nieuwe bestuur wilde gewoon dat je geld opbracht.
“Misschien, maar die woorden van Van Buyten motiveren me nu nog. Ik begreep ook snel dat ik bij Standard geen selectie voor de nationale ploeg zou afdwingen. Zelfs niet als ik veel scoorde. Dus moest ik naar een grotere competitie en koos ik voor Caen in Frankrijk.”
Wel een ploeg die elk jaar tegen de degradatie streed.
“Klopt, maar het is zwaarder om tegen de degradatie te strijden dan voor de titel. Je bent nooit dominant, je hebt zelden balbezit, refs bevoordelen de grote teams... En toch behield ik mijn gemiddelde van één doelpunt om de twee wedstrijden. Ik scoorde tegen Monaco, tegen PSG... En we degradeerden nooit. Mentaal ben ik er sterker geworden.”
En je werd wel opgeroepen voor Kroatië.
“De eerste keer voor een oefenduel in Los Angeles. Fantastisch. Als jongetje was Davor Suker mijn grote idool. Vroeger ondertekende ik mijn sms’jes niet met Ivan, maar met Suker. Met stift schreef ik zijn naam op mijn T-shirts en deed ik alsof ik zelf voor Real Madrid voetbalde. En toen stond Suker (huidig bondsvoorzitter van Kroatië, red.) plots met mij te praten.”
Je viel wel net naast de WK-selectie deze zomer.
“Ik viel net buiten de voorselectie van 32 man. Toch voelde ik me deel van dat team toen ze vicewereldkampioen werden. Via bondscoach Zlatko Dalic verkreeg ik zelfs tickets voor de finale in Moskou. Hij had waarschijnlijk tientallen aanvragen, maar dacht aan mij. Straf. Samen met ploegmaat Antonio Milic, die ook al international was, trok ik naar Rusland.”
Mocht je van Hein Vanhaezebrouck zomaar twee dagen naar Rusland?
“Dat verwonderde mij nog het meest. (lacht). We konden na die zondag nooit terug zijn uit Moskou voor de maandagtraining. Gelukkig zaten Milic en ik bij het ploegje dat tijdens de teambuilding een extra dag congé had gewonnen. Hein was akkoord dat we die opnamen op maandag, terwijl de anderen wel op de club moesten zijn. Al moet ik erbij zeggen dat we ook wel getraind hebben als beesten.”
Was de voorbereiding zo zwaar?
“Soms was ik zo vermoeid dat ik niet meer kon slapen, maar Hein staat bekend om zijn zware voorbereidingen, hé. Ik wist het al van bij Kortrijk, maar nu drijft hij ons nog verder. Al merk ik dat Hein rijper is geworden als trainer. Dat komt omdat hij de titel won met Gent en ook Champions League speelde.”
Je bedoelt dat hij nu minder roept?
“Ja, maar we zullen zien of dat tijdens de wedstrijden zo blijft. (lacht) Al is Anderlecht volgens mij wel klaar. Het klikt ook erg goed tussen Dimata en mezelf: ik als targetspits en Landry die in de ruimtes duikt. Zo’n samenwerking had ik ook met Teddy Chevalier bij Kortrijk en samen waren we dat jaar goed voor meer dan veertig goals. Nochtans sprak ik toen nog geen Frans en Chevalier geen Engels, waardoor onze communicatie stroef was. Met Dimata kan ik wel praten en hopelijk volgen de doelpunten ook.”
Jij moet Teodorczyk doen vergeten, die veertig goals maakte in twee seizoenen.
“Teo is hier nog. De coach zal altijd de beste laten spelen en ik beschouw hem niet als een rivaal. Ik ben een teamspeler, altijd geweest ook.”
Kun jij Trebel overtuigen om bij Anderlecht te blijven?
“Ik hoop het. Zo’n goeie speler, maar ik sprak er nog niet over met Adrien.”
Grappig. Na Standard was je geshockeerd dat hij niet voor een grotere competitie koos en nu moet je hem overtuigen om bij Anderlecht te blijven.
“Elke buitenlander die in België belandt, vraagt zich ooit weleens af hoe het zou zijn om voor Anderlecht te voetballen. De club met de mooiste geschiedenis, de beste spelers. Net als Adrien ben ik blij dat ik dat kan ervaren. In mijn carrière speelde ik trouwens nog nooit Europees voetbal. Ik dwong het af via de beker met Standard en via de zesde plaats met Freiburg, maar telkens vertrok ik het seizoen erna. Nu ga ik Europa League spelen. Dat is toch iets wat ik aan mijn kinderen zal kunnen vertellen.
Wijs je nog altijd naar de hemel als je scoort?
“Ja om God te danken voor het talent dat hij me gaf. Het gevoel als de bal over de lijn gaat, dat is onbeschrijfelijk.”