“In Rio 2016 was ik Barcelona, in 2017 AA Gent en nu Juventus”

Tien internationale medailles, tien sleutelmomenten van olympisch vicekampioen

Met het BK zwemmen, komend weekend in Charleroi, ligt hij in de laatste rechte lijn naar zijn EK, vanaf midden volgende week: Pieter Timmers, de laatbloeier die op z’n 30e al tien medailles op internationale kampioenschappen pakte. Tien keer eremetaal, tien sleutelmomenten van de olympische vicekampioen op het koninginnennummer.

2009: Naar Eindhoven bij topclub PSV

“Ik heb er heel veel geleerd dat nog van pas komt. De basis van de techniek die ik gebruik, is daar gelegd. Dat was belangrijk. Als ik beelden zag toen ik daar toekwam… Ik heb lange armen, maar die gebruikte ik amper (lacht). Ik was geen broekje, geloofde toen al in mijn kunnen. Zo zei ik tegen ploegmaats: ik wil de finale zwemmen op de Swim Cup (prestigieus tornooi, red.). Ik kreeg te horen: Weet jij wat je zegt? Dit is hier wel hoog niveau. Je bent gek. En ik haalde de finale. Al snel werd ik de beste van de club.”

2010: EK kortebaan, eerste groot tornooi

“Ik was al 22. De Belgische ploeg kende elkaar van jongs af, ineens kwam ik er als laatbloeier tussen, en had nog ambitie ook. Wat is dat voor ene?, dat was de teneur. Ook voor mij was het raar. Ik lag op de kamer met een jonge gast die ik niet kende. Als jonge kerel stel je je minder vragen, maar ik moest die tornooiomstandigheden gewoon worden.” “Een jaar later ging een wereld voor mij open op mijn eerste WK, in Shanghai: logeren in een chique hotel, prachtig wedstrijdbad, fantastische omstandigheden omdat je je van koken niets moet aantrekken en je kan focussen op je race... Ik was megazenuwachtig in die supergrote arena. Daar is onder andere de basis gelegd voor de succesvolle estafetteploegen.”

2011: Verhuizing naar Antwerpen bij Brabo

“Mijn beste sportieve beslissing ooit. In Eindhoven zat ik aan mijn limiet. Als ik wilde groeien, moest ik weg. Ronald Gaastra (die Fred Deburghgraeve naar de olympische titel leidde, red.) was een logische keuze. Hij werkt heel one on one, is fan van stevige krachttraining, wat ik nodig had. Het klikt ook karakterieel. Eén keer hadden we kletterende ruzie, maar dat gebeurt in elk huishouden (lacht). Hij weet vooral hoe hij mij goed moet maken, dat is niet altijd een liefdeverhouding, logisch dat er af en toe strubbelingen zijn.”

“In die periode woonde ik met andere zwemmers op een appartement. Na twee jaar vond ik het wel oke (lacht). Ik had nood aan meer privacy. Enkele maanden nadat ik Elle (De Leeuw, zijn vrouw, red.) had leren kennen, kochten we onze eigen stek. We voelen ons hier thuis, Antwerpen is een thuishaven.”

2012: Eerste Olympische Spelen, Londen

“Als niet-zo-jongeling werd ik twaalfde op de 100m vrij en schreven we geschiedenis met een finale met de estafette 4x100m vrij. Daar heb ik mij op de kaart gezet. De rest wist: ho, die Belg moeten we in het oog houden, vanwaar komt die ineens? Maanden voordien op het EK in Drebecen wenste toenmalig wereldtopper Alain Bernard, een beer van een vent, mij wel succes. Ik dacht toen: euh, ik ben toch een nobody (lacht)?”

“Ik was onder de indruk van de grootsheid van de Spelen, maar niet overdonderd. Ronald had ons daar op voorbereid. Veel atleten gaan bijvoorbeeld in het olympisch dorp handtekeningen jagen van wereldsterren, dat deden wij niet. Wel heb ik het enthousiasme van mijn eerste Spelen meegenomen naar mijn volgende. Ik had stress maar dat heeft iedereen als je op de Spelen zwemt. Wie zegt: Ik ben stoer en heb geen stress, dat is gefaket.”

2012: Eerste medailles, EK kortebaan

“Toen geloofde ik heel hard in mezelf. Ik behaalde twee medailles en verbrak acht Belgische records, dat EK was een van mijn meest geslaagde kampioenschappen, de voorbode van meer medailles. Inmiddels heb ik tien medailles. Die liggen netjes in een kast opgeborgen. Een prijzenkast om die uit te stallen, dat is niet aan mij besteed (lacht).”

Eind 2013 en begin 2014: Twee klaplongen

“Dat is niet goed, hé. De pijn trekt door je lichaam als je inademt. Ik heb me laten opereren, als voorzorgsmaatregel. Daardoor heb ik het risico op herval teruggebracht van 30 naar 5 procent. Meer kan ik niet doen. Vijf procent vind ik nog best veel. Er zijn mensen die al twintig klaplongen hebben gehad. Dan ben je nooit meer gerust. Je voorbereiding of kampioenschap is eraan. En plan maar eens een weekend, of een reisje. Bij een klaplong moet je er zo snel mogelijk bij zijn. Stel dat je twee klaplongen tegelijk hebt, kun je niet meer ademen, dus levensbedreigend.”

“Het is niet zo dat ik minder goed kan trainen. Ja, wel na die operatie. Ze hebben in je spieren gesneden, die zijn superstijf. Terwijl het bij zwemmen gaat om alles keihard uit te strekken. Herbeginnen was heel moeilijk. Nadien ging alles goed.”

2016: Olympisch vicekampioen 100m vrij, Rio de Janeiro

“Ik stond niet zo hoog op de wereldranglijst toen ik naar Rio vertrok, en dan zilver. Mijn wereld stond stil toen ik op het scorebord keek. Ik kan nog perfect dat gevoel oproepen, maar het is niet dat ik die beelden nodig heb om me te motiveren.”

“Mijn zilveren medaille was wel afgebladderd. Een doosje kregen we pas later, de medaille moest mee in mijn broek of mijn rugzak, en leek daardoor beschadigd. Thuis werd dat alleen erger. Alsof er iemand elke nacht op zat te krassen (lacht). Toen bleek dat veel medailles van Rio afbladderden, ook de zilveren medailles van de hockeymannen. Het heeft een tijdje geduurd voor ik een nieuwe kreeg, een heel gedoe.”

2O17: Geboorte van Jutta

“Voor dat WK van 2017, amper twee weken na de geboorte van Jutta, wist ik dat ik voor een kampioenschap mijn rust broodnodig heb. Een jaar later gaat alles goed. Jutta is redelijk hyperactief, dus we hebben onze handen vol met haar. Het blijft toch vermoeiend. Op zich heb ik goede nachten. Maar soms zijn ze te kort, of is er veel werk in huis. Veel rusten zit er niet in. Dat vreet energie, maar minder dan vorig jaar, toen ze pas geboren was. We hebben altijd gezegd: we willen twee kindjes. Of er een tweede komt, weten we niet. Op dit ogenblik zien we nog geen tweede Jutta in huis, dan worden we zot (lacht).”

2018: De kaap van de 30

“Dat is een mijlpaal, maar ik voel me niet oud, ben nog niet versleten. De jonge gasten in de groep houden mij ook jong. Ik zou gerust nog een paar jaar kunnen doorgaan als ik zou willen. Bij sprinters ben je met

30 jaar niet bij de ouderen.”

“En wat mijn vormpeil betreft: Ronald zei, in voetbaltermen, dat ik in

2016 Barcelona was en in 2017 AA Gent. Wel, dan ben ik nu Juventus. Ik wilde zeggen: Real Madrid, maar Ronaldo is verhuisd naar Juventus (lacht). Niet dat ik Ronaldo-fan ben maar ik bedoel dat het weer goed gaat. De stage was heel goed. Ik hoop dat dat ook op het EK tot goede tijden leidt. We trainen iets anders dan vroeger: minder kwantiteit, maar wel meer kwaliteit, explosiever maar korter.”

De toekomst: Tokio?

“De kans is zeer groot dat ik deelneem aan de Spelen van Tokio 2020. Maar het is niet zo dat ik er constant aan denk of er al mee bezig ben. Ik denk veeleer: eerst dit EK, volgend jaar het WK, en dan zien we wel. Ik wil de knoop nog niet doorhakken, want ik wil niet die druk van die twee jaar al helemaal uitgestippeld zien. Maar ik denk niet aan stoppen. Ik amuseer mij en op training gaat alles goed.”

FOTO BELGA