Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De onmisbare tien op de lokerse feesten
Wat hebben The Cure, Massive Attack, Robert Plant, Sex Pistols, Brian Wilson, New Order, Morrissey, Pixies, Tom Jones, Christine & The Queens en Van Morrison gemeen? Het zijn allemaal wereldsterren die ooit op het podium hebben gestaan van een onooglijk provinciestadje in het Waasland waar, zo lijkt het tenminste, voor de rest van het jaar nauwelijks iets te beleven valt. Ook dit jaar is het aanbod van de Lokerse Feesten om door een ringetje te halen. We selecteren tien niet te missen concerten.
Het lijkt een titanenwerk. En wie het festival van dichtbij volgt, weet dat het ook voor de honderden medewerkers een soort van uitputtingsslag is: tien dagen Lokerse Feesten kruipen bij niemand in de kleren. Maar tegelijk zorgt de adrenaline ervoor dat je je eigen grenzen verlegt. Dát, en een programma dat ook dit jaar weer even kwalitatief als veelzijdig oogt.
Want zeg nu zelf: zou er nog een festival zijn waar The Prodigy en Niels Destadsbader op dezelfde affiche staan? Waar zowel Discobaar A Moeder als de Canadese superster DJ Deadmau5 achter de draaitafels staan? Zeker: programmator Peter Daeninck heeft een zwak voor klassieke namen uit de jaren tachtig en negentig, maar tegelijk houdt hij ook qua hedendaagse acts de vinger aan de pols.
1. Arsenal (3 augustus, 21u30)
Het klopt: Arsenal kan je zowat overal in Vlaanderen zien. Maar op het podium van de Lokerse Feesten komt deze feestmachine gewoon het best tot haar recht. Reden waarom de band zowat vaste klant is op dit festival.
2. Simple Minds (3 augustus, 23u30)
Halverwege de jaren tachtig was Simple Minds qua populariteit zowat de evenknie van U2, maar een aantal mindere platen, slechte artistieke beslissingen én groepswissels zorgden ervoor dat Bono en zijn vrienden uiteindelijk op elk vlak de bovenhand haalden. Sinds een paar jaar maken Jim Kerr en Charlie Burchill – de kern van Simple Minds – evenwel een creatieve renaissance door, zodat dit méér wordt dan een stijloefening in nostalgie.
3. Die Antwoord (4 augustus, 23u00)
Is het een gimmick of bloedserieus? Daar zijn we na ettelijke concerten en een handjevol platen nog steeds niet helemaal uit. Wél duidelijk is de vaststelling dat dit ZuidAfrikaanse gezelschap zowel qua look als geluid een unieke plek heeft veroverd, en dat ze in hun videoclips een geheel eigen universum scheppen. De raps van Ninja en Yolandi Visser zijn zo scherp dat je je eraan kan snijden, en de repetitieve elektronica die eronder zit kan zo op Tomorrowland. Kortom: een evenwichtsoefening tussen marginaal en magistraal.
4. Gojira (5 augustus, 20u45)
Metalfestivals teren meestal op oude namen die hun deugdelijkheid al in een ver verleden hebben bewezen, en dat is precies wat de meestal behoudsgezinde fans van het genre willen. Maar Gojira – uit Frank- rijk, godbetert – geeft aan dat ook de grenzen van de metal nog verlegd kunnen worden. De erkenning van het grote publiek is er inmiddels, maar jongste plaat Magma geeft aan dat er nog steeds rek zit op de artistieke evolutie. Vergeet je oordopjes niet!
5. Témé Tan (6 augustus, 21u15)
Deze jonge Brusselaar met Congolees-Belgische roots is bij het grote publiek nog niet echt bekend, maar dat gaat veranderen. Op basis van zijn vorig najaar verschenen debuut blokletterden de media: le nouveau Stromae est arrivé. Qua charisma hoeft de rapper alvast niet voor zijn beroemde landgenoot onder te doen, en ook hij huldigt het ‘do it yourself ’-principe. Tanguy – zoals hij echt heet – reisde de wereld rond, nam geluiden op met een dictafoontje dat hij van zijn moeder had gekregen en leerde beatboxen als de beste. Goed met groep. Maar pas écht uitstekend als solo-act.
6. The Pretenders (7 augustus, 21u45)
Met Chrissie Hynde staat in Lokeren een van de meest invloedrijke rockzangeressen aller tijden op het podium. Iemand die, ook op haar 66ste, niets aan coolness heeft ingeboet én nog steeds de authentieke punkspirit uitdraagt. Van de originele Pretenders blijft naast Hynde alleen nog drummer Martin Chambers over, maar de greatest hits van de groep zijn onverwoestbaar. En voor de jongste plaat wist Hynde zowaar Black Keys-frontman Dan Auerbach te strikken. Resultaat? Haar beste plaat in jaren.
7. Soulwax (9 augustus, 21u30)
Negentien jaar is het inmiddels geleden dat Soulwax nog eens aan de Grote Kaai
speelde. Toen was het nog een rockgroep. Intussen valt de band van Stephen en David Dewaele niet meer onder één categorie onder te brengen. De enige constante is onvoorspelbaarheid. Eerst wachtten ze twaalf jaar met het uitbrengen van een nieuwe plaat, om dan vorige zomer in één take een cd op te nemen. Een stunt. Toen ze onlangs door de BBC gevraagd werden om een programma te maken met nummers die volgens hen essentieel waren, leverden ze als antwoord een gloednieuwe plaat rond het thema Essential. Kortom: verwacht het onverwachte.
8. The Prodigy (9 augustus, 23u00)
Een van de meest explosieve livebands van de jaren negentig die met een zinderende kruisbestuiving tussen dance en rock zowat de hele wereld aan hun voeten kregen. Smack My Bitch Up en Firestarter schuwden destijds de controverse niet, maar maken intussen deel uit van uw en ons collectief geheugen. Het muzikale equivalent van ad fundum een liter Red Bull achterover slaan.
9. Manic Street Preachers (10 augustus,
20.30u)
Ze lopen niet dik gezaaid, de bands die na een carrière van meer dan dertig jaar nog steeds uitstekende platen maken, en met een attitude op het podium staan alsof elk concert het laatste kan zijn. De drie Welshmen koppelen een feilloos gevoel voor melodie aan een intelligente boodschap en een passie voor vlijmscherpe gitaarrock. In Groot-Brittannië zijn de Manic Street Preachers incontournable, en terecht: dit trio is niet tot routine in staat.
10. Front 242 (11 augustus, 21u45)
Nieuwe platen maakt Front 242 al lang niet meer, maar dat wil niet zeggen dat de creativiteit is opgedroogd. Net als Kraftwerk gaan ze de uitdaging aan om hun back catalogue voortdurend vanuit een nieuwe invalshoek te benaderen. Ook nu nog blijven de grondleggers van de ‘electric body music’ live een echte belevenis, met Richard 23 als dynamische frontman. En het uitgangspunt is na al die jaren onveranderd gebleven: im rhythmus bleiben!