Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De dood van een kind went nooit. Het wordt alleen maar erger”
Kristel Gelders en Mario Cardon uit Geel waren in de wolken toen hun tweeling Lielly en Letty in 2016 geboren werd. Maar aan dat geluk kwam abrupt een einde. Toen ze vijf maanden oud waren, werden de meisjes mishandeld door de babysitters. Lielly stierf aan een zware hersenbloeding. Letty herstelde van haar verwondingen, maar in de toekomst kan het trauma terugkeren. En ook de ouders krijgen het verdriet maar moeilijk verwerkt. Afgelopen mei was er een sprankeltje hoop voor de familie Cardon: dochtertje Faith werd geboren. “Faith lijkt op Lielly, dat is een heel dubbel gevoel.”
“Er is iets gebeurd, kom vlug. Er staat een ambulance voor de deur”, zo luidde het bericht dat Kristel Gelders en Mario Cardon op 2 mei 2016 van hun babysitters kregen. Hun tweelingdochters Lielly en Letty, toen vijf maanden oud, brachten de dag door bij het koppel Kjell C. en Ylva K. uit Turnhout.
“We dachten eerst niet dat er iets ernstig gebeurd was. Ze zal een ongelukje gehad hebben, iets stoms, dat thuis ook kan gebeuren”, dacht mama Kristel. Maar Lielly werd met een hersenbloeding en een schedelbreuk naar het ziekenhuis van Turnhout gebracht. En ook zusje Letty was er erg aan toe: ze had drie schedelbreuken, die gelukkig snel herstelden. “Lielly belandde in een diepe coma. Ze werd al snel overgebracht naar de kinderafdeling van het Universitair Ziekenhuis in Edegem. We bleven hoopvol. Maar de scans toonden geen verbetering. Ook de medicatie sloeg niet aan. De zuurstof werd na een maand tot een minimum herleid, en uiteindelijk stopgezet. Ze stierf een maand later, op 3 juni 2016, in onze armen.”
Shakenbabysyndroom
Babysitter Kjell C. bekende tijdens de eerste verhoren dat hij de kindjes “te bruut had aangepakt”. Hij vond dat Lielly te hard huilde. “Die uitleg sloeg nergens op”, volgens Mario. “Lielly was een brave en rustige baby, ze huilde vrijwel nooit.”
Tijdens de zitting voor het Hof van Beroep in Antwerpen, twee jaar na de feiten, was de wetsdokter kraakhelder toen het over de doodsoorzaak ging: “De impact op het hoofdje van Lielly moet enorm zijn geweest. De kwetsuren kunnen het gevolg zijn van schudden, trappen, slaan of tegen een voorwerp botsen”, zei hij. Het fenomeen wordt ook het ‘shakenbabysyndroom’ genoemd.
C. kreeg in eerste aanleg zeven jaar cel voor slagen en verwondingen met de dood tot gevolg, Ylva K. werd vrijgesproken. Maar de zaak voor het Hof van Beroep werd nogmaals uitgesteld naar komende september.
“We hadden Kjell en Ylva gevonden via de website babysitters.be. Ze gaven ons een goed gevoel. Naast Lielly en Letty, konden we ook op hen rekenen om te babysitten op onze andere kinderen. Na een tijdje werden we zelfs vrienden met het koppel. Maar ze bleken heel andere mensen dan wij dachten.”
“Die dag dat we naar het ziekenhuis moesten komen, wisten we eigenlijk al meteen dat zij de dood van Lielly en de verwondingen van Letty op hun geweten hadden. De dokter zei ons dat het niet normaal is dat twee kinderen ongeveer dezelfde verwondingen hebben. Dat is té toevallig.”
“Het was verschrikkelijk om hen terug te zien tijdens de zittingen in de rechtbank. Kristel en ik hebben ook telkens een T-shirt gedragen met een foto van Lielly, bij wijze van statement”, vertelt Mario. “Ook de motorkap van onze auto toont een foto van Lielly. We willen haar elk moment van de dag bij ons hebben.” “Hopelijk worden zowel Kjell als Ylva rechtvaardig gestraft. Maar uiteindelijk zal geen enkele straf zwaar genoeg zijn voor ons, want wij zijn onze meid voor altijd kwijt.”
Psychische opflakkeringen
Vandaag is Letty een flinke peuter van 2,5 jaar oud. In september zal ze voor het eerst naar school gaan. “Letty is een fantastische dochter. Fysiek is ze volledig van haar verwondingen hersteld, maar of dat op mentaal vlak ook zo is, blijft afwachten. We zijn destijds samen met een dokter op kinderen kleutertherapie geweest. Daar werd ons verteld dat Letty het trauma op het moment zelf niet bewust heeft meegemaakt, maar dat er later wel psychische opflakkeringen kunnen zijn. We houden nu al ons hart vast.”
“Als ze ouder is, zullen we ook moeten uitleggen wat er juist gebeurd is. Waarom haar tweelingzusje er niet meer is. Nu is dat nog veel te vroeg, we willen haar er niet mee belasten.”
“Lielly zit constant in onze gedachten. En als we naar Letty kijken, is dat gevoel dubbel zo sterk. We denken maar al te vaak: ze waren eigenlijk met twee, er had nog een meisje moeten zijn. Die gedachten zijn onvermijdelijk. Haar eerste schooldag gaat erg moeilijk worden, dat weten we nu al.”
“Ook wijzelf zijn veranderd. We reageren anders in bepaalde situaties. Op sommige vlakken zijn we harder geworden. Op andere momenten zijn we dan weer veel emotioneler. Zeker in de periode rond mei en juni krijgen we het moeilijk, dan schieten we al snel vol. Gelukkig krijgen we heel wat steun, zowel van familie en vrienden als van andere ouders die hetzelfde hebben meegemaakt, via een Facebook-groep. Je ervaringen delen helpt.”
Voor altijd zusje
Op 9 mei kreeg het gezin Cardon er een jongste spruit bij: Faith werd geboren. “Het was een heel speciaal gevoel toen zij geboren werd. We kregen opnieuw de kans om een dochter op te voeden, na alles wat we hebben meegemaakt. Haar naam heeft natuurlijk ook een symbolische waarde. En bovendien: Faith lijkt op Lielly. Ze hebben dezelfde ogen, en ook Faith heeft een elfenoortje, net zoals Lielly. Dat is prachtig. Al betekent de geboorte van Faith in de verste verte niet dat we Lielly willen vervangen. Ze blijft onze dochter, Faith is haar kleine zusje. Dat zal altijd zo blijven.”
Kristel Gelders Mama ‘‘Lielly zit constant in onze gedachten. En als we naar Letty kijken, is dat gevoel dubbel zo sterk.’’