Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik moest koeienknoken eten en wodka werd er gedronken als water”
Kunstenaar Jorg Van Daele beleeft cultuurshock tijdens verblijf in Mongolië, waar hij beeldhouwwerk onthulde
Jorg Van Daele is nog aan het bekomen van zijn vijf weken durende trip naar Mongolië. Daar maakte hij op vraag van de burgemeester van hoofdstad Ulaanbaatar als eerste Europeaan een stenen beeldhouwwerk: Wings for Peace.
Al enkele jaren werkt de 52-jarige Nieuwmoerse beeldhouwer rond zijn vredesproject ‘Wings for Peace’. “Met Mongolië erbij gerekend staan er nu er al op tien plaatsen in de wereld vredesbeelden. Soms worden variaties gebruikt. In Iran spreekt men van Prayer for Peace, omdat in het beeld een biddende persoon is afgebeeld. In Chili heet het werk dan weer Brains for Peace. Maar in alle tien de beelden is de vorm van het allereerste vredesbeeld min of meer te herkennen”, zegt Jorg Van Daele. Dat moederbeeld staat trouwens voor zijn eigen huis in Nieuwmoer.
Via een symposium in China kwam hij in contact met Mongolië en werd hij uitgenodigd om in de hoofdstad Ulaanbaatar ook een vredesbeeld te komen maken. Eind juni vertrok hij naar de andere kant van de wereld. Nu is hij terug: moe, tevreden en met een hoop herinneringen.
“Mongolen hebben heel andere eet- en drinkgewoonten dan wij. De eerste week logeerde ik bij de kunstenares die ik in China leerde kennen. Gastvrij en vriendelijk. Maar toen ik haar kamer van 4 bij 4 meter binnenkwam, schrok ik me rot. Het kamertje was netjes in tweeën verdeeld, maar daar hielden de Deense dog en de verschillende katten geen rekening mee. Een keuken was er niet. Mijn collega raadde me af om ’s avonds alleen weg te gaan. Ik was in dat deel van de hoofdstad de enige blanke. Eén week heb ik het daar uitgehouden. Toen eiste ik van Tumur Baatan, de president van de Unie van Mongoolse Kunstenaars die me mee had uitgenodigd, een hotelkamer”, zegt Jorg.
Drankprobleem
De Nieuwmoerenaar dacht vanaf de eerste dag aan de slag te kunnen gaan met het maken van zijn beeld, maar dat liep wat anders. “We moesten zelfs de steen nog kiezen. Zware machines om een marmeren blok om te draaien waren er niet. Daarom werd mijn ontwerp ter plaatse verkleind en kon ik werken in het atelier van de Unie van Mongoolse Kunstenaars. De taal bleef een groot probleem. Gelukkig ontmoette ik een Mongoolse beeldhouwer die ik eerder al in Italië had ontmoet. Hij kon wat vertalen.”
Wat Jorg opviel, is dat Mongolen vanaf ’s morgens vroeg al grote bekers wodka drinken. “Ook mijn collega-kunstenaars. Mongolië kent een groot drankprobleem. De wodka is er even goedkoop als water. Eten is een probleem. Overal krijg je gefermenteerde paardenmelk en wordt er geitenen schapenvlees geserveerd. De eerste avond kreeg ik koeienknoken op mijn bord. Om te beeldhouwen moet je zelf ook stevige gewrichten hebben. Vandaar.”
Intussen staat Jorg Van Daeles beeld op een van de belangrijkste pleinen van de hoofdstad.