Monumentenzorg

Is het u ook opgevallen?

De programmatie van het Openluchttheater Rivierenhof – toch nog steeds de mooiste concertlocatie van het land – oogt opvallend grijs deze zomer. De voorbije weken stonden er iconen als Elvis Costello, Steve Winwood en Bonnie Raitt op het podium en op 8 september mag de al even legendarische David Crosby er het zomerseizoen finaal opplooien.

We moeten de waarheid onder ogen durven zien: geen van allen zijn ze nog groen achter de oren. Costello is de jongste van de hoop. Die wordt eind deze maand 64, maar zag zich na zijn concerten in Deurne wel genoodzaakt de rest van zijn Europese tournee te schrappen. Kanker. Dat was twee keer schrikken, want wie hem in het OLT de ziel uit zijn lijf zag spelen kon niet zeggen dat hij die optredens op halve kracht had afgewerkt. Ook Steve Winwood – 70 – verkeerde in bloedvorm, en het optreden van Bonnie Raitt behoort wat mij betreft tot het beste dat dit jaar tot nog toe te bieden had. 68 is ze nu, maar dat was haar verdorie niet aan te zien. Zeker: je hoorde in haar stem dat ze echt gelééfd had. Tegenslagen overwonnen ook. Een alcoholverslaving, een scheiding,… you name it. Maar ze was het allemaal te boven gekomen, en nu zag je een klein, koket dametje dat van kop tot teen uit gratie leek geboetseerd. Raitt deed je beseffen dat de obsessie voor al wat jeugdig en jong is in popmuziek kant noch wal raakt.

Meer nog: veel van de oude rocksterren die momenteel op tournee zijn leveren vandaag hun beste werk af én staan nog steeds met zichtbaar plezier op het podium. Op de koop toe is het wellicht de laatste kans om een hele reeks belangrijke, invloedrijke muzikanten levend live te zien. Voor Bowie en Prince is het inmiddels al te laat. En er gaat geen jaar meer voorbij zonder dat er grote in memoriams worden geschreven. Leonard Cohen, Lou Reed, Joe Cocker,… de lijst wordt alsmaar langer. Niet dat ik de gezellige sfeer hier wil verknallen, maar vandaag staat er nog een generatie recht waar we over pakweg vijf jaar alleen nog in de voltooid verleden tijd over spreken. In het beste geval gaan ze gewoon met pensioen en genieten ze – goed verborgen achter een haag sanseveria’s – van een rustige oude dag. Paul Simon (76) nam onlangs in het Sportpaleis afscheid van zijn publiek, en ook Elton John

(71) wuift binnenkort zijn fans uit met nog een laatste farewell-tour. Maar ook voor Bob Dylan (77), Willie Nelson (85), Neil Young

(72), Bryan Ferry (72) Paul McCartney (75), en de Rolling Stones – Jagger werd 75 vorige week – komt de laatste rechte lijn stilaan in zicht. Allemaal hebben ze een fundamentele bijdrage geleverd aan hoe popmuziek er vandaag uitziet. Niet te bevatten dat we het ooit zonder hen zullen moeten stellen. Akkoord: met de technologie zoals die intussen bestaat zal het vast niet lang duren voor ze een tweede carrière als hologram beginnen. Maar dat zal nooit the real thing vervangen. Dus ik heb intussen – noem het een vorm van monumentenzorg – toch maar een kaartje voor David Crosby besteld, want die wordt straks 77. Je hoeft geen pessimist te zijn om te denken dat het wellicht de laatste kans wordt. Al heb je altijd nog een paar enkelingen die ook op dat vlak de grenzen blijven verleggen. Tony Bennett blijft op zijn

91ste druk in de weer. En Aznavour doet met

94 nog beter. Daarvan kunnen we zo zoetjesaan aannemen dat hij écht onsterfelijk is.