Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Reggae Geel, dat was voor ons het heilige gras”
Vóór Gunter Van Reusel (43), alias de Ras, stad én parking veroverde met Discobaar A Moeder, was hij in reggaekringen al een held. Met de Antwerpse Far West Crew toerde hij als Ras Gunti in binnen- en buitenland en stond hij zes keer op Reggae Geel.
“Ik raakte bezeten door reggae in het vierde middelbaar van Pius X. Samen met gelijkgestemden richtten we later soundsystem Far West Crew op. Een soundsystem is een collectief van dj’s en mc’s die voornamelijk reggaemuziek en afgeleiden draaien. Toen we in 1999 als jonge twintigers voor het eerst gevraagd werden in Geel, waren we superzenuwachtig. Voor ons was dat het ‘graafste’ wat je kon bereiken, dat was het heilige gras, zoals Wembley voor een voetballer.”
“Maar we waren toen dus al vele jaren bezig. In de nineties wilden clubs niet betalen voor reggae-dj’s. Dus deden we het gratis, in het bovenzaaltje van het toenmalige Café Modern op de Sint-Jansvliet bijvoorbeeld. Later organiseerden we zelf maandelijkse feesten in de kelders van Spaghettiworld op de Oude Koornmarkt en Bierland in de Korte Nieuwstraat.”
Yellow Fever
“In het begin was dat verlieslatend. Het kwam erop neer dat we een pot legden om muziek te draaien waar we zelf graag op uitgingen. Maar we werden stilaan een vaste waarde en na een tijdje speelden we elk weekend, onder andere in het Noorderterras en de Teranga op het De Coninckplein. Tussen 1995 tot 2007 hebben we in heel Vlaanderen getoerd en scoorden we ook in steden als Parijs, Hamburg en Rotterdam.” “Maanden voor het festival kregen we al Geelkoorts. Zo noemden we dat, Yellow Fever. Van de opwinding. Voor ons was het sowieso het belangrijkste weekend van het jaar. Wij sliepen altijd op de camping van de fans, waar we veel volk kenden. Rijk werden we er niet van. Meer dan een paar 100 euro kregen we niet, maar dat maakte niet uit, we zouden het ook voor een bak bier gedaan hebben.”
Dubplates
“Backstage konden we contact zoeken met onze helden en afspreken om dubplates voor ons op te nemen. Dat zijn exclusieve opnames waarin een bekende artiest een nieuwe tekst maakt op een bestaand liedje. Die gebruik je als soundsystem tijdens ‘clashes’ of ‘battles’ tegen andere soundsystems. Wij hebben een keer 1.000 euro betaald voor zo’n dubplate. Daarom hebben we nooit iets overgehouden aan de Far West Crew. Al wat we verdienden zit in twee kisten die nu stof verzamelen op zolder. Daarin zitten wel unieke opnames die gasten als Bounty Killer, Beenie Man, Gregory Isaacs, Eek-a-Mouse of Buju Banton speciaal voor ons gemaakt hebben. Wij waren de eerste Belgische soundsystem die met een beker terugkwam uit het buitenland.” “Ik ga nog elk jaar naar Geel, ook al staat Discobaar A Moeder vanavond op Linkerwoofer. Overdag neem ik mijn zoontje van 7 mee. De reputatie van Reggae Geel als verdorven hol is totaal onterecht. Het is er zeer gemoedelijk. Mensen zonnen, liggen in hangmatten in de bossen, er zijn marktjes en er is overal relaxte muziek. Je moet er met je kind niet tot een stuk in de nacht rondhangen, maar dat moet je sowieso nergens doen.”
“De manier van aanpakken van Discobaar A Moeder blijft Jamaicaans. We spelen alleen singletjes, meestal niet de volledige song, we laten het publiek meezingen en we houden het interactief. Als er een biervat leeg is, roep ik het om, of als er een auto verkeerd geparkeerd staat. Als mc speel ik in op wat ik zie gebeuren en ik gebruik voortdurend rijmpjes en bindteksten. Vroeger was dat in het Jamaicaans Engels, nu in het Antwerps: ‘Haal die selder uit de kelder.’ Ik heb alles geleerd tijdens mijn reggaejaren.”