Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Vroeger trainden we samen, maar nu ben ik te traag”
zag haar dochter Nafi de voorbije jaren uitgroeien tot superster
“Als ik Nafi op een billboard zie staan, kan ik het niet laten: wat een mooie atlete is ze geworden.” Danièle Denisty Mama Nafi Thiam
Is ze nu gegroeid of niet? We zouden durven te zweren van wel. Danièle Denisty lacht hartelijk. “Ik draag hoge hakken. Nu ben ik even groot als Nafi.” Ook al scheelt het slechts een paar centimeter, het laat zich makkelijk raden van wie Thiam, dochter van een Belgische mama en een Senegalese papa, haar rijzige lichaam van 1m87 heeft. Net als de sportieve genen. Veelvoudig wereldkampioene zevenkamp, veelvoudig Europees kampioene, medailles op WK’s en EK’s, meer dan 70 keer Belgisch kampioene: mama’s erelijst in de verschillende leeftijdscategorieën doet niet onder voor die van Nafi. “Vroeger trainden we vaak samen. Nu ben ik te traag. Of Nafi te snel, het is maar hoe je het bekijkt.” In enkele jaren evolueerde Thiam, Wereldatlete van het Jaar, naar dé leading lady van de atletiek. De strafste actieve atlete ter wereld. Een mogelijke opvolgster van Usain Bolt. Althans, dat zeggen mensen die het kunnen weten, zoals bijvoorbeeld Sebastian Coe, voorzitter van de internationale atletiekfederatie. Danièle Denisty: “Iedereen hoopt op een nieuwe Bolt, maar hij blijft een geval apart. Ik zie Nafi niet als vervangster van Bolt.”
Ze figureert wel als een van de schaarse wereldwijde uithangborden van het megasportmerk Nike.
“Dat maakt mij fier. Ze is volgens mij niet alleen vaandeldraagster omdat ze goed is in sport, maar ook wegens haar sportiviteit, haar uitstraling. Zo ben ik als mama bijzonder blij dat ze na de Olympische Spelen een trofee voor fair play kreeg. Dat zal bijblijven.”
Heeft dat meer waarde dan medailles?
“Trainers mogen zich concentreren op sportieve prestaties. Ouders moeten zich vooral concentreren op de waarden die sport voor het dagelijkse leven kunnen hebben. Als ouder mag je niet vertrekken van de gedachte: Mijn kind moet
winnen en medailles pakken. Dat durven sommige ouders weleens te vergeten.”
Hoe bedoelt u?
“Ik ben een zeer sportieve mama, beoefende veel sporten, kom veel in sportzalen en op sportvelden. Ik was vaak bijzonder gechoqueerd door het gedrag van sommige kinderen. Sommigen krijsen alles bijeen omdat ze niet winnen. Ik snap niet dat ouders hen niet tot de orde roepen. En dan al dat gescheld op een veld, of het misprijzen voor de ref… Zo’n slechteverliezersgedrag kan ik niet verdragen. Als je kind stopt met sport, hebben ze hun karakter gevormd door sport. Als dat leidt tot een slecht karakter door onsportief gedrag… Terwijl die andere sportwaarden – omgaan met tegenslagen, elkaar aanmoedigen, discipline… – belangrijk zijn. Ik heb Nafi niet ingeschreven in een sportclub omdat ze zo olympisch kampioene zou worden. Wel omdat sport gezond is voor lijf, hoofd en voor haar karakter. Daarom ben ik zo blij dat ze voor zevenkamp koos. De mentaliteit van elkaar aanmoedigen, samen twee dagen beleven en elkaar steunen, is daar belangrijk.”
Nafi staat inmiddels levensgroot op billboards. Wat doet het om je dochter zo te zien?
“Dan kan ik het niet laten: wat een mooie atlete is ze geworden. Elke mama denkt dat haar kuikens de mooiste zijn, zelfs al hebben ze nog een eierschaal op hun kopje.
(lacht) Maar geef nu toe... Over zulke modeshoots praten we dikwijls met elkaar. Zulke professionele shoots, met alles erop en eraan had ze anders wellicht nooit kunnen doen.”
Herken je haar, als ze zo opgemaakt is en eruitziet als een mannequin?
(lacht) “Als je topsport doet, denk je niet: Ben ik de schattigste, de
mooiste van de hoop? Neen, ze crashen, ze stinken naar zweet. Iemand die de helft van zijn tijd rondloopt in een sportlegging en spikes, wil haar vrouwelijke kant niet vergeten als ze buiten de piste komt. Als je sommige atletes ziet tijdens prijsuitreikingen, doen ze hun best om er goed uit te zien. Nafi is een jongedame zoals iedereen, ze kleedt zich graag mooi.”
Nu we toch bezig zijn: wat vindt u ervan dat ze zo vaak van kapsel verandert?
“Ze zegt mij altijd: Waarom praten ze zo vaak over mijn haar? (lacht)
Al sinds ze jong was, overlegt ze vaak met haar zus over haar coiffure en kledij. Met mijn leeftijd is mijn stem niet doorslaggevend.
(lacht) Pas op, als ik iets lelijk vind, zeg ik het haar. Maar ze heeft een uitgesproken smaak. Kleding kiezen gebeurt niet snel-snel, dat is weloverwogen. Dat is zo in alles wat ze doet, bij Nafi is het nooit half werk.”
En al zeker niet op de piste. Is dat te vatten dat je dochter een van de beste atletes ter wereld is?
“Het is bizar, als ik bijvoorbeeld voor mijn leerlingen in de klas over haar praat (ze is lerares Frans, red.).
Met de bijkomende aandacht moet ze leren leven. Het is een packagedeal. Je kunt niet zeggen dat je sponsors wilt, maar dan niet in de media willen komen. Je kunt je niet terugtrekken uit het sociale leven, maar dan klagen dat je geen aandacht krijgt. Dat wil niet zeggen dat Nafi haar privéleven te grabbel moet gooien, dat houdt ze voor zich. Er is een evenwicht nodig.”
Is het voor Nafi nog aangenaam?
“Ja, natuurlijk. We gaan nu niet de vedette spelen, hè. Het is niet dat we tijdens een etentje worden gestoord, enkel als we weggaan. Als we babbelen op straat, wordt Nafi wel om de tien meter tegengehouden. Maar het gebeurt over het algemeen vriendelijk en beleefd. Nafi zal nooit een handtekening weigeren. Ze kan wel niet meer bij een prijsuitreiking blijven hangen en rustig bijpraten. Dan vertrekt ze redelijk snel, anders zou ze twee uur handtekeningen moeten uitdelen.”
Vreest u soms dat haar nieuwe statuut haar naar het hoofd zal stijgen?
(lacht luid) “Helemaal niet. Haar statuut is wel veranderd, maar zij niet. Ik heb haar daar nooit op moeten wijzen. En ze is goed omringd door broers en zus. Als het nodig mocht zijn, zouden zij haar bij de les houden. Als we met de familie bij elkaar zijn, praten we zelden over atletiek. Stel dat ik met haar babbel en ik begin over atletiek, dan reageert ze daar rustig op. Stel ik dat een cinema-avond plan, zal ze meteen enthousiast vragen: Ah ja, en wanneer dan?”
Ze zegt het vaak: “Ik heb en wil naast de sport nog een ander leven.”
“Ik zou het onrustwekkend, zelfs gevaarlijk vinden als ze enkel atletiek zou hebben. Dat zou willen zeggen dat zodra atletiek minder belangrijk zal worden in haar leven, ze weinig anders zou hebben. Terwijl net die verschillende dingen belangrijk zijn voor haar evenwicht.”
Als olympisch kampioene en Wereldatlete van het Jaar verdient ze meer geld dan ooit.
“De waarde van geld wordt afgewogen aan waar je vandaan komt. We hebben nooit in luxe geleefd, ze kent de waarde van geld. Als ze nu een jurkje ziet dat iets duurder is en ze echt mooi vindt, laat ze dat niet liggen. Maar echte uitspattingen? Neen.”
Af en toe geeft ze u wel een cadeau, zoals vorig jaar een reis naar Götzis, het officieuze WK meerkamp in Oostenrijk.
“Dat was mijn partner, Nafi zat wel mee in het complot. (lacht) Af en toe komt ze wel, zoals mijn andere kinderen, met een verrassing. Ik kreeg onlangs een armbandje van haar juwelenlijn. En Nafi en haar zus hebben mijn vliegtuigtickets voor de Olympische Spelen van Rio 2016 betaald, als uitgesteld verjaardagscadeau.”
Misschien volgt volgende week een sportief geschenk. Nafi kan, na Jessica Ennis en Carolina Klüft, de derde meerkampster worden die zowel olympisch kampioene, wereldkampioene als Europees kampioene worden. Denkt ze daaraan?
“Neen, echt niet. En ik ook niet. Ze heeft nog tijd.”
Is dat niet typisch Nafi? Telkens weer zegt ze dat ze niet denkt aan een titel en dan verbaast ze iedereen met een knalprestatie.
“Misschien net daarom dat ze iedereen verrast. Sommigen spreken hun ambities uit, maar realiseren ze niet. Zij spreekt haar ambities nooit uit, maar concentreert zich op wat ze moet doen, discipline na discipline, en dat werkt voor haar. Ze kan, als ze ontgoocheld is omdat iets minder draait, makkelijk de bladzijde omdraaien, en op naar het volgende nummer. Ze heeft geleerd om te gaan met die stress.” “Zevenkamp is zoals een schoolexamen. Je kunt alles gestudeerd hebben en dan krijg je die ene vraag waar je niet op voorbereid bent en krijg je een black-out. Net zoals het minste foutje je meerkamp naar de knoppen kan helpen. Nu kun je naar een examen gaan en je op voorhand zenuwachtig maken dat je net die vraag krijgt waarop je het antwoord niet kent. Dan lukt het zeker niet.”
Na het WK in Londen vorig jaar zei ze dat ze voor het eerst geen plezier beleefde aan een kampioenschap omdat ze werd versmacht door de verwachtingen. Kan haar dat in Berlijn parten spelen?
“Neen, dat maakte deel uit van haar leerproces. Ze kan dat aan. Ik geef weer een voorbeeld uit de klas. Welke ouder zegt tegen zijn kind: Ik heb je zien studeren, je kende alles uit het hoofd, als je geen negentig procent haalt, ben je een nul?
Geen enkele ouder zegt dat. Maar zo redeneren mensen wel over Nafi haar zevenkamp. Dus ze moest leren om haar oren te sluiten.” (lacht)
Helpt het dat haar coach, Roger Lespagnard, zegt dat Nafi misschien nu al het Europees record en over een paar jaar het wereldrecord kan verbreken?
(lacht) “Tja, als het gaat om pronostieken, komen we uit bij het gemiddelde van wat Roger zegt – hij is altijd optimistisch – en wat ik zeg – ik ben altijd voorzichtiger. Tot nu toe heeft ze bewezen dat het optimisme van Roger gerechtvaardigd is. (lacht) Ik train nu niet meer met haar, dus ik kan moeilijker voorspellen. Maar ik zie het Europees record niet sneuvelen in Berlijn, daarvoor is het uurschema niet ideaal en is het te warm.”
Haar persoonlijk record bedraagt 7.013 punten, het Europees record 7.032 punten. Kan ze dat in ideale omstandigheden ooit aan?
“Ze zat er al niet ver af, dus waarom niet? En wie weet lukt het toch in Berlijn, in Rio was het ook een uurschema van mijn voeten.”
Wordt ze ooit wereldrecordhoudster, 7.291 punten?
“Pfff, dat is andere koek. Dat ligt, zeker nu, buiten bereik. Oké, ik dacht ook niet dat ze het wereldrecord bij de juniores zou pakken tot ze het behaalde. Maar het huidige wereldrecord is buitenaards. Ze heeft nog progressiemarge. Maar als ze die records niet haalt, dan is het maar zo. Voor mij is een titel of een record nooit even belangrijk als de rest van haar leven, haar studie bijvoorbeeld. Ze zal meer jaren moeten werken zoals iedereen dan ze atletiek zal doen. Op hoeveel jaar kun je alweer met pensioen?”
“Ik heb Nafi niet ingeschreven in een sportclub omdat ze zo olympisch kampioene zou worden. Wel omdat sport gezond is voor lijf, hoofd en voor haar karakter. Daarom ben ik zo blij dat ze voor zevenkamp koos. De mentaliteit van elkaar aanmoedigen, samen twee dagen beleven en elkaar steunen, is daar belangrijk.” Danièle Denisty Mama Nafi Thiam ‘‘We hebben nooit in luxe geleefd, ze kent de waarde van geld. Als ze nu een jurkje ziet dat iets duurder is en ze echt mooi vindt, laat ze dat niet liggen. Maar echte uitspattingen? Neen.” Danièle Denisty Mama Nafi Thiam