De ijzeren regels van de lokale politiek

Zes leden van N-VA Herentals, onder wie enkele gemeenteraadsleden, hebben hun partijkaart teruggestuurd naar het hoofdkantoor van de partij. Ze beginnen met een eigen beweging. Het rommelt al langer in de plaatselijke afdeling, waar fractieleidster en Kamerlid Yoleen Van Camp alles op alles zet om burgemeester te worden. Ook al geven ze dat niet openlijk toe, sommige van haar collega’s hebben last van haar profileringsdrang. Na een reeks incidenten leidde dit nu tot een afscheuring. Voor N-VA en vooral voor Van Camp is dit een lelijke streep door de rekening. Maar niet alleen in Herentals heeft NVA te maken met vertrekkende leden. Ook in andere gemeenten doken het voorbije jaar dissidenten op.

Een halfjaar geleden maakte uw krant een stand van zaken op. N-VA bleek koploper in het aantal afhakers. Politicologen vinden dat niet abnormaal voor een partij die sinds 2010 razendsnel is gegroeid en dus in korte tijd mensen heeft moeten rekruteren. Veel van die kandidaten waren onervaren, hadden het moeilijk met de partijtucht en kenden ook vaak hun collega’s niet, wat hier en daar tot spanningen en afhakers leidde.

Maar in Herentals zit het pas echt goed fout. De talentvolle en mateloos ambitieuze politica en arts Yoleen Van Camp lijkt de gebeten hond. Na een paar jaar oppositie voeren in de gemeenteraad in Kasterlee, werd ze parlementslid en verhuisde ze naar Herentals met de vaste wil om in 2018 burgemeester te worden. Daarbij wordt ze gesteund door de nationale partijtop. Van Camp is een zeer ijverig en goed geïnformeerd parlementslid dat uitstekend de pers kan bespelen. Maar in Herentals heeft ze duidelijk onvoldoende rekening gehouden met de geplogenheden en de gevoeligheden van lokale politiek. Een halfjaar geleden hingen er in de stad al grote affiches waarop alleen zij en haar compagnon en lijstduwer Pascal Van Nueten prijkten. Nogal eigengereid lanceerde ze de verkiezingspropaganda op broodzakken en onlangs lekte er een persoonlijke bericht van haar waarin ze zich niet al te vriendelijk uitlaat over haar partijgenoten. Van Camp ervaart wat wel meer politici meemaken die naar een andere gemeente verhuizen om de leiding te nemen. Het lijkt eenvoudig, maar het is aartsmoeilijk. In de gemeentepolitiek wordt je doorgaans een ster door heel lang mee te draaien en keihard te werken, en vooral door met veel geduld en empathie met je collega’s samen te werken. Als Van Camp nog burgemeester wil worden, zal ze het over een andere boeg moeten gooien.